Nina (28) had een burn-out: ‘Ik werd zelfs in de nacht wakker van vermoeidheid’

Nina kreeg op haar zeventiende een burn-out. Wat is dit eigenlijk en hoe kom je hier weer uit? In De Bovenkamer doet Nina haar verhaal.

‘Ik was veertien toen mijn ouders gingen scheiden. Toen vond ik dat ik mijn eigen leven extra leuk moest gaan maken’, begint Nina in De Bovenkamer. ‘Vanaf mijn veertiende ben ik daarom onwijs ‘aan’ gaan staan en nam ik geen rust meer. Mijn havo wilde ik in één keer halen, ik werkte twee keer per week en ik wilde ook nog twee of drie keer per week uitgaan. Daarnaast sportte ik ook nog. Ik deed eigenlijk alles tegelijkertijd en wilde niks missen.’

Op een bepaald moment merkt Nina dat ze hoofdpijnklachten krijgt. ‘Ik slikte zo’n acht paracetamol per dag zodat ik door kon blijven gaan.’ Uiteindelijk stort ze op haar werk in en neemt ze rust. ‘Ik bleef een weekje thuis en dat liep uit in drie en een half jaar ziek thuis.’

‘Een burn-out is vaak werkgerelateerde stress, waardoor je heel erg onder druk staat. Je hebt bijvoorbeeld ruzie met je baas of je vindt je werk helemaal niet leuk. Als je dat lang meemaakt dan word je daar doodmoe van’, legt psycholoog Jean-Pierre van de Ven uit in De Bovenkamer. ‘Je gaat je een soort lege huls voelen. Je bent er wel, maar je bent niet echt meer aanwezig.’

• In 2022 gaf één op de vier werknemers in de leeftijd van achttien tot en met 34 jaar aan burn-outklachten te ervaren.
• Jonge vrouwen ervaren over het algemeen meer burn-outklachten dan jonge mannen.
• Het aantal personen met een burn-out in Nederland blijft stijgen.

‘De symptomen van een burn-out zijn vooral moeheid en een gebrek aan bevlogenheid’, begint Van de Ven. ‘Sommige mensen die een ernstige burn-out hebben kunnen zelfs bijna niet meer opstaan van de bank of even naar de wc gaan. Zo erg kan het zijn. Maar meestal is het dat je je niet meer kan concentreren en dat je gedachten alle kanten opgaan.’

Helaas krijgt Nina last van een extreem geval van een burn-out. ‘Bij mij was het voornamelijk fysiek. Dan liep ik de straat uit en dan haalde ik het bruggetje wat echt heel dicht bij mijn huis is nog niet eens’, vertelt Nina. De burn-outklachten worden erger en erger. ‘Ik werd zelfs ’s nachts wakker van vermoeidheid.’ Ook de simpele dagelijkse taken worden voor iemand met een burn-out een enorme uitdaging. Zo krijgt Nina met moeite haar tandenborstel opgetild, omdat haar lichaam te zwaar voelt.

‘Ik ben zo gefrustreerd geweest en zo wanhopig. Ik dacht echt dat ik nooit meer beter zou worden’, zegt Nina. Maar gelukkig lukte dit toch. ‘Mijn moeder heeft voorgesteld om naar een psychiater te gaan. Toen dacht ik: nee, dat wil ik niet, want ik ben niet gek. Ik ben toch gewoon moe?’

‘Bij het herstellen van een burn-out is het cruciaal dat je hulp zoekt’, legt Van de Ven uit. ‘Je pakt dan een belangrijk symptoom van de burn-out rechtstreeks aan; dat is namelijk dat je durft om hulp te vragen, in plaats van dat je alles zelf wil oplossen.’

Hulp zoeken biedt uiteindelijk voor Nina de oplossing. ‘De psychiater heeft me geleerd om te gaan met deze ziekte. Ze heeft mij tools gegeven om bewust te worden van mezelf’, vertelt Nina. ‘Toen kwam ik uiteindelijk toch bij dat ene bruggetje terecht, wat eerst zo ver weg leek.’ Na een periode van drie en een half jaar besluit Nina om weer te gaan studeren. ‘Toen heb ik mijn propedeuse behaald en heb ik samen met een vriendin besloten om naar Australië te gaan. Eenmaal daar aangekomen besefte ik me iets moois: ik was eindelijk beter.’