De witte wijn-Amsterdammer heeft geen monopolie op de waarheid

De spraakmakende uitspraak van de premier echoot inmiddels in de verste uithoeken van de wereld. The New York Times, Aljazeera, vrijwel alle grote kanalen hebben de uitspraak onder de loep genomen. Want hoe durf je nou zoiets te zeggen als premier van Nederland? Maar het enige wat ik denk is: het werd gódallemachtigverdomme tijd dat de premier op deze manier de elite – of zoals ik ze noem: linkse beroepsmoralisten – eens goed tegen de schenen schopt.

Kijk, een moraalridder zijn, is in principe niet erg. Ik denk dat de premier zich daar niet aan stoort. Het probleem is dat deze specifieke groep linkse Gutmenschen de neiging heeft – in de woorden van Hans Teeuwen - een monopolie op de waarheid te eisen: alles wat wij zeggen klopt, en alles wat daarvan afwijkt, is fout. Het is je reinste arrogantie, en het stuitende is dat deze arrogantie vooral tentoon wordt gespreid in praatprogramma’s. Vaak zonder weerwoord. Zéker als het om Donald Trump gaat. De voor velen wandelende, muurbouwende oranje anus die lak heeft aan de wereld en aan je moeder. De enige man op de wereld die volgens velen in slechts een jaar tijd in staat is om de opwarming van de aarde in stroomversnelling te brengen én verdraagzaamheid volledig de kop in te drukken.

Donald Trump is voor velen een architect van het kwaad en kan daarom geen onderdeel uitmaken van de oplossing op allerlei wereldproblemen. Maar Mark Rutte merkt naar mijn mening terecht op dat de Amerikaanse president de wat minder mooie kanten van internationale betrekkingen zichtbaar maakt. Bijvoorbeeld het unilateraal besluit van Trump om de Verenigde Staten terug te trekken uit UNESCO en het Klimaatakkoord van Parijs, of het idee om de NAVO te verlaten. Omdat het in zou gaan tegen de interesses van de VS. Op het eerste gezicht is dat natuurlijk niet bevorderlijk, maar het stelt andere landen vervolgens weer in staat om na te denken over die mindere kanten en erop te reflecteren. 

Bovenstaande is een zeer onpopulaire denkwijze als het om Donald Trump gaat. De reacties spreken ook voor zich: in plaats van op rationele wijze ingaan op Ruttes betoog, wordt Rutte de pot genoemd die de ketel verwijt dat-ie zwart ziet. Want de VVD bestaat toch zelf ook uit decadente patjepeeërs? Overal duiken er foto’s op van Rutte op Twitter die zelf een emmer sauvignon blanc of een Chardonnay wegtankt, gepost door GroenLinks-vertegenwoordigers in Amsterdam. Het feit dat met name de aversie tegen Trump tentoon wordt gespreid, zorgt alleen maar voor ruis in het debat over wat we in godsnaam met deze meneer aan moeten. Het ontneemt de nuance en zorgt op z’n beurt voor een vertekening van de realiteit. En dat is zorgelijk.

Het is ontzettend jammer dat sommigen op deze manier reageren op Ruttes kritiek. Tuurlijk is Rutte hypocriet op dit punt, maar goed – dat ontneemt wat mij betreft heel weinig van het gewicht van zijn statement. De waarheid zoals-ie uitgedragen wordt door het groepje wijndrinkers is niet altijd even koosjer: we hebben Donald Trump juist harder dan ooit nodig om bewust te worden van de gebreken in internationale betrekkingen.

Dit schreeuwt om een nieuwe soort dialoog: eentje waarbij we met z’n allen onder het genot van een wijntje ergens op een terras zitten, en niet in een Amsterdams grachtenpand.