Julien Kooij: 'Heb je de foto’s nog die ik je in vertrouwen stuurde?'

Voor Julien Kooij was Kay de eerste persoon waar hij intieme gevoelens mee deelde – een (jonge) man die hij via een datingsite leerde kennen. Ze deelden alles, tot Kay het contact verbrak en Julien nooit meer wat van hem hoorde.

Lieve Kay… of wat je echte naam eigenlijk ook is. Herinner je je die tijd nog? De tijd dat ik naar jouw gezicht zocht daar bij het Leidseplein? Dat je opeens achter het bushokje vandaan zou springen met een enorme bos rozen. Je zegde onze eerste ontmoeting af. Niet één keer, maar tweemaal. 'Het kwam toch even niet uit', zei je net voordat je het contact voor altijd verbrak. Toch ben ik nog maanden alert en op mijn hoede geweest. Vol schaamte. Misschien zou ik je toch opeens ergens zien staan.

Ik leerde je kennen toen ik net achttien was. Op een datingsite. Ik had drie foto’s van je, al hadden dat ook foto’s kunnen zijn van een of andere amateurvoetballer in Portugal. Maar je stem voelde vertrouwd. Alsof ik je door en door had leren kennen in de drie weken dat we elkaar dagelijks spraken. 

Weet je nog dat ik je vertelde over mijn dromen om ooit in de journalistiek te gaan werken? Herinner je je nog dat ik ooit aan mijn ouders zou gaan vertellen dat ik verliefd was op een jongen? Staan de gesprekken je nog bij toen ik stiekem tijdens mijn werk in het magazijn met je appte? Dat ik zonder dat mijn vrienden wisten wat ik deed even wegliep van ons zuipavondje om je stem te horen. Heb je de foto’s nog die ik je in vertrouwen stuurde?

Als jij toen de waarheid sprak zou je nu ook begin dertig zijn. Waarschijnlijk loog je toen. Ben je nu misschien wel net met pensioen, nog steeds doodongelukkig en nooit je echte zelf geweest. Voor mij verdween jij opeens uit mijn leven. Mijn eerste naïeve stappen in de liefde werden mijn eerste verlies in vertrouwen. 

En ik weet dat ik niet de enige ben. Nog altijd leert jouw zoon of dochter misschien wel iemand kennen online, omdat zij thuis geen ruimte voelen om open te zijn over wie ze zijn. Misschien deelt jouw klasgenootje wel zijn diepste gevoelens of intieme gedachtes met iemand op het internet omdat dit de enige plek is waar ze zichzelf kunnen zijn. En misschien komt het net zoals bij mij uiteindelijk allemaal wel goed. Is het even slikken en weer doorgaan. Of zijn die kids wel voor hun hele leven beschadigd en durven zij niet snel iemand dichtbij toe te laten. 

Lieve Kay, ik weet niet waarom je het deed. Ik geloof niet dat je me wilde chanteren of dat je slechte intenties had. Ik had niet, net zoals die eenzame man van dat tv-programma, duizenden euro’s overgemaakt naar een Russische vrouw met enorme bloemkolen die een vliegticket wilde om hem te bezoeken. Jij wilde ook gewoon een vriend, iemand die naar je luisterde. Maar toen was er absoluut geen sprake van open zijn over je echte zelf. Dit was jouw manier.

Waar ik alleen maar kan gokken naar wat er van jou is geworden, heb jij mij misschien wel altijd gevolgd. Jij hebt misschien op mijn Instagram gezien dat ik ooit journalistiek ben gaan studeren, bij een radiozender ben gaan werken en dat ik een geweldige jongen ben tegengekomen waar ik nu gelukkig mee samenwoon. Het vertrouwen dat jij met jouw stilte kapotmaakte heb ik nu in het echte leven teruggevonden. Ik hoop jij inmiddels ook. Met echte foto’s van jezelf deze keer.