Hoe is het om pedofiele gevoelens te hebben?

De 23-jarige Evi is pedofiel. In Jurre’s Date vertelt ze hoe ze daarachter kwam en wat dat met haar doet. 
 
‘Ik voelde me heel slecht. Ik dacht: ben ik nou gedoemd om kindermisbruiker te worden?’
 
Voorafgaand aan de aflevering komt er een duidelijke beschrijving in beeld. Daarin wordt onderscheid gemaakt tussen een pedofiel en een pedoseksueel. Een belangrijk onderscheid, want deze begrippen worden vaak met elkaar verward. Een pedofiel is iemand die een seksuele voorkeur heeft voor kinderen van dertien jaar of jonger. Pedofilie is een aangeboren geaardheid en betekent niet dat je seks hebt met kinderen. En dat is het verschil: iemand die dat wel doet, is pedoseksueel. En dat is strafbaar.

Evi is dus pedofiel. Ze kwam daar op haar negentiende achter toen ze voor de eerste keer gevoelens kreeg voor een jongetje van vijf jaar oud. Een ervaring waar ze zelf heel erg van is geschrokken. ‘Dat was heel heftig. Ik had heel veel vragen en vooral paniek. (…) Het is wel even schrikken, dat je die gevoelens hebt. Want ik had daar bij mezelf nooit… Ik was daar nooit van uitgegaan dat ik die gevoelens zou hebben.’ Ze heeft direct afstand genomen van het jongetje. ‘Om eens te gaan nadenken over wat dit nou betekende.’

Stereotype pedofiel
Twee of drie weken lang was Evi volledig van slag. ‘Ik voelde me heel slecht. Ik dacht: ben ik nou gedoemd om kindermisbruiker te worden?’ Het was lastig voor Evi om zichzelf en haar gevoelens te begrijpen en te accepteren. De stereotypering van de pedofiel heeft daar een belangrijke rol in gespeeld. ‘Het stereotype pedofiel is een oud mannetje. En dan zit je daar als jonge vrouw en kom je erachter dat je pedofiele gevoelens hebt, dat is wel heel vreemd. (…) Dan ben je al weg van de norm, maar binnen dat weg zijn van de norm ben je nog verder weg van de norm. Dat was heel eenzaam.’ Evi wist niet goed wat ze met haar gevoelens aan moest.

Hulp
Na een periode van veel bij zichzelf en op het internet te rade gaan, besloot Evi de hulplijn Stop it Now te bellen omdat ze bang was een kind te misbruiken. Sindsdien heeft ze een goede therapeut die haar kan helpen deze gevoelens een plekje te geven zonder te praktiseren. Intussen heeft Evi zichzelf en haar gevoelens kunnen accepteren, maar dat was niet gemakkelijk. ‘Ik heb deze verlangens, ik heb deze gevoelens, en of ik het nou wil of niet, ik zal ermee moeten leven. Wat dat betreft sta ik er nu wel achter.’ Jurre vraagt of Evi het erg vindt dat die gevoelens er zijn. ‘Ik heb er een hele tijd wel moeite mee gehad, maar tegelijkertijd doe ik niemand kwaad met mijn verlangens. Het is een deel van mijzelf. Als ik daar niet achter sta en dat niet accepteer, dan wordt het gewoon heel moeilijk.’

Onderdrukken
Af en toe komt Evi in een situatie waarin ze merkt dat er bepaalde gevoelens of verlangens opspelen. Dan probeert ze deze gevoelens weg te stoppen of stapt ze uit de situatie. ‘Om de grens te bewaken dat ik nooit ‘per ongeluk’ iets raars doe.’ Af en toe heeft Evi de angst dat ze ooit zal handelen naar haar geaardheid. ‘Dat is denk ik vooral weer die angst die voortkomt uit de fase waarin ik het ontdekt heb.’ Maar een reële angst is dat nu niet meer, zegt ze. Eerder, in een periode waarin het slecht met Evi ging, was die angst groter. ‘Maar ook toen was ik zo bang om iets ermee te doen, dat ik gelijk hulp heb gezocht.’

Stigma
Ondanks dat Evi pedofiel is, en dus niet handelt naar haar pedofiele gevoelens voor kinderen, voelt ze zich toch niet vrij om herkenbaar haar verhaal te doen. Ze is bang voor de reacties van mensen om zich heen, omdat er in de media veel verkeerde dingen worden gezegd over mensen zoals zij, zo vertelt ze aan Jurre. ‘De termen worden door elkaar heen gebruikt. Online kom ik best wel veel haat tegen, tegen pedofielen. En er is zo’n groot stigma op pedofilie dat ik niet het risico wil lopen dat ik hierdoor bijvoorbeeld mijn baan verlies.’

Toch zijn er wel mensen in Evi’s directe omgeving die weten dat ze pedofiel is. ‘Ik heb een vriendengroep die ik het heb verteld.’ Zij hebben allemaal positief gereageerd op haar coming out. Toch vond ze het heel spannend. ‘Maar ik wist wel dat ik ze kon vertrouwen daarin.’ Maar ze heeft ook situaties gekend waarin er minder begrip was voor haar situatie. Op zo’n moment zou Evi graag willen dat de andere persoon alle vragen stelt die hij of zij zou kunnen bedenken. ‘Omdat zij mij dan ook de mogelijkheid bieden om uit te leggen wat het voor mij betekent en wat het voor hun betekent, en hoe zij ermee om kunnen gaan.’

Voorlichting
Volgens Evi is het belangrijk dat er op informatiesites voor jongeren over seksualiteit ook informatie staat over de mogelijkheid dat je je aangetrokken kan voelen tot kinderen. ‘Het hoeft niet heel uitgebreid te zijn, als het maar kort benoemd wordt. Dat vind ik een hele mooie eerste stap.’