Floortje reist, soms alleen soms samen, naar alle uithoeken van de wereld om de mooiste mensen en verhalen te vinden. Mensen die van de gebaande paden gaan en of een inspiratie voor ons allen kunnen zijn.
#MijnEindeWereld: Nuarro, Mozambique
28-11-2020
• leestijd 7 minuten
•
1327 keer bekeken
• 
In #MijnEindeWereld vertellen we elke week verhalen van mensen die het einde van hun wereld hebben opgezocht. Deze week is dat het verhaal van Trienke (56) en Peter (58). Twintig jaar geleden besloten zij om hun leven volledig om te gooien. Ze emigreerden samen naar Afrika en maakten daar een nieuwe start. Na rond te hebben gereisd in Afrika, eindigden ze samen in Mozambique, waar ze een eco lodge hebben opgericht. Dit is hun verhaal.
Waarom hebben jullie twintig jaar geleden besloten om naar Afrika te emigreren?
“We vonden het een gekkenboel om steeds meer te moeten, kunnen en doen. Er waren steeds meer regeltjes en minder vrijheden. Het leven ging voor ons te snel en we moesten onze vrijheid en geluk zelf opzoeken. We hadden een penthouse in Alkmaar wat we gemakkelijk konden verkopen en veel geld mee hebben verdiend. Daarnaast hebben we alles verkocht; meubels, auto's, huisraad en kleding, totdat we uiteindelijk twee koffers en twee tassen met duikspullen over hadden. ”
“Ik ben sinds jongs af aan al gepassioneerd geweest over Afrika.” Verteld Trienke. “Mijn ouders hadden altijd een doosje op tafel staan, die heette ‘kwartje voor iedere maaltijd.’ Voor iedere maaltijd die we hadden, deden we een kwartje in het doosje, voor arme mensen in Afrika. Toen ik acht of negen was heb ik een opstel geschreven genaamd ‘Als ik later groot ben’ die mijn ouders na alle jaren nog steeds hebben bewaard. In het opstel schrijf ik over hoe ik mijn toekomst voor me zie. Hierin zei ik al dat ik later in Afrika zou gaan wonen tussen de zwarte mensen. Dat ik kindjes in huis zou nemen en honden. Ik ben dus echt altijd al gepassioneerd geweest over Afrika. De beslissing om naar Afrika te gaan en niet naar een ander continent, was daarom als snel gemaakt.”
“We vonden het een gekkenboel om steeds meer te moeten, kunnen en doen. Er waren steeds meer regeltjes en minder vrijheden. Het leven ging voor ons te snel en we moesten onze vrijheid en geluk zelf opzoeken. We hadden een penthouse in Alkmaar wat we gemakkelijk konden verkopen en veel geld mee hebben verdiend. Daarnaast hebben we alles verkocht; meubels, auto's, huisraad en kleding, totdat we uiteindelijk twee koffers en twee tassen met duikspullen over hadden. ”
“Ik ben sinds jongs af aan al gepassioneerd geweest over Afrika.” Verteld Trienke. “Mijn ouders hadden altijd een doosje op tafel staan, die heette ‘kwartje voor iedere maaltijd.’ Voor iedere maaltijd die we hadden, deden we een kwartje in het doosje, voor arme mensen in Afrika. Toen ik acht of negen was heb ik een opstel geschreven genaamd ‘Als ik later groot ben’ die mijn ouders na alle jaren nog steeds hebben bewaard. In het opstel schrijf ik over hoe ik mijn toekomst voor me zie. Hierin zei ik al dat ik later in Afrika zou gaan wonen tussen de zwarte mensen. Dat ik kindjes in huis zou nemen en honden. Ik ben dus echt altijd al gepassioneerd geweest over Afrika. De beslissing om naar Afrika te gaan en niet naar een ander continent, was daarom als snel gemaakt.”
Hoe begon jullie reis?
“Toen het idee begon te spelen om Nederland te verlaten, hebben we eerst een ticket naar Zuid-Afrika geboekt. Daar hebben we drie maanden rond gereisd met een Landrover en een camper. We hebben overal gestaan met de camper om te kijken hoe het was. Eenmaal terug in Nederland hebben we het idee om te emigreren even in de koelkast gezet en ons eigen leven weer opgepakt. Maar na vijf maanden tijd hebben we toch besloten om de knoop door te hakken en te vertrekken naar Zuid-Afrika. We hadden eigenlijk plannen om naar Mozambique te gaan. Voordat we naar Afrika zijn gegaan hebben we al onze duik brevetten gehaald, omdat het onze droom was om iets te gaan doen met duiken in Mozambique. Maar Mozambique was 22 jaar geleden nog geen bekende bestemming. Mensen kenden het alleen van de oorlog en de enorme armoede. Wij kregen hierdoor heel veel negativiteit over ons heen van mensen als het over Mozambique ging. Dit is dan ook de reden dat we eerst naar Zuid-Afrika zijn gegaan.”
