Welke zwarte componisten zijn we ten onrechte vergeten?

‘Joseph de Saint Georges, een zwarte componist uit de 18e eeuw, was een groot voorbeeld voor Mozart. Saint Georges is nog enigszins bekend, maar er waren veel meer zwarte componisten in de klassieke muziek. En bijna niemand weet het’, aldus Natasja Gibbs in De Nieuws BV.

Het zijn gemiste sterren, volgens podcastmaker en adviseur van het Concertgebouw Orville Breeveld. ‘Ik denk dat klassieke muziek heel lang heel eenzijdig gepresenteerd is. Heel wit-Europees, terwijl er tegelijkertijd een hele ontwikkeling bezig was bij mensen overal ter wereld die zich door de klassieke muziek lieten inspireren: componisten, uitvoerende musici. En vooral deze zwarte componisten, die vertalen een hele belangrijke symboliek van een andere prachtige school. (…) veel van deze componisten halen hun inspiratie uit Afrikaanse muziek, maar ook uit African-American gospel. Dus er is ook een tweede artistieke stroming, naast de klassieke Europese school, die deze muziek heel rijk maakt.’

‘Wat heel bijzonder is aan William Grant Still is dat hij zich in twee werelden heel succesvol heeft gemaakt. (…) de Afro-American Symphony was de eerste symfonie opgevoerd door een gerenommeerd wit orkest: Rochester Philharmonic Orchestra. Maar daarna heeft hij zich ook verder ontwikkeld in de populaire muziek. (…) in zijn muziek verbindt hij ook twee verschillende muziekgroepen, zowel de klassieke muziek als de jazz. Want hij zei: “Je moet ook het gevoel van swing kennen”, en veel klassieke muziek kende dat niet. Dus hij schrijft voor de complete musicus.’

‘Florence Price is ook zo iemand die heel veel offers heeft gebracht. Zij werd op het conservatorium aangenomen, wat heel bijzonder was. Daar moest zij zich voordoen als Mexicaanse, want zwarte mensen werden niet aangenomen. Het New England Conservatory wilde haar niet aannemen, maar haar ouders waren hele gevestigde mensen in Little Rock. Zij hebben hun huis ter beschikking gesteld voor bijeenkomsten van zwarte intellectuelen. En zij – Florence Price – was daar, als jonge pianiste, de muzikale omlijsting. Zo is haar verhaal begonnen. (…) haar Symfonie in E is in de jaren 30 opgevoerd door een gerenommeerd orkest, en dat is haar doorbraak geweest. Maar nadien, dat is toch het elitarisme van de klassieke muziek, zijn deze namen vergeten.’

‘Deep River is voor mij het begin van mijn hele zoektocht naar de muziek, en zoektocht naar de kracht van mensen. Het mooie is dat deze componisten voor mij niet alleen zwarte componisten zijn, maar symbool staan voor succes en mogelijkheden, doorzetten en de kracht van verbinden. Je moet niet vergeten dat dit ook muzikanten en componisten zijn die heel veel houden van witte klassieke muziek. Ze lieten zich inspireren door Bach en anderen. Ze verbinden mensen.’