#MijnEindeWereld in Punta Mona

Wat deed je voordat je naar Punta Mona ging?
“Ik werkte als holistisch therapeute, ervaringsdeskundige in eetstoornissen en Reiki-master in mijn eigen praktijk. Als holistisch therapeute kijk je niet alleen naar het probleem, maar naar de oorzaak van het probleem en daar ga je dieper op in. Je haalt eigenlijk één voor één alle lagen weg om bij de kern van het probleem te komen en dat los je op.

Voordat ik dit deed werkte ik als pedagogisch medewerker in de jeugdzorg, wat een prachtig beroep was. Zelf heb ik best een uitdagende jeugd gehad. Ik ben opgegroeid met huiselijk geweld. Van mijn zesde tot mijn zestiende heb ik heel veel geweld meegemaakt, zowel fysiek als mentaal. Hierdoor raakte ik op mijn zeventiende totaal de weg kwijt en leed ik aan anorexia.

Na een lang herstelproces te hebben doorgemaakt, ging het op mijn vierentwintigste weer redelijk goed met mij. Ik had voor mezelf besloten dat ik in de jeugdzorg wilde gaan werken.Om kinderen te helpen die hetzelfde hebben doorstaan als ik. Maar ik kwam er al snel achter dat ik het niet eens was met hoe jeugdzorg te werk gaat. Ik wilde die kinderen helpen en voor mijn gevoel deed ik dat niet.

Ik ben gaan zoeken op internet naar andere manieren om te helpen. Uiteindelijk ben ik op een website beland die een opleiding tot holistisch therapeute aanbood. Voor mij voelde dit heel kloppend, dus ben ik de opleiding gaan volgen. Tijdens de opleiding ben ik in contact gekomen met Reiki. Dat is genezing met handoplegging, een hele oude geneeskunde. Met handoplegging geef je de universele levenskracht door, wat mensen heling geeft. Reiki is mijn grootste passie geworden. Tot de dag van vandaag is dat nog wat ik het liefste doe. Hier in Punta Mona behandel ik mensen ook regelmatig. Ik heb door Reiki zulke mooie dingen gezien, echt transformaties van mensen.”

Waarom ben je naar Punta Mona gegaan?
“Het ging een hele tijd heel goed met me. Ik was met passie en liefde aan het werk. Maar lngzaam kwam ik erachter dat ik iets miste in mijn leven. Alsof er nog veel meer in mij zat en ik kon er niet bij. Daarnaast was ik de hele dag bezig met de problemen van anderen, dat ik mezelf niet de tijd gunde om ook nog met mezelf bezig te zijn. Ik leerde mijn cliënten om goed voor zichzelf te zorgen, maar zelf volgde ik dat advies niet. En als je jezelf niet helpt, hoe kan je dan anderen helpen?
Langzamerhand realiseerde ik dat het slechter ging met mij. Eigenlijk heb ik me altijd al een beetje opgesloten gevoeld in Nederland. En de komst van corona heeft dat gevoel alleen maar versterkt, want ik kon niks meer doen.

Samen met mijn toenmalige vriend heb ik tijdens de lockdown de documentaireserie van Zac Efron gekeken. In een van de afleveringen bezoekt hij Punta Mona. Tijdens deze aflevering, werd mijn hele vlam opnieuw aangestoken. Ik voelde me zo verbonden met deze plek, het was alsof een stukje van mij al in Punta Mona was. Ik zei toen al: ‘Hier wil ik naartoe.’ Maar ik had natuurlijk mijn leven in Nederland: mijn praktijk, vrienden, familie. Daarom heb ik het voor een paar weken gelaten voor wat het was, ik kon niet zomaar weggaan. Maar ik begon te dromen over Punta Mona en overal zag ik dingen over Costa Rica.

Het drong tot me door dat ik daarnaartoe moest gaan. Dus dat heb ik gedaan. Al mijn spullen heb ik gedoneerd, met een rugzak op mijn rug en een hartverscheurend afscheid ben ik vertrokken naar Punta Mona. Waar ik naartoe ging om mijn leven te expanderen. Best gek eigenlijk, dat een aflevering van twintig minuten je leven zo kan veranderen.”