In Zuid-Afrika huurden Trienke en Peter een huis in de buurt van Kaapstad, waar Peter een bedrijf heeft overgenomen. Trienke ging aan de slag bij een touroperator. Na een jaar zijn ze voor zichzelf begonnen in het organiseren van rondreizen, evenals het managen en verhuren van vakantiehuizen in en rondom Kaapstad.
“Toen het idee begon te spelen om Nederland te verlaten, hebben we eerst een ticket naar Zuid-Afrika geboekt. Daar hebben we drie maanden rond gereisd met een Landrover en een camper. We hebben overal gestaan met de camper om te kijken hoe het was. Eenmaal terug in Nederland hebben we het idee om te emigreren even in de koelkast gezet en ons eigen leven weer opgepakt. Maar na vijf maanden tijd hebben we toch besloten om de knoop door te hakken en te vertrekken naar Zuid-Afrika. We hadden eigenlijk plannen om naar Mozambique te gaan. Voordat we naar Afrika zijn gegaan hebben we al onze duik brevetten gehaald, omdat het onze droom was om iets te gaan doen met duiken in Mozambique. Maar Mozambique was 22 jaar geleden nog geen bekende bestemming. Mensen kenden het alleen van de oorlog en de enorme armoede. Wij kregen hierdoor heel veel negativiteit over ons heen van mensen als het over Mozambique ging. Dit is dan ook de reden dat we eerst naar Zuid-Afrika zijn gegaan.”
In Zuid-Afrika huurden Trienke en Peter een huis in de buurt van Kaapstad, waar Peter een bedrijf heeft overgenomen. Trienke ging aan de slag bij een touroperator. Na een jaar zijn ze voor zichzelf begonnen in het organiseren van rondreizen, evenals het managen en verhuren van vakantiehuizen in en rondom Kaapstad.
Waarom zijn jullie naar Mozambique gegaan?
“Na 5 jaar in Zuid-Afrika begon het toch weer te kriebelen om onze droom waar te gaan maken. We hebben toen een off road caravan gekocht en zijn met onze honden vertrokken naar het noorden van Mozambique. Hier hebben wij twee jaar lang in onze caravan gewoond. In het begin was dit fantastisch, je hebt een soort van vakantie gevoel. Het mooie weer in Mozambique maakte het wonen in een caravan een stuk gemakkelijker. Maar na een jaar hadden we er wel genoeg van. We hadden geen douche, weinig elektriciteit. In de nacht werd het loeiheet en wij hadden niet eens genoeg stroom voor een ventilator. Maar we zaten ook in een soort werk modus. We waren namelijk begonnen aan het bouwen van onze Eco Lodge: Nuarro Lodge. We zijn in augustus 2007 begonnen met het bouwen van de lodge; deze opende officieel op 9 juli 2009. Toen we de lodge gingen bouwen was er helemaal niets. Er was eerst geen weg naar het strand, deze hebben we zelf aan moeten leggen. Samen met 200 lokale mensen hebben wij de lodge opgericht”
“Na 5 jaar in Zuid-Afrika begon het toch weer te kriebelen om onze droom waar te gaan maken. We hebben toen een off road caravan gekocht en zijn met onze honden vertrokken naar het noorden van Mozambique. Hier hebben wij twee jaar lang in onze caravan gewoond. In het begin was dit fantastisch, je hebt een soort van vakantie gevoel. Het mooie weer in Mozambique maakte het wonen in een caravan een stuk gemakkelijker. Maar na een jaar hadden we er wel genoeg van. We hadden geen douche, weinig elektriciteit. In de nacht werd het loeiheet en wij hadden niet eens genoeg stroom voor een ventilator. Maar we zaten ook in een soort werk modus. We waren namelijk begonnen aan het bouwen van onze Eco Lodge: Nuarro Lodge. We zijn in augustus 2007 begonnen met het bouwen van de lodge; deze opende officieel op 9 juli 2009. Toen we de lodge gingen bouwen was er helemaal niets. Er was eerst geen weg naar het strand, deze hebben we zelf aan moeten leggen. Samen met 200 lokale mensen hebben wij de lodge opgericht”
Waarom hebben jullie ervoor gekozen om een Eco Lodge te bouwen?
