Op housewarming bij de eerste wolf van Nederland

De wolf woont sinds kort definitief in Nederland. Haar extreem pakkende naam is GW998F en ze heeft zich gevestigd in het noorden van de Veluwe. Tijd om mijn angst onder ogen te komen in camouflagegear en af te reizen naar de habitat van de wolf, vergezeld door boswachter Lennard Jasper . Ik heb met hem afgesproken in zijn boswachter-hut, om vervolgens de wildernis in te trekken. In het nabijgelegen dorp sla ik van tevoren wat proviand in. De vrouw achter de kassa vertelt me terloops dat ze de wolvin laatst bijna doodreed met haar auto, een paar straten verderop. Of ik bang ben? Misschien. Een klein beetje. Help.

Lennard: "We vinden het tof! Maar we willen als boswachters ook weer niet de positie van fan innemen. Dat is niet onze taak. We zijn vooral trots op het feit dat de wolf uit zichzelf hierheen is gekomen. Dat is het resultaat van tientallen jaren investeren in het verbinden van Europese natuurgebieden. 

Ze leeft hier nu officieel 6 maanden, dat kunnen we zien aan de drollen. Wat dit feitelijk betekent is dat we nu gaan van fase 1 naar fase 2 in het draaiboek: Ze heeft een territorium afgebakend en lijkt te willen blijven. Er zijn nu natuurlijk veel deelbelangen en we zijn nog maar net begonnen. Ik probeer draagvlak te creëren voor de wolvin. Maar ja, ze heeft natuurlijk een erg berucht imago. Met een zeearend is iedereen blij, want die doet niets engs en is gaaf. Hij pakt alleen een haasje op zijn tijd. 98 procent van wat de wolvin eet, zijn flinke, wilde dieren. Moeflons, damherten en wilde zwijnen: eigenlijk alles wat hier aan de muur hangt."

Lennard wijst naar de gigantische hoeveelheid gevonden geweien aan de muur van de boswachtershut. We hebben het vervolgens even over de reden waarom niemand empathie voelt voor vissen. Het is jammer, vindt Lennard. Vervolgens praat hij door over de toekomst van de wolf op de Veluwe.

Lennard : "Het is erg spannend, want we hebben het nog steeds over slechts één wolvin in dit gebied. Pas als er welpjes komen wordt het echt interessant. Als de wolvin wil paren, wordt ze namelijk een stuk kritischer over haar terrein, wat betreft rust. Het zou kunnen dat ze dan naar een ‘betere’ buurt verhuist."

"De wolf heeft een groot territorium nodig, dus er kunnen maar een aantal territoria ontstaan op de Veluwe. We streven in ieder geval naar een gunstige instandhouding. Na de vestiging worden we gezien als deelpopulatie van Duitsland. Over de uiteindelijke hoeveelheid wolven op de Veluwe valt nog niets te zeggen. Je zou het wellicht kunnen berekenen, maar ik vind het juist tof dat de wolf dat zelf bepaalt. Het is een extreem slim dier. Je hoeft haar niets te vertellen. Dat zie je ook aan die drollen. Ze bakent er terrein mee af. Het systeem lijkt bijna door een mens te zijn bedacht. Het is erg rationeel."

Aangekomen op de plaats waar de uitwerpselen van de wolvin zijn gevonden, vindt Lennard direct een spoor van een hert. Bijna achteloos vertelt hij vervolgens dat hij ruikt dat er niet al te lang geleden everzwijnen langs zijn gekomen. Ik vraag ‘m waarom de wolvin GW988F heet, en geen tot de verbeelding sprekende krachtnaam zoals Hector of Scar.

Lennard : "We bedenken geen namen voor wilde dieren. Je moet dit soort dieren niet willen vertroetelen. Dan krijg je Baloe de Beer-taferelen. Daarom is het voor nu dus gewoon ‘Wolf’. Of ‘Noord Veluwse wolf’. Als mensen willen knuffelen met wolven krijgen we gevaarlijke situaties."

"Een wilde wolf die niet hondsdol is, is nagenoeg ongevaarlijk. Maar goed, het blijft een roofdier. Je kunt gevaar nooit uitsluiten. Als jij met je hond los van de paden gaat, op zoek naar problemen, dan zou je haar tegen kunnen komen. Toch is zelfs dan haar eerste reactie waarschijnlijk vluchten. Jij bent voor de wolf slechts een onderdeel van het bos. Je bent geen prooi. Je bent meer als een soort, ja, boom." 

Lennard : "Als ze je aanvalt, wat dus waarschijnlijk niet gebeurt, ga je het nooit redden. Je hebt vrijwel geen kans om er zonder verwonding uit te komen. Normaliter jaagt de wolf echter in een roedel, met andere jachttechnieken. Deze wolvin zoekt gewoon eten. Je bent niet interessant voor haar." 

Lennard laat ons zien waar de wolvin het pad heeft overgestoken. Ik kan jullie echter niet vertellen waar dat dan precies is. Ten eerste is de plaats een absoluut staatsgeheim in verband met de nog precaire situatie van de wolvin en ten tweede heb ik de ruimtelijke oriëntatie van een schuursponsje. We lopen een aantal meter het bos in. Ik houd mijn dekking hoog - voor het geval dat - maar de kans dat we haar tegenkomen is volgens de boswachter nihil. Toch heb ik lichte flashbacks naar mijn aanvaring met de Thaise straathonden en hoe ik daar als een klein meisje bijna van moest huilen. Na een aantal bloedstollende momenten waarin eigenlijk niets gebeurt keren we weer terug naar de auto.

"Nee, we hebben natuurlijk ook vossen. Maar dit is wel echt een grote, in de categorie van de Europese beer en de lynx. De wolf heeft meer impact. Ze zit in de Champions League van het roofdier-zijn. We hebben dan ook al wat kadavers van wilde dieren gevonden. Iedereen houdt de schaap-cijfers bij, maar wij willen een wilde dieren-database." 

"Dat zou kunnen. Deze wolf weet zich heel goed te verstoppen en is behoudend. Maar als ze gaat, dan gaat ze. Echt als een Marlboro Man. Stoer en dominant. Ze is een roofdier. Ze is niet bang voor het stedelijke, maar ze prefereert de grotere natuurgebieden."

We vinden wat poep, maar helaas is het niet van de wolvin. Het is van een hertje. Toch niet hetzelfde, maar het is iets. De uitgedroogde keutel ligt in mijn hand en het voelt als een overwinning. Dit is de wildernis. We hebben het vervolgens even over Freek Vonk en of het verstandig is om achter wilde dieren aan te rennen. Lennard vindt van niet. Ik vraag hem ter afsluiting of hij zelf wel eens kampt met angst.

"Nee, ik ben voor weinig bang. Ik geloof er ook wel in dat de wolvin aanvoelt dat ik goed ben voor haar. Ik denk dat ze erg gevoelige en sociale dieren zijn en dat er meer in de wolf zit dan dat men hem of haar toedicht. Het moordzuchtige imago is onterecht. Hun focus is slechts ‘onderdeel van de natuur zijn’. Ik hoop dat de wolf ons opnieuw leert inzien dat de natuur niet volledig gecontroleerd kan worden door de mens."