Bewezen: Epo heeft 0,0 effect op prestaties!

In de afgelopen jaren zijn er flink veel renners betrapt op het gebruik van epo. Veel van die renners zijn daarna ook meteen geschorst. 349 epo-gebruik gevalletjes zijn er sinds 1998 in totaal gerapporteerd. Onder 287 wielrenners. En drugs are bad (of misschien toch niet?). Maar leveren wel mooie verhalen op. Want wie van de renners kon er ook alweer niet van het verboden goedje afblijven? Hier wat spraakmakende gevalletjes.  

Op het begin

Ken je de Tour de Dopage nog? Nee waarschijnlijk niet. En Tour de Dopage? Het was toch Tour de France? Jazeker, maar in 1988 werd er zo focking veel epo gebruikt dat ‘Tour de Dopage’ veel meer sense maakte dan ‘Tour de France’. Bij de verzorger van de ploeg Festina werd zo veel aangetroffen dat de hele ploeg werd geschorst. Terecht. Want ze bekenden later allemaal. #FAIL  

Behalve Richard Virenque

Want de beste man ontkende gewoon keihard. Hij mocht daarom in 1999 en 2000 gewoon weer meerijden. Later bekende ie toch en werd ie voor negen maanden geschorst. Ondanks dat zou hij hierna nog een gouden carrière beleven met zeven zeges in het bergklassement. Sommige mensen noemen hem een verrader, maar in Frankrijk staat hij nog steeds bekend als Richard Leeuwenhart. 

Lance Armstrong

Zelfs als je geen ruk met wielrennen hebt, heb je vást gehoord van de naam Armstrong. Hij was misschien wel de succesvolste rijder aller tijden. Vriendelijke toffe vent, overleefde kanker (ken je die rubberen armbandjes nog? #neverforget) en won ff zeven keer achter elkaar de Tour. Tussen 1999 en 2005 was ie alleenheerser. Overwinningen die hem allemaal zijn afgenomen nadat hij in 2012 schuldig werd bevonden aan dopinggebruik.

Michael Boogerd

Nederland is ook niet altijd het braafste jongetje van de klas. Boogerd reed van 1994 tot en met 2007 en was in die periode de meest succesvolle Nederlandse rijder. In 2008 rezen al vermoedens dat hij deze successen mogelijk niet honderd procent aan zijn eigen kunnen te danken had, maar (shock!) hij ontkende glashard. Pas in 2013, twee maanden na het interview van Armstrong met Oprah, bekende de breedlachse Nederlander dat hij zijn hele carrière lang verboden middelen had gebruikt. De boef. 

Wat is EPO eigenlijk precies dan?

Geen woord boezemt tijdens de Tour de France meer angst in dan het woord ‘doping’. Renners moeten gewóón, op eigen krachten, met hier en daar een energiereep, de Tour uitrijden. Fietsen mogen aerodynamisch, kleding mag zo licht mogelijk, maar geen gesleutel aan je hormoonhuishouding alsjeblieft. Een van de meest voorkomende vormen van doping is epo. Het is een lichaamseigen hormoon, dat in de nieren wordt gekweekt. Het zorgt ervoor dat  de productie van rode bloedcellen ff een flinke boost krijgt. Als je een gezond mens epo laat gebruiken, dan heb je dus ineens éxtra rode bloedcellen. En die geven op hun beurt het zuurstofvermogen van het bloed een flinke boost. Dan krijg je dus meer uithoudingsvermogen en kom je een stuk makkelijker die berg op. 

Maar is dat écht zo?

Onderzoekers  uit Leiden presenteerden op 30 juni de resultaten van hun onderzoek naar epo. Ze hebben een groepje wielrenners de Mont Ventoux op gestuurd. Mét en zonder epo. Je raadt het al: geen verschil. Dafuq. Dus was het dan allemaal voor niks? 

Dus. Nu bekend is dat epo geen directe gevolgen heeft op je prestatie. Moet het weer gedoogd worden ofniet? Zeg het maar.