“Wij hebben de Eco Lodge opgebouwd, omdat we van mening zijn dat ecologisch bouwen de enige goede manier is om te bouwen, vooral als je iet wil oprichten in een land zoals Mozambique. Naast het gebruik maken van ecologische materialen, is het ook belangrijk dat je de lokale mensen betrekt bij het bouwen. Daarnaast hebben we Anan Clinica opgericht, een stichting die actief is in educatie en gezondheidszorg. We hebben een community centrum gebouwd waar we een school hebben met 5 klassen en een kleine kliniek waar vrijwilligers lesgeven over hygiëne, malaria, aids, familieplanning en agricultuur. Dit hebben we gedaan, omdat wij vonden dat we naast werk ook educatie moesten aanbieden aan de lokale bevolking.
In Anan Clinica werken voornamelijk vrijwilligers, maar door COVID-19 zijn er geen vrijwilligers meer. De grenzen waren dicht gegooid en niemand mocht meer reizen, waardoor er de laatste paar maanden weinig werk is verricht in de kliniek. Wel hebben we een community werker, hij heeft de corona situatie uitgelegd aan de lokale mensen. Het is zeker een punt van aandacht in het dorp, maar mensen hier zijn nog niet heel erg bewust van de gevolgen van corona. Op de website kunnen mensen meer informatie vinden over de kliniek.”
“Wij hebben de Eco Lodge opgebouwd, omdat we van mening zijn dat ecologisch bouwen de enige goede manier is om te bouwen, vooral als je iet wil oprichten in een land zoals Mozambique. Naast het gebruik maken van ecologische materialen, is het ook belangrijk dat je de lokale mensen betrekt bij het bouwen. Daarnaast hebben we Anan Clinica opgericht, een stichting die actief is in educatie en gezondheidszorg. We hebben een community centrum gebouwd waar we een school hebben met 5 klassen en een kleine kliniek waar vrijwilligers lesgeven over hygiëne, malaria, aids, familieplanning en agricultuur. Dit hebben we gedaan, omdat wij vonden dat we naast werk ook educatie moesten aanbieden aan de lokale bevolking.
In Anan Clinica werken voornamelijk vrijwilligers, maar door COVID-19 zijn er geen vrijwilligers meer. De grenzen waren dicht gegooid en niemand mocht meer reizen, waardoor er de laatste paar maanden weinig werk is verricht in de kliniek. Wel hebben we een community werker, hij heeft de corona situatie uitgelegd aan de lokale mensen. Het is zeker een punt van aandacht in het dorp, maar mensen hier zijn nog niet heel erg bewust van de gevolgen van corona. Op de website kunnen mensen meer informatie vinden over de kliniek.”
Wat voor andere gevolgen heeft corona gehad in Mozambique?
“Het land is vrij snel op slot gegaan. In heel Mozambique zijn er ongeveer zeventig mensen overleden aan COVID-19, vergeleken met de grote van het land valt dit nog mee. Maar we hebben hier maar drie goede ziekenhuizen. Als corona echt zou uitbreken, dan is er gewoon veel te weinig gezondheidszorg. De capaciteiten zijn er simpelweg niet. Daarnaast zijn de ziekenhuizen veelte ver weg voor mensen in het dorp. Onze Lodge is natuurlijk voor een lange tijd dicht geweest. We zijn nu wel weer open, maar de meeste van onze gasten komen uit Europa of Amerika. En vanuit daar wordt niet gereisd. We hebben nu vooral lokale mensen die in het weekend komen.”
Hoe ziet jullie toekomst eruit?
“Wat zeker is, is dat we niet teruggaan naar Nederland en dat we in Afrika blijven. Wij hebben naast de Eco Lodge ook een bush camp opgericht in Zuid-Afrika. Na het bouwen van de lodge dachten we, zoiets doe je maar een keer in je leven, maar we willen het graag nog een keer doen. Dus dat hebben we gedaan. Volg altijd je hart en dromen, daar zal je nooit spijt van krijgen. We wonen nu eigenlijk parttime in Mozambique en parttime in Zuid-Afrika. Dit is wel echt een hele mooie combinatie. Zuid-Afrika is een heel westers land. We wonen dan wel in de bush, maar we kunnen binnen een uur in de grote stad zijn, waar een ziekenhuis zit, een tandarts, een plek waar je goed boodschappen kunt doen. Het is gewoon een eerste wereldland. Dat is wel een groot verschil vergeleken met Mozambique, want die is dat absoluut niet. Het is dus voor ons voor nu, een hele mooie mix.”
“Het land is vrij snel op slot gegaan. In heel Mozambique zijn er ongeveer zeventig mensen overleden aan COVID-19, vergeleken met de grote van het land valt dit nog mee. Maar we hebben hier maar drie goede ziekenhuizen. Als corona echt zou uitbreken, dan is er gewoon veel te weinig gezondheidszorg. De capaciteiten zijn er simpelweg niet. Daarnaast zijn de ziekenhuizen veelte ver weg voor mensen in het dorp. Onze Lodge is natuurlijk voor een lange tijd dicht geweest. We zijn nu wel weer open, maar de meeste van onze gasten komen uit Europa of Amerika. En vanuit daar wordt niet gereisd. We hebben nu vooral lokale mensen die in het weekend komen.”
