De 5 beste Nederlandse liedjes volgens Frank Boeijen

'Raymond, mijn grote vriend. We hebben in 1993 samen een tournee gedaan, dus ik ken hem goed. Een geweldige muzikant, schrijft ook zelf alle arrangementen uit voor zijn muzikanten, en was in de jaren zeventig en van de absolute pioniers van de Nederlandstalige muziek. Ik vind al zijn nummers mooi, maar in deze zit een stukje tekst dat ik bijzonder leuk vind: " Liefde voor mij en voor m'n hond /  Die heel de nacht in de auto op me wacht /  Ik wil haar zelfs voor de premier /  Al heeft 'ie z'n smoeltje niet mee." En dat dan op zo'n Brelliaanse chanson-manier gezongen, heel mooi.' 

'De Dijk heeft fantastische muziek en teksten, maar dit is extra bijzonder. Huub van der Lubbe had heel lang iedere dinsdagavond een dichtersavond in de kroeg. Op een gegeven moment hebben ze daar instrumenten bij gepakt. Ik ben fan van Huubs stem, zijn teksten en zijn bands. Dus ik ging een keer naar een optreden van Concordia en dit nummer ontroerde mij.'

'Ik word zelden echt geraakt door muziek, laat staan door Nederlandstalige muziek. Ik kom daar niet vandaan, ik kom uit de hoek van Neil Young, The Beatles, Stones, Pink Floyd, new wave, Joe Jackson, The Sex Pistols en later disco en grunge. Nirvana vind ik te gek, maar daarna ben ik de weg kwijtgeraakt omdat het voor mij allemaal anonieme muziek werd.' 

'Dit ontroerde mij ook. De eerste plaat die ik van Herman van Veen kende was 'Live in Carré 1' uit 1970 of '71. Ik was een jaar of dertien en vond het prachtig. Met name 'Liefde van later'. Later bleek dat oorspronkelijk van Jaques Brel te zijn, maar die kende ik toen nog helemaal niet. Het is zo mooi hoe dat nummer rolt.' 

'Ramses is een monument. Ik hou van zijn stem, zijn muzikaliteit, zijn uitermate ingewikkelde akkoorden en van hem als persoon. Ik heb voor Liesbeth List een plaat geproduceerd en leerde zo ook Ramses goed kennen. Ik heb zelfs een liedje voor hem geschreven: 'Wat Doet U Hier Meneer?' Het was een geniale, zeer vertederende man. Een edele man, laat ik het zo zeggen.'

'Het eerste nummer dat ik van Ramses hoorde was 'Sammy' en dat intrigeerde me. Ik was nog een kind, dus ik begreep er niks van. Het gaat eigenlijk over een man met een depressie natuurlijk: chin up, Sammy. Maar dat zie je als kind niet. Toen ik aan mijn oudere zus vroeg waar het over ging zei zij ook gewoon 'over een jongetje dat omhoog moet kijken'. Die teksten zijn tijdloos en dat vind ik zo goed aan Ramses. Ik vind al zijn nummers mooi, maar in '5 uur' herken ik mezelf: de eenzaamheid, 'the party's over' en jij bent alleen, eenzaam en verlaten.'

'Daniël is een goede vriend van mij. Hij is ongelofelijk muzikale jongen en een heel goede songschrijver. Hij begon in Engelstalige bandjes, maar is ook een groot kenner van klassieke muziek en een Bach-kenner. Hij wilde dichter bij zichzelf komen en is in zijn eigen dialect gaan zingen, in het Drents. Een heel leuke band was dat, Skik. We zaten min of meer bij hetzelfde management, dus zo kennen we elkaar.'

'Elke willekeurige song van hem zou ene goede keus zijn geweest, maar ik vind in deze barre tijden dit het meest passend. Het is de boodschap van Martin Luther King, van Gandhi en zelfs van Jezus: make love, not war. Van die liefdevolle geweldloosheid kunnen we wel wat meer gebruiken in deze wereld. Er is geen hoop. Of zoals Dylan zou zeggen: 'We're all boxed in, there is no escape.' Ik vrees dat het ijdele hoop is om te geloven in een overwinning van de liefde. Mensen hebben ook niet naar Jezus geluisterd.'