We vroegen queers (mensen uit de LHBTQIA+ gemeenschap) naar de meest ongepaste vragen en opmerkingen die ze krijgen – en waarom die allesbehalve onschuldig zijn.
Als je queer bent, krijg je regelmatig vragen over je privéleven die allesbehalve normaal zijn. Vaak verpakt als ‘gewoon nieuwsgierig’, maar in werkelijkheid doordrenkt van onwetendheid en hardnekkige stereotypen.
Uh, wanneer kwam jij erachter dat je hetero bent?
Heb jij ooit iets gedaan met iemand van hetzelfde geslacht? Nee? Dan weet jij toch ook wat je bent? Deze vraag suggereert dat queer zijn een fase is, of iets wat je moet ‘bewijzen’ — en dat is schadelijk.
Precies zoals jij weet dat jouw gender geen fase is.
Nee, niet alle queer mensen kennen elkaar. En nee, we hoeven ook niet per se op elkaar te vallen.
Een vraag als deze lijkt onschuldig, maar kan super pijnlijk zijn. Daarnaast problematiseer je hiermee iemands identiteit onnodig.
Really? Dit is niet alleen stigmatiserend, maar ook onwetend én homofobe retoriek uit de jaren '80.
Queers in je omgeving hebben is geen vrijkaart om homofobe of transfobe dingen te zeggen. Bondgenootschap vraagt meer dan dat.
Uh, hetzelfde als wanneer die hetero zou zijn: van ze houden?
Dit komt voort uit een heteronormatief beeld van relaties. In queer relaties bestaan die rollen vaak helemaal niet – en hoeven ze er ook niet te zijn.
Dat je het niet weet, is prima. Maar om het aan mij te vragen? Ik vraag jou toch ook niet hoe vaak jij masturbeert of welke standjes jij fijn vindt?
Wiens probleem is dat eigenlijk? Het feit dat je dit vraagt, laat precies zien waar het misgaat.
Zeg dan gewoon dat je er moeite mee hebt. Verpak je afkeuring niet als tolerantie.
We draaien de rollen om: we leggen diezelfde vragen voor aan cis hetero’s en stellen ze precies zoals queer mensen ze te horen krijgen. Eens kijken hoe ‘gewoon’ ze dan nog klinken.
Thema's:
Meld je snel en gratis aan voor de BNNVARA nieuwsbrief!