#MijnEindeWereld met Patricia

In #MijnEindeWereld delen wij elke week een bijzonder verhaal met jullie over mensen die het einde van de wereld hebben opgezocht. Deze week spreken we Patricia, die met haar Jamaicaanse liefde mee verhuisde. Hier woont ze midden in de rimboe, in een zelf gekapt stuk bos. Patricia is lange tijd gids geweest, waarbij ze bustours over het eiland deed. Nu focust ze zich vooral op haar bed & breakfast aan huis. Haar huidige man is een belangrijk figuur voor de jeugd in de omgeving en zet zich in voor het ontwikkelen van de educatie en het organiseren van activiteiten. 

Waarom koos je ervoor om naar Jamaica te vertrekken?

“Ik heb een groot deel van mijn leven in Nederland doorgebracht. Ik had nooit per se de intentie om te vertrekken, ik heb gewoon de juiste mensen getroffen en het is zo gelopen. Ik ontmoette mijn eerste man in Nederland. Via hem leerde ik de rasta cultuur kennen. Ik heb met hem een tijdje in een rasta community gewoond in Birmingham en dat trok me ook steeds meer naar Jamaica. Voordat we naar het eiland verhuisden zijn we er veel op vakantie geweest. Zo hebben we de cultuur nog dieper kunnen ervaren en dat beviel goed. Uiteindelijk hebben we de keuze gemaakt om zelf iets op te bouwen in Jamaica. Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze, ik ben gelukkig hier.”

Hoe was het om daar ineens te wonen?

“In Jamaica ontmoette ik een nieuwe man. Ik heb eerst bij zijn familie gewoond in een houten huisje, in een kamertje van 3 bij 3 meter, daar stond dan net een bed en een stoel in. Dat werd me op een gegeven moment te klein. Zijn familie stelde voor om in het bos achter hun huis een stuk te kappen en daar een huis te bouwen. In dat huis wonen we nu 22 jaar. Het is heerlijk hier. De mensen zijn vriendelijk, het eten is lekker en de muziek is goed. Ik moest wel wennen aan het buitenleven. Omdat de mensen zo veel met elkaar zijn, kunnen ze ook luidruchtig zijn. En als je een rondje wil lopen, kom je geen stap verder omdat iedereen een praatje wil maken. Ik moest ook wennen aan de armoede. Ze worden hier steeds moderner, maar de sociale voorzieningen zijn echt niet zoals het in Nederland is. Mijn overbuurman is gepensioneerd en invalide, en woont in een houten huisje. Hij krijgt als pensioen maar 6 euro per twee weken. Gelukkig helpt iedereen elkaar hier en brengen de buren hem vaak eten.”

Hoe ziet een gemiddelde dag in je leven eruit?

“Het leven is hier rustig. Toen ik de bus tours deed, had ik vaak een rondreis van een week. Dan moest ik wel vroeg op en was ik de hele dag aan het werk. Nu sta ik vaak op mijn gemakje op. Ik ga naar buiten en kijk hoe het met mijn planten en kruiden gaat. Ik heb van alles in mijn tuin. Kruiden, bomen, planten. Als ik thee wil zetten, pluk ik ‘s ochtends kruiden uit mijn tuin die passen bij hoe ik me voel. Ik haal vers fruit van de bomen: broodvrucht, ackee, sinaasappels, bananen, ananas, granaatappels en nog veel meer. We hebben kippen waar we verse eieren van krijgen. ‘s Middags ga ik vaak met mijn motortje naar de winkel. Je kunt daar niet zomaar van alles kopen, want ze hebben niet alles in het stadje hier. Als ik op zoek ben naar specifieke ingrediënten moet ik soms wel vijf keer overstappen met de taxi om in de juiste stad te komen. Als er gasten in ons verblijf zijn, maak ik ontbijt en avondeten voor ze klaar zijn en laat ik ze de omgeving zien. Minstens één avond koken we voor, en soms met de gasten, de typische ‘Rasta-chef Major’s jerk chicken’. De rest van de dag vul ik met huishoudelijke klusjes of tuinieren. De tuin onderhouden kost veel werk, want alles moet met een machete. Mijn man is dagelijks bezig met jeugdinitiatieven. Hij is nu met de gemeente in gesprek om een cricketveld op te zetten, om de jeugd van straat te halen en sport aan te bieden.”

Zijn er dingen die je mist uit Nederland?

“Wat ik het meeste mis: friet met zuurvlees en dubbel mayonaise. Het is hier allemaal minder luxe, maar dat maakt mij niet zoveel uit. Inmiddels hebben we stroom en we hebben net een paar maanden warm water. Wij wonen niet in een houten hutje, maar gewoon in een fijn huis. Als ik de deuren open doe kijk ik tegen al die mooie bloemen op. Ik hoor allemaal vogeltjes en ik hoor de buren met elkaar kletsen. Het is hier gewoon gemoedelijk en aangenaam. Ik heb nooit gedacht: nu moet ik terug naar Nederland.”

Zijn er obstakels die je bent tegengekomen?

“Ik denk dat hier dezelfde obstakels zijn die je ook in Nederland hebt. Alles loopt hier alleen langzamer. Ze zijn hier allemaal wat relaxter en hebben meer tijd. Als je iets gedaan moet hebben, ben je er maanden mee bezig voordat je een keer bij iemand terechtkomt. In Nederland loop je even snel op en neer naar de winkel. Ik heb vanmorgen drie keer aan de verkoper moeten vragen om vaart te maken. Die is dan met iedereen aan het kletsen, op de muziek aan het swingen, of ze loopt even weg. Maar dat zie ik niet echt als obstakels, dat is gewoon de levensstijl hier en dat heeft ook een positieve kant. De wegen zijn hier natuurlijk slechter dan in Nederland. Als er gasten komen moet ik vaak instructies geven als: bij de derde boom rechts. Alle obstakels horen eigenlijk ook bij de charme van het land. Ik vind niet gauw iets zwaar. Het komt gewoon zoals het komt en whatever.”

Hoe zie je de toekomst voor je?

"Ik heb nog een heleboel plannen. Ik wil mijn bed & breakfast uitbreiden en meer gasten ontvangen, maar wel gewoon lekker vanuit huis werken. Mijn man is daarvoor van plan de tuin te gaan snoeien en twee nieuwe gastenverblijven te bouwen. Ik doe gewoon rustig aan. Ik heb een fijn leven hier. Ik zie wel wat er langs komt. We zijn wel van plan ons verder in te zetten voor de jeugd in de omgeving. Tijdens mijn werk in het toerisme, gingen we altijd langs bij de scholen in de buurt. We kochten cadeautjes voor de kinderen en deden leuke dingen met ze. Mijn man heeft nu contact met een vriend van hem uit Amerika die hem wil helpen met het opzetten van de cricketclub. We krijgen waarschijnlijk binnenkort een veldje toegewezen waar mijn man dan training kan geven. Hij vindt het echt belangrijk om de jeugd een kans te gunnen en maakt graag contact met de kinderen. Hij wil ze laten zien dat ze met hun educatie heel ver kunnen komen en niet dat ze niet op de straat moeten hangen.”

Is er een boodschap die je anderen wil meegeven?

“Doe vooral waar je zin in hebt. Als je denkt: “ik wil naar het buitenland”, ga er dan eerst een paar keer op vakantie en kijk of je het aankunt. Je moet van het leven houden hier. Je moet tevreden zijn met wat je hebt, maar geen luxe verwachten. Als je blij bent met je vrijheid, zit je hier goed.”