Adje over Adje Donnie Donderdag: “Ik wil gewoon weer op het tempo droppen waarop ik muziek maak”

Iedere donderdag dropt Adje een nieuwe track. Geen moeilijk gedoe, gewoon barz. Maar achter die Donnie Donderdag-sessies zit een groter plan. In 2027 wil hij de AFAS uitverkopen en daarna misschien wel stoppen met rappen, zoals hij het nu doet. In dit gesprek vertelt hij over zijn werkwijze, het ontstaan van de sound Goonbathon, zijn link met Colombia en hoe hij toewerkt naar die laatste grote show.

Wat kun je ons vertellen over Adje Donnie Donderdag?
De reden dat ik dat ben gaan doen is omdat ik op jaarbasis minimaal honderd liedjes maak. Maar soms komen er maar tien uit, soms zelfs maar vijf. Dat kan heel demotiverend werken voor de mensen waarmee je werkt, maar ook voor jezelf, zeg maar. Omdat je weet dat je gewoon goede dingen aan het maken bent. Maar op het moment dat je in een concept denkt, dan ga je denken van: oké, past dit bij het concept, ja of nee? En Adje Donnie Donderdag heeft me de vrijheid gegeven omdat de donderdag het concept is. Snap je? Ik drop op donderdag, en wat ik drop, zien we wel en dat bevrijdt me heel erg.

Wanneer is een pokoe echt Adje Donnie Donderdag-waardig?
Het zijn gewoon pokoes waar ik zelf heel erg achtersta, sowieso. De eerste drie pokoes die ik heb uitgebracht waren gewoon beats en barz, maar geen refrein. Van die liedjes verwacht ik niet per se dat ze hits worden of dat ze heel veel miljoenen streams gaan behalen, maar dat is wel wat ik het liefst maak. Ik ben niet per se altijd bezig met een liedje maken. Negen van de tien keer maak ik gewoon raps. Dat doe ik het liefst en dat doe ik het makkelijkst, omdat dat voor mij voelt als een stukje therapie.

Ik begon hiermee in 2007. Rond 2010/2011 begon ik mixtapes uit te brengen en heel veel freestyles te droppen. Soms waren het 40 barz, soms 32, soms 16, soms de hele beat vol. Toen dropte ik alles. Misschien twee dagen nadat ik het had gemaakt.

Je brengt dat gewoon weer terug.
Juist. En ook omdat ik denk dat de nieuwe hiphopluisteraar Adje misschien alleen kent van Coño en van Sleepers, en misschien van vaak te gast zijn bij Rookworst. Snap je waar ik ben?

Je brengt nu eigenlijk een beetje je oude werkstijl weer terug. Wat denk je dat je dit gaat opleveren?
Ik doe het niet per se zodat het me iets speciaals oplevert. Ik doe het zodat ik fit blijf. Het is voor mij een manier om fit te blijven. Niet per se om relevant te blijven, maar om zichtbaar te zijn op social media. TikTok, Instagram... Iedereen maakt content. Maar ik ben niet per se een goede contentmaker. Maar ik kan wel goede raps maken, zeg maar. Dus dit is mijn manier om zichtbaar te zijn: gewoon zoveel mogelijk muziek droppen.

In je intro van Soulfood zeg je: “jullie doen moeilijk, komen met concepten, ik rook een jonko en jullie horen mijn gedachten.” Kun je daar dieper op ingaan?
Ik geloof niet dat concepten een goeie pokoe definiëren, snap je? Ik hou ervan dat als ik luister naar een rapper, dat ik het gevoel krijg dat ik hem leer kennen. Dat ik een beetje in z’n gedachten kom door wat hij zegt, hoe hij denkt, hoe hij naar de wereld kijkt. Ook zijn onzekerheden en zijn fouten, maar op het moment dat je alleen gefocust bent op: “ik ga een liedje maken over heartbreak,” dan is dat het enige waar je het over hebt in dat liedje.

