Au Pairs: Hoe gaat het nu met Noa?

Noa (23) is één van de vijf au pairs die vorig jaar naar San Diego afreisde voor een groot avontuur. Hoe is het nu met haar?

De 23-jarige Noa ruilde haar geliefde Amsterdam in voor San Diego. Haar avontuur daar verliep echter niet zonder slag of stoot. Ruim een jaar na de opnames spreken we Noa weer. Hoe gaat het nu met haar? En hoe ziet haar leven er nu uit? 

‘Het gaat momenteel wat minder goed dan vlak na de opnames van de show. Tijdens mijn verblijf in San Diego ging het heel slecht met mijn moeder, die uiteindelijk helaas ook overleden is. Dat is nu allemaal een jaar geleden, maar de echte klap krijg ik nu pas. Vlak na het overlijden van mijn moeder overleed ook mijn opa. Al die tijd word je geleefd door de drukte en de mensen om je heen, waardoor het besef er nu pas echt in zit. Dat in combinatie met Au Pairs wat op televisie kwam, is allemaal best veel voor mij geweest.’

‘Ik ga eigenlijk bijna alleen maar naar school, ik doe een beroepsbegeleidende leerweg Social Work. Daarnaast ga ik regelmatig kickboksen, wat een goede uitlaatklep is. Ik ben verder veel met familie, maar minder met vrienden. Ik ben de laatste tijd vooral gefocust op mijzelf.’

‘Ik was er door omstandigheden erg kort en ik vind het echt heel jammer dat ik niet meer heb gedaan. Als ik terugdenk aan de tijd en als ik de afleveringen terugzie, vind ik dat ik mezelf echt heb teruggetrokken, terwijl ik eigenlijk heel direct ben. Ik kijk wel met heel veel plezier terug naar de laatste week in San Diego, waarin we allerlei activiteiten gingen doen met alle au pairs. Toen voelde het echt alsof ik op kamp was met drie van mijn beste vrienden. 

Eigenlijk mis ik Amerika wel. Daarbij gaat het niet per se om de mensen daar, maar vooral om de ervaring in Amerika, die zo anders is dan in Nederland. Alles in Amerika is heel groot, zoals bijvoorbeeld de supermarkten, waar je echt alles kan kopen in grote verpakkingen – je kan het zo gek niet bedenken. Nu moet ik overal weer verzendkosten voor betalen, dat vind ik wel jammer.’ 

'Ik heb helemaal geen contact meer met ze gehad sinds ik terug ben uit Amerika. Ik had ze graag nog wel willen spreken, omdat ik denk dat er heel veel dingen verkeerd zijn gelopen in de communicatie.   

Ik vond het daar heel lastig dat ik bijna alle verantwoordelijkheid kreeg in het huis. Ik draaide op een gegeven moment zes dagen in de week het complete huishouden, waardoor ik heel weinig tijd voor mezelf had. Ik kreeg elke week een doordeweekse dag vrij, maar omdat ik ver bij de andere au pairs vandaan zat, kon ik daar ook niet mee afspreken. 

Toen ik uiteindelijk aangaf dat het te veel werd voor mij, wilde de moeder van het gastgezin niet naar me luisteren en gaf ze aan niet meer samen met me te kunnen werken. Dat is naar mijn mening uiteindelijk de reden dat we zo’n breuk hebben gehad.’ 

‘Toen we elkaar net leerden kennen gingen we met elkaar op een jetski, maar alleen Aron en ik waren oud genoeg om die te besturen. Ik zat met Marnik en omdat ik niet zo hard durfde te gaan, ging hij gas geven; we gingen wel zeventig kilometer per uur. Je kon me echt van kilometers afstand horen gillen, denk ik. Dat was wel echt mijn hoogtepunt.’ 

‘Het gastgezin was niet echt de juiste match voor mij en hoewel ik mijn best heb gedaan om er iets van te maken, lukte het gewoon niet. Dat was sowieso niet echt leuk.  

Het weegt echter niet op tegen het moment dat ik gebeld werd over mijn moeder: ik hoorde toen dat ze in het ziekenhuis lag en dat ik zo snel mogelijk terug naar huis moest komen. Dat was misschien wel het allerergste moment uit mijn leven.’ 

‘Ik vond het echt superspannend, want ik vind het heel lastig om dingen uit handen te geven. Uiteindelijk werd dat minder, omdat ik er toch niks meer aan kon veranderen.  

Het is ook heel raar om de afleveringen te kijken met de kennis van nu. In de eerste aflevering vertel ik dat ik nog nooit alleen thuis ben geweest, omdat mijn moeder altijd thuis was. Nu is mijn moeder er ineens niet meer, dat voelt soms echt als een nachtmerrie die niet waar kan zijn. 

Ik voel wel dat ze mijn verhaal met veel respect hebben verteld. Je ziet me veranderen, maar tegelijkertijd word ik ook meer mezelf, zoals mijn moeder dat graag had willen zien.’ 

‘Toen ik uit het huis van mijn gastgezin was gegaan, hadden Aron en ik besloten dat ik bij hem zou komen slapen voor een paar dagen. Ik kende zijn host-moeder al een beetje en zij had ook aangegeven dat ik daar altijd welkom was. Die twee dagen bij zijn gastgezin waren zo leuk, dat heeft de band tussen mij en Aron uiteindelijk ook veel sterker gemaakt.’

‘Niet iedereen is zo lief als ze lijken, schijn kan soms echt bedriegen.’

‘Denk goed na voordat je eraan begint en wees ervan overtuigd dat je het echt wil, want het is veel zwaarder dan het lijkt. Bereid je goed voor en zorg ervoor dat je goed contact kan onderhouden met jouw thuisfront, want dat heb je echt nodig als je drie maanden lang bij een vreemd gezin in een vreemd land verblijft.’