Tafeldame Eva Hoeke besprak op de krukken het fotoboek 'Treurtrips' van Joachim Scheurbuik, alias van Mark van Wonderen. Hij trok door ons land en ging op zoek naar plekken die zich aan de Hollandse regelzucht onttrekken. Gebouwen die heerlijk onbekommerd staan weg te kwijnen, verloederde winkelcentra waarvoor nog geen grootscheepse renovatieplannen zijn opgesteld en badplaatsen die eens iets van grandeur moeten hebben uitgestraald, maar waar nu alleen de snackbar nog goede zaken doet. Hij legde die ontroerend lelijke plekken vast in het boek 'Treurtrips'. 

Dat was voor ons de aanleiding voor een fotowedstrijd. Jullie stuurden massaal foto's in, die door Mark van Wonderen werden beoordeeld. Hieronder de drie winnende foto's, in random volgorde, mét motivatie van de zeer gezaghebbende, doch eenkoppige jury.

Mark van Wonderen: "Ik moest googelen om te zien of deze foto geen trucage was, maar verdomd: Roosendaal heeft daadwerkelijk een sfeerstrand. Dat Roosendaal niet aan een meer, of laat staan aan een zee, gelegen is, vormde voor de bedenkers blijkbaar geen beletsel. Dit sfeerstrand ligt dan ook op een braakliggend industrieterrein achter het station, tussen het stadion van RBC en een kanaal. Om dit gebied sfeerstrand te noemen, grenst dan ook aan sarcasme en ik hoop dat de uitbaters van Beachclub 0165 dit ook voor ogen hadden. Op een zomerse dag schijnen de inwoners van Roosendaal hier trouwens echt neer te strijken. Ergens begrijp ik dat wel: Roosendaal heeft al zo weinig, voor hen is dit puur genieten. En ach, geef ze ook eens ongelijk."

Mark: "In steden als Amsterdam of Utrecht zouden dergelijke plekken als op de foto allang al zijn omgetoverd tot hippe barretjes waar soja latte drinkende hipsters routineus hun foto's voor Instagram maken. Maar in Vlaardingen zijn dergelijke ontwikkelingen nog ver weg en dat is maar goed ook. Hier is het leven nog rauw en puur, zoals het leven ook gewoon hoort te zijn. En daarom zijn de ramen van deze 'stoombierbrouwerij'/ijsfabriek dichtgetimmerd en wacht het pand zonder al te veel verwachtingen op betere tijden. dat al dit fraais gewoon vanuit de metro is te zien, is overigens een behoorlijk pluspunt."

Mark: "Dichtgetimmerde panden zijn overal in Nederland wel te vinden, maar een heel winkelcentrum waarvan alle ramen en toegangen zijn dichtgespijkerd, dat zie je niet vaak. Zeker niet als deze situatie al vele jaren het straatbeeld in een dorp bepaalt. Winkelcentrum De Wielewaal in Geldrop is zo'n plek en biedt al jaren een heerlijk troosteloze aanblik. De warme bakker, de bloemenzaak en de Spar zijn lang geleden al weggetrokken. Cafetaria De Lepelaar bleef als laatste open tussen de houten schotten, maar heeft inmiddels ook het loodje gelegd. Sloop van het complex wordt keer op keer aangekondigd, maar ondertussen verloedert de boel rustig door. Dat dit kan in het aangeharkte en overgereguleerde Nederland is nauwelijks voor te stellen en toch gebeurt het. En stiekem is dat best fijn."

Achtereenvolgens: boulevard in Vlissingen, ook van Mathieu, Winkelcentrum Lelycentre door Tim Vlielander, Nieuw- en Sint Joosland in Zeeland door Durian Nangka en het  Trekvlietplein in Den Haag.

Ga hier naar de speciale website van het boek.

Eerder maakte Mark van Wonderen het fotoboek 'Chin.Ind.Spec.Rest. Een verdwijnend Nederlands fenomeen'. Over de echte Chinees-Indische restaurants, die jarenlang tot in de kleinste dorpen een vertrouwd gezicht waren, maar nu in rap tempo uit het straatbeeld verdwijnen ten faveure van sushi- of wokrestaurants.