Maar ik kan met de manier waarop ik rap in 32 barz 32 verschillende dingen aankaarten. Terwijl als ik gefocust ben op één concept, dan beperkt dat me in ruimte én in wat ik wil zeggen.

Dit zegt eigenlijk ook wel iets over je werkwijze. Kun je daar wat meer over vertellen?
Ik schrijf niet. Misschien is dat ook één van de redenen dat het gewoon moet gebeuren. Wat ik doe: als de beat me aanspreekt en er komt een eerste zin in m’n hoofd, neem ik die op. En dan komt er vanzelf binnen een minuut, soms sneller, soms langer nog een zin en nog een, nog een. Op een gegeven moment vraag ik aan de producer: hoeveel barz is dit? “We hebben nu 24.” Oké, nog acht. Op dat moment heb ik het gevoel dat ik de puurste vorm van mezelf eruit krijg.

Waarom ben je zo te werk gegaan?
Omdat ik, op het moment dat ik schreef, te veel druk op mezelf zette. Ik had heel vaak last van writers block. Dan schrijf ik vier hele harde zinnen en na die vier zinnen ben ik zo impressed dat ik niks meer kan bedenken.

Ons brein is een computer toch? Op het moment dat het 32 gig aan RAM-geheugen kost om een goede verse te schrijven, en ik schrijf zin één op, dan heb ik nog 31 over. Als ik er 22 opschrijf, heb ik nog maar tien over om creatief te zijn. Terwijl als ik zin één eruit gooi en het is weg, dan is elke zin met dezelfde geheugen. Dus dan blijft je brein creatief op full capacity.

Wat zijn je toekomstplannen met Adje Donnie Donderdag?
Ik denk: als ik het twintig weken doe, dan kan ik me voorbereiden op het droppen van een plaat. Ik wilde hiermee gewoon een beetje de herintroductie geven aan de jeugd, dat deze kant van Adje ook bestaat.

Ik ben begonnen met rappen in 2007. Mijn wens is om in 2027 de AFAS uit te verkopen. Niet per se om afscheid te nemen, maar om daarna wat rustiger aan te doen. Tot die tijd wil ik gewoon veel muziek maken waar ik plezier in heb.

Is dit iets wat je elk jaar tot aan de AFAS gaat doen?
Misschien doe ik het wel vijftig weken. Ik weet echt niet hoe het gaat lopen. Het kan dat ik het hele jaar volhoud, maar we gaan zien. Ik wil in ieder geval ongeveer twintig weken doen. Stel dat ik 40 tot 50 liedjes per jaar wil uitbrengen, dan is Adje Donnie Donderdag een goeie vehicle om alvast de helft te droppen. De andere helft kan dan als EP’s of albums. Dan drop je twee EP’s per jaar en twintig losse tracks. Dat is niet slecht.

Je dropt ook een nieuwe sound met het nummer Dimpels, Goonbathon. Zou je daar wat meer over kunnen vertellen?
Dimpels en de sound: Goonbathon is eigenlijk begonnen toen ik Hele Meneer maakte. Dat was een mix van hiphop en dancehall. Niet bewust, gewoon vanuit mijn opvoeding. Als ik mijn stijl moet beschrijven, is het een mix van Biggie en Cutty Ranks.

Met Hele Meneer heb ik hun flows gecombineerd en nu met Goonbathon wilde ik iets maken dat mensen graag in de club horen, maar ik was alle standaard clubbeats zat. Dus ik ben met Puri aan de slag gegaan, later met Rocky en Vlado en toen ging het snel. Hun begrepen precies wat ik wou.

Goonbathon is een vernieuwde versie van dancehall, maar met een gangster edge. Dus ‘goon’ in plaats van ‘moom’. De lyrics zijn ook meestal niet over chickies. Deze shit benader ik ook zeg maar op dezelfde manier als rap en dat maakt het fijn. Ik had gewoon eigenlijk een nieuwe manier nodig om het nog leuk te vinden zeg maar en dit heeft ervoor gezorgd dat ik het weer leuk vind.

