Hoe is het om cocaïneverslaafd te zijn?

De 24-jarige Merijn is een jaar lang verslaafd geweest aan cocaïne. Nu is hij clean. 

Wanneer Merijn voor de eerste keer cocaïne gebruikt is hij al langere tijd verslaafd aan cannabis. ‘Ik gebruikte wiet om rust te krijgen in mijn hoofd, maar ik werd daar heel sloom van.’ Stoppen met blowen lukt hem niet, en daarom zoekt hij een andere uitweg. Al snel merkt hij dat cocaïne hem de energie geeft die hij al tijden mist door zijn cannabisverslaving. Maar het geeft hem niet enkel energie, het geeft hem ook zelfvertrouwen. Iets wat misschien nog wel verslavender werkt. ‘Ik was altijd best wel onzeker over mezelf. Ik voelde me gewoon verschrikkelijk over mezelf. Als ik dan gebruikte kreeg ik het gevoel dat ik mijn energie en mijn leven terugkreeg.’

Verdoving
Het is niet zozeer het middel waar Merijn, naar eigen zeggen, verslaafd aan raakt, maar de verdoving. ‘Het is de pijn en het verdriet dat ik constant wil verdoven. Die wil ik niet voelen.’ Na de eerste keer cocaïne volgt er dus al snel een tweede en een derde keer. ‘Gelijk daarna dacht ik: ik moet meer. De dag daarna dacht ik: ik heb het weer nodig. Om maar niet bij mezelf te komen.’

Egoïstisch
Zelf ziet Merijn de ernst van de zaak niet in. Dat zet hem op gespannen voet met zijn familie. Tijdens een gezellig weekendje weg met zijn familie vertelt hij over zijn cocaïnegebruik. ‘Ik had heel het weekendje verpest. Maar ik zag daar het probleem niet van in. Ik vond het gewoon normaal dat ik dat spul nodig had, dat ik daar verslaafd aan was. Ik had namelijk iets gevonden om niet bij mijn problemen te hoeven komen.’ Achteraf noemt hij het egoïstisch. ‘Ik vond het belangrijk om niets te voelen, wat de rest ervan vond maakte me niet uit.’ Hij laat zijn familie al gauw links liggen en investeert alleen nog maar in de vriendschappen met mensen die ook gebruiken, net als hij. ‘Want dan kon ik meer krijgen.’  

Identiteit
Meer en meer krijgt Merijns omgeving in de gaten dat het niet goed met hem gaat. Ook op zijn werk gebruikt hij regelmatig cocaïne. ‘Ik moest gebruiken om alles leuker te maken, ook mijn werk.’ Het wordt voor Merijn een identiteit om zich achter te verschuilen. ‘Ik ben altijd bezig met wat mensen van me vinden en wat ze aan me zien. (…) als ik heb gebruikt dan heb ik een persoonlijkheid, dan kijken mensen niet naar me omdat ik lelijk ben, maar omdat ik gebruikt heb. Dan ben ik iemand. Dan kan ik afgekeurd worden op mijn gebruik en niet op de rest.’

Kliniek
Uiteindelijk besluit Merijn hulp te zoeken voor zijn verslaving. ‘Ik was mezelf kwijt. Ik wilde niet meer. Toen heb ik een zelfmoordpoging gedaan. Dat was het moment waarop ik besefte dat ik hulp nodig had.’ Zijn ouders vonden een kliniek voor hem. ‘Toen ging er een knop om.’ Uiteindelijk heeft hij tien weken in de kliniek gezeten.

Sporen achterlaten
‘Daar heeft mijn baas mij heel goed in gesteund, daar ben ik heel blij mee. Ik kon na de behandeling ook gewoon weer bij hem aan de gang.’ Maar de verslaving heeft wel degelijk sporen nagelaten. Zo heeft Merijn nog steeds een moeizame relatie met zijn ouders. ‘Ik ben nog steeds heel erg afstandelijk en ik heb nog steeds heel erg de neiging om me aan mensen vast te blijven houden. Ik wil uiteindelijk gewoon op mijn eigen benen kunnen staan en niet afhankelijk zijn van andere mensen.’

Verslavingszorg
Merijn denkt dat de kans dat hij ooit terugvalt nihil is. ‘Als ik de dingen doe die goed voor me zijn, door blijf gaan met waar ik mee bezig ben, me blijf uitspreken en naar de praatgroepen blijf gaan, dan denk ik dat het wel goedkomt.’ Hij wil zijn eigen ervaring omzetten in iets goeds. Hij wil de verslavingszorg in om mensen te helpen.

Denk jij aan zelfdoding?
Je bent niet alleen. Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl of bel 113 (lokaal tarief) of 0800-0113 (gratis).