Hoe ziet je leven op Punta Mona eruit?
“We zitten midden in de jungle. Toen ik hier aankwam dacht ik ook echt: “Waar ben ik in hemelsnaam beland.” Iedereen heeft zijn eigen bungalow, met een bedje en een muggennetje, en dat is het. Ze leven hier super bewust met de natuur en met elkaar.

Een dag hier begint voor mij als de zon op komt. Dan begin ik aan mijn ochtend routine, die bestaat uit yoga of hardlopen en mediteren. Om acht uur staat het ontbijt klaar of ik heb geholpen met het maken van het ontbijt. Na het ontbijt kan je uit verschillende activiteiten kiezen zoals tuinieren of oogsten, er is van alles te doen. Ik vind het heerlijk om in de keuken te staan en te koken. Je ziet dan echt hoe eten van het land op je bord terecht komt. Dit heeft mijn relatie met voedsel ook verbeterd, nadat ik zo een lange tijd met eetstoornissen heb gelopen.

Daarnaast werk ik ook met mensen, door ze Reikibehandelingen te geven als daar behoefte naar is. De avond is vrij voor wat je ook maar wilt doen. Dat kan zijn met z’n allen om een kampvuur zitten of lekker in je bungalow een boek lezen.”

Hoe is het om in een gemeenschap te leven?
“Ik vind het geweldig. In Nederland is iedereen heel individueel, maar hier doe je alles samen. Dat is denk ik ook wat ik miste in Nederland: het samen zijn met elkaar. Het is ontzettend mooi dat iedereen hier een steentje bijdraagt en hoe iedereen hier elkaar helpt. Ik kan niet in woorden omschrijven hoe mooi dat is.

Wat je in de westerse cultuur hebt: het door blijven gaan, klagen over dingen die helemaal niet belangrijk zijn, dat verdwijnt hier gewoon. Zodra je een voet op dit landschap zet, dan voel je de dankbaarheid voor elk moment, voor elk mens. Elkaar als gelijk behandelen en als gelijk zien. Het was mijn allergrootste wens om dit een keer mee te mogen maken. Voor mij was deze levensstijl nieuw, ik wist niet dat dit bestond. Ik denk dat er genoeg mensen zijn in Nederland die deze levensstijl wel kennen, maar ook velen niet. Ik hoop dat ik het mag delen met al deze mensen.”

Heb je het gevoel gehad alsof je het einde van de wereld hebt bereikt?
“Absoluut, Punta Mona heeft mijn hart zo vol gemaakt. En elke dag word ik wakker en ben ik enorm dankbaar dat ik hier mag zijn. In die zin is dit voor mij wel het einde van de wereld. Maar ik ben natuurlijk nog lang niet klaar, ik wil nog heel veel andere landen en gemeenschappen bezoeken.

Mijn wereld nog verder uitbreiden. Er is zoveel meer. In de westerse wereld is er zoveel wat we niet weten en waar we niet bij stilstaan. In de paar maanden dat ik nu in Punta Mona ben, heb ik ontzettend veel geleerd. Ik hoop dat ik in de toekomst nog veel meer mag blijven leren.”

Heb je een boodschap die je anderen wilt meegeven?
“Ik geloof dat we leven om ons mooiste leven te leiden. Een leven waarin we vrij zijn. Een leven dat we zelf kunnen creëren, in liefde en vertrouwen. En dat doen we vanuit ons hart. Soms moet je iets ‘opgeven’ om ruimte te maken voor iets anders. Ik heb veel moeten ‘opgeven’ om hier in Punta Mona te kunnen zijn. Het diepe verlangen wat in mij zat, gecombineerd met een vertrouwen dat het mogelijk was, heeft mij hier gebracht.

Wat ik voornamelijk mee wil geven is: denk in mogelijkheden en volg je hart. Denk niet vanuit je hoofd, maar verbind je met je hart. Als je jezelf kan overgeven aan je hart, dan zal je dat altijd in de goede richting leiden. De richting van jouw grootste en mooiste wensen en dromen. Vertrouw op de reis van het hart, het is misschien niet altijd logisch maar er is zoveel mogelijk en daar durft ons hoofd vaak niet in te geloven. Volg je hart, dat stemmetje, dat ene gevoel, dat diepe innerlijke weten dan is er niks te vrezen. Het brengt je naar jouw einde van de wereld.”