Tien jaar geleden kwam je EP Situatie uit.  Dit was een hele andere tijd in je leven. Hoe kijk je daarop terug?
Ik kijk er eigenlijk bijna niet op terug. Vroeger hoorde ik mensen zeggen: “Als je eenmaal buiten bent, vergeet je dat je binnen was.” Ik geloofde dat niet echt, maar het is echt waar, man. Als je buiten bent, vergeet je het gewoon.

Ik ben blij dat ik er niet te veel mee bezig ben. Toen ik vrijkwam dacht ik dat ik alles verpest had. Maar nu, tien jaar later, kan ik nog steeds optreden en word ik nog steeds gerespecteerd. Ik rap bijna twintig jaar.

Hoe ben je ontwikkeld in die tien jaar?
Ik ben van een jonge jongen naar een man gegaan. Ik ben gaan samenwonen, kreeg een zoontje. Alles werd serieuzer. Ik ben ook dankbaar voor die fase van toen, want toen ik vrijkwam, zag het er echt even fucked up uit.

Hoe zou je je huidige situatie omschrijven?
Mijn situatie is stukken beter dan toen, maar toen had ik geen verantwoordelijkheden. Nu heb ik best wel wat en dat kan je soms wel bang maken, van: hoe lang gaat dit rapding nog werken?

Specifiek die verantwoordelijkheden, komt dat door het rappen of ook andere dingen?
Vooral naar mijn gezin toe en naar alles wat ik heb opgebouwd. Om dat te kunnen behouden, dat is best wel een grote verantwoordelijkheid. Vóór ik de gevangenis in ging had ik niet zoveel om aan vast te houden, zeg maar.

Hoe ga je om met die druk?
Wat voor mij helpt is gewoon zoveel mogelijk blijven creëren. That’s it, man. Daarnaast ben ik niet echt bezig met die druk. Ik denk gewoon: wat kan ik nog meer? Naast rappen… Films gaan me goed af, praten gaat me goed af, podcasten kan ook. Ik denk dat ik ook wel een A&R zou kunnen zijn. Dus er zijn genoeg dingen waarin ik me zou kunnen begeven als rap stopt, maar gelukkig werkt rap nog.

We zien je ook veel in Colombia. Kun je daar wat over vertellen?
Colombia is één van de plekken waar ik me aan het oriënteren ben. Door hoe groot Coño is, wordt mijn muziek daar ook gedraaid door DJ’s. Niet alles, maar wel alle club, bubbeling-type beats.

Laatst kreeg ik nog een filmpje waarin ze Popalik van Cho draaiden. Dus ze snappen het geluid en op basis daarvan heb ik goede contacten gelegd met artiesten en producers daar. Ik heb zelfs een single klaar met een artiest van daar. Dus ik ga daar niet alleen om te chillen, ik ga daar vooral om te werken.

Wat kunnen we de komende jaren van je verwachten?
Ik hoop dat, op het moment dat ik het hier rustig aan ga doen, het daar begint te lopen. Dat ik dan misschien op Curaçao kan wonen. De festivals hier in de zomer doe, en de rest van het jaar in Zuid-Amerika optreedt, of andersom.

Hier in Nederland blijf ik gewoon shit droppen. Het gebeurt vast dat ik weer iemand tegenkom die ik tof vind, die de wereld nog niet kent en die ga ik dan ook weer aan de wereld laten horen.

Ik wil eindelijk weer op het tempo waarop ik muziek maak, ook echt muziek droppen en hopelijk heb ik voor 2027 honderd nieuwe pokoes uitgebracht. Dan is er wel reden om naar de AFAS te gaan en als ik dan zou zeggen dat ik stop met Nederlands rappen, dan heb ik ook genoeg gegeven.

Auteur: Robin Timmermans