Matthijs is onzeker over de lengte van zijn penis: 'De plasbak is het ergst'

Matthijs zijn leven wordt beheerst door een grote onzekerheid over zijn penis. Hoe komt het dat zoveel mannen zich gevangen voelen in maatschappelijk opgelegde ideaalbeelden?

Matthijs is enorm onzeker over de grootte van zijn penis. Kleedkamers, urinoirs en strakke zwembroeken vermijdt hij. Daten doet hij niet en seks komt altijd met een waarschuwing vooraf. In NPO Doc: Short Dick Man onderzoekt hij waar deze angst vandaan komt en of deze eigenlijk terecht is.

'Ik denk dat je het een bulge-angst kunt noemen – de bobbel in je broek. Het zichtbare daarvan weerhoudt mij van het dragen van strakke kleding.' Het beperkt Matthijs niet alleen in de kleding die hij draagt, eigenlijk bepaalt het zijn hele leven. 'Ik heb zo veel woede, naar alles eigenlijk. De wereld is momenteel echt niet mijn plek. En misschien dat als de hele wereld niet om seks zou draaien, dat het dan een stuk makkelijker was geweest. Ik heb weleens gedacht dat ik me dan misschien moet profileren als aseksueel. Ik heb een hekel aan mijn geilheid – dat moet zo snel mogelijk ook weer weg. Ik kan er voor mijn gevoel niet naar handelen.'

Het meest ziet Matthijs op tegen plassen in een plasbak. Geen urinoirs met tussenschotjes (al doe je hem daar ook geen plezier mee), maar een lange plasbak waar mannen direct naast elkaar staan. 'Als alle mannen bij de plasbak staan, met hun leuter eruit, helemaal zelfverzekerd – het ergste is dan om ertussenin te moeten staan.' Ook de sauna zou hij nooit bezoeken. De angst is vooral zichzelf te zien ten opzichte van de andere naakte mensen daar. 'En dat ik dan niet de disclaimer kan geven. Dat zit er zo in.' Maar ook in een zwembroek op het strand is voor hem een grote uitdaging.

Ook in zijn seksleven voelt Matthijs zich ongemakkelijk. Hij heeft wel een aantal positieve ervaringen, maar 'daar ging altijd een disclaimer aan vooraf'. Dat bood hem veiligheid, zo van: guys, ik ben niet gek. Ik weet het zelf ook wel. 'En dan wachtte ik op acceptatie van de ander.' En hoewel voor zijn bedpartners de lengte van zijn penis vaak niet zozeer uitmaakte, zat wel zijn onzekerheid erover hen soms in de weg. Matthijs belt een man waarmee hij ooit op date is geweest. Hij vraagt hem waarom er geen gevolg was. Dat heeft niet met zijn uiterlijk te maken, bevestigt de man: 'Ik voelde me zeker aangetrokken. Maar ik denk wel vanwege je onzekerheid: ik miste daar een stuk zelfvertrouwen om meer intiem met elkaar te kunnen zijn.'

Matthijs groeit op als een normale jongen. Op jonge leeftijd is hij niet onzeker over zijn lichaam. 'We zaten altijd samen, naakt, in bad', vertelt Matthijs tijdens het doorbladeren van oude fotoboeken in zijn ouderlijk huis. Zijn familie was niet extreem preuts, maar fervent naaktlopen deden ze ook niet. Porno heeft een grote rol gespeeld in zijn onzekerheid. Daar lijkt de standaard een stuk hoger te liggen. Iedereen heeft daar een grote penis. En 'als dat alles is wat je ziet', kan dat grote invloed op je hebben, weet Matthijs.

Matthijs gaat langs bij een uroloog om te achterhalen hoe de lengte van zijn penis in verhouding ligt tot die van andere mannen en ook om de mogelijkheden voor een vergroting te bespreken. De arts stelt hem een aantal vragen over of zijn penis goed functioneert, voordat hij een onderzoekje gaat doen. Matthijs mag zich uitkleden en de arts begint het onderzoek. De zwellichamen zien er goed uit. Hij meet de penis: dertien centimeter. Dan mag hij zich weer aankleden. Een spannend moment, het oordeel van de arts: 'Wat ik zie, is een heel normaal aangelegd genitaal. Je zit in de normale range, een beetje in het midden. Ik zie totaal geen reden om hieraan te opereren. Er is niets mis mee; niet qua lengte en niet qua vorm. Als het orgaan gewoon goed is, en werkt; laat er dan alsjeblieft niet aan klussen', drukt de uroloog hem op het hart. Wel constateert hij psychisch lijden: 'Dat is duidelijk. Er is wel werk aan de winkel, maar niet op chirurgisch gebied.'

Tegenwoordig lijkt de norm: hoe groter, hoe beter. De oude Grieken dachten daar echter heel anders over. Een 'kleinere' penis – zoals je die ook ziet op veel beelden uit de Griekse oudheid – werd gezien als verfijning en beschaving. Er werd gedacht: hoe groter de penis, hoe barbaarser.

Mensen met een grote penis waren vooral bezig met lust en niet met wat er werkelijk toe doet in de wereld. Daarom was het, volgens de Grieken, dus een schoonheidsideaal om een beschaafde maat te hebben. Er bestonden destijds zelfs hulpmiddelen om je penis te verkleinen.