Sophie Dros over Genderbende | Queer

Films over heftige onderwerpen  waar veel vooroordelen over bestaan. Je moet ze maar durven maken. Sophie Dros maakt ze. In haar films duikt Sophie in onderwerpen die bij veel mensen vragen oproepen. Hiermee hoopt ze haar eigen horizon, maar vooral de horizon van de kijker te verbreden.

Zo maakte Sophie ook Genderbende. Een film over vijf jonge mensen die allemaal op een eigen manier bezig zijn met ‘gender en geslacht’. CHECK  GENDERBENDE ONDERAAN DIT ARTIKEL.

Sophie hoopt dat de film mensen aan het denken zet. Dat Genderbende een gesprekstarter is. Zo’n film die je tijdens het bieren toch nog even bespreekt. En dat mensen door deze film óók nog eens naar zichzelf gaan kijken. Want ben jij 100% man of vrouw? Of heb je ook een beetje van beiden? BNNVARA interviewde Sophie over de term queer en over Genderbende. Dit zijn vijf (plus twee) vragen aan Sophie Dros!

Sophie: “Heel eerlijk, ik heb er niet zo veel mee. Ik heb eigenlijk helemaal niks met termen. Het is stiekem toch een hokje. Ik vind dat je zelf mag weten of je een label wilt hebben of niet. Ik kan me namelijk ook voorstellen dat het voor sommige mensen heel fijn is om ergens bij te horen. Voor mij is er maar één label. En dat is het label ‘mens.’ En dat wil ik met mijn films laten zien.”

“Ik ken mensen die heel actief zijn in die community. Zij hebben daar echt een plekje. En dat kan ik me helemaal voorstellen, want het kan ook fijn zijn om ergens bij te horen. Maar ik ken ook mensen die het helemaal niks vinden. Die denken “ik hoef niet zo’n label te hebben.” Dus. Daarom: DOE WAT JE WIL!”

“Lastig, want dat verschilt per situatie. Het is altijd moeilijk om buiten de norm te vallen, maar iedereen gaat daar anders mee om. In Genderbende zie je vijf verschillende mensen met unieke situaties. Je ziet onder andere een tweeling. Zij gaan fluitend door het leven, maar dat komt ook doordat ze elkaar hebben. Maar je ziet ook dat het ontzettend lastig kan zijn. Met Genderbende maakt de kijker écht kennis met de personages. En dan kan je thuis op de bank bedenken of het wel of niet lastig is.”

“Mijn ouders noemde mij ‘Sophietepiet’. Dit werd langzaam Piet. Ik speelde altijd met jongens en mijn ouders dachten: ‘Hmm, misschien wil Sophie wel een jongen zijn.’ Dus ik was er op jongere leeftijd ook al wel mee bezig. Want ik dacht wel: dit hoort eigenlijk niet. Door een vriend van mij ben ik echt in aanraking gekomen met het brede spectrum van gender. Hij vertelde dat hij mannelijke hormonen ging nemen. Toen dacht ik, oooh zij wil man worden! Maar dat was té kort door de bocht. En dat was het eerste moment dat ik dacht, ik moet dit gaan onderzoeken!”

“Eerst was ik heel activistisch. Ik schreeuwde constant dingen zoals: ”We moeten de wc-hokjes genderneutraal maken!” Ik was echt een strijder. Maar dichter bij het einde werd ik milder. En langzaam zijn mijn boodschap en conclusie ook aangepast. Ik vind het belangrijk dat mensen erover nadenken en naast de traditionele genderrollen, ook alles wat daartussenin zit proberen te accepteren en te begrijpen.”

“Schokkend is vaak lastig. Want het zijn onderwerpen waar een vooroordeel over bestaat. En dan moet ik dat van mezelf onderzoeken. Zo zit ik in elkaar. Over genderqueer wist ik ook nog geen fuck. Tot ik Genderbende maakte. Dus mijn drijfveer is het ontbreken van kennis. Dan ga ik door tot ik antwoorden heb. En die reis van vooroordeel naar herkenning en acceptatie wil ik ook mijn kijker laten meemaken. Het gender-onderwerp fascineert me. In de kern gaat deze film over acceptatie van jezelf en van anderen. We hoeven elkaar niet per se te begrijpen zolang we elkaar maar accepteren en respecteren.”

“Ja! Ga de film kijken. En denk erover na, praat erover. En besef, dat er een verschil is tussen geslacht en gender. Want, je geslacht bepaald niet per se je gender. En zijn we niet allemaal een beetje ‘gender fluide’? Of in ieder geval te verschillend om in hetzelfde hokje te passen?”

*Mic drop * 

Door: Janiek