Hoe ziet jullie toekomst eruit?
“Wat zeker is, is dat we niet teruggaan naar Nederland en dat we in Afrika blijven. Wij hebben naast de Eco Lodge ook een bush camp opgericht in Zuid-Afrika. Na het bouwen van de lodge dachten we, zoiets doe je maar een keer in je leven, maar we willen het graag nog een keer doen. Dus dat hebben we gedaan. Volg altijd je hart en dromen, daar zal je nooit spijt van krijgen. We wonen nu eigenlijk parttime in Mozambique en parttime in Zuid-Afrika. Dit is wel echt een hele mooie combinatie. Zuid-Afrika is een heel westers land. We wonen dan wel in de bush, maar we kunnen binnen een uur in de grote stad zijn, waar een ziekenhuis zit, een tandarts, een plek waar je goed boodschappen kunt doen. Het is gewoon een eerste wereldland. Dat is wel een groot verschil vergeleken met Mozambique, want die is dat absoluut niet. Het is dus voor ons voor nu, een hele mooie mix.”
Missen jullie Nederland weleens?
“Heimwee hebben we nooit echt gehad. Er was wel een moment dat Peter in Zuid-Afrika zat en ik in Mozambique. Hij kreeg toen Malaria en moest naar het ziekenhuis. Er was geen vervoer waarmee ik naar Zuid-Afrika kon gaan om hem te zien. We hebben toen naar familie gebeld in Nederland om te vragen of zij Naar Zuid-Afrika konden gaan om bij Peter te zijn. Dat was wel een realisatiemomentje van ik zit echt aan het einde van de wereld. Maar we hebben absoluut geen spijt. Het is nu ook heel anders dan 22 jaar geleden. We hebben nu allerlei manieren om contact te houden met onze familie in Nederland. Vroeger hadden we alleen maar e-mail, als je een computer had. Nu kunnen we simpelweg een appje sturen, het maakt de wereld een stuk kleiner. Het is niet altijd roze kleuren en maneschijn, wat velen wel denken. Mensen denken dat je je koffers pakt en weg bent. Dat je geen zorgen hebt. Maar dat is niet het geval, wij moeten hard werken om brood op tafel te krijgen. De levensstijl is hier gewoon anders. Het is altijd mooi weer, ’s avonds word je niet bezig gehouden door werk, je gaat vroeg naar bed en staat vroeg op. In die zin is het leven hier veel relaxter.
Hebben jullie tips voor andere mensen die naar het buitenland willen gaan?
“Als je iets echt heel graag wil doen, dan moet je ervoor gaan. De regelgevingen maken het heel erg lastig. Een visum krijgen, een werkvergunning krijgen, dit kost tijd en geduld. Vooral als je je echt wil gaan settelen in een land. Ze maken het je erg moeilijk. In Nederland is dat ook het geval. Maar als er een wil is dan is er een weg. Dan gaat het je lukken en moet je het gewoon doen. Volg altijd je dromen!”
“Heimwee hebben we nooit echt gehad. Er was wel een moment dat Peter in Zuid-Afrika zat en ik in Mozambique. Hij kreeg toen Malaria en moest naar het ziekenhuis. Er was geen vervoer waarmee ik naar Zuid-Afrika kon gaan om hem te zien. We hebben toen naar familie gebeld in Nederland om te vragen of zij Naar Zuid-Afrika konden gaan om bij Peter te zijn. Dat was wel een realisatiemomentje van ik zit echt aan het einde van de wereld. Maar we hebben absoluut geen spijt. Het is nu ook heel anders dan 22 jaar geleden. We hebben nu allerlei manieren om contact te houden met onze familie in Nederland. Vroeger hadden we alleen maar e-mail, als je een computer had. Nu kunnen we simpelweg een appje sturen, het maakt de wereld een stuk kleiner. Het is niet altijd roze kleuren en maneschijn, wat velen wel denken. Mensen denken dat je je koffers pakt en weg bent. Dat je geen zorgen hebt. Maar dat is niet het geval, wij moeten hard werken om brood op tafel te krijgen. De levensstijl is hier gewoon anders. Het is altijd mooi weer, ’s avonds word je niet bezig gehouden door werk, je gaat vroeg naar bed en staat vroeg op. In die zin is het leven hier veel relaxter.
Hebben jullie tips voor andere mensen die naar het buitenland willen gaan?
“Als je iets echt heel graag wil doen, dan moet je ervoor gaan. De regelgevingen maken het heel erg lastig. Een visum krijgen, een werkvergunning krijgen, dit kost tijd en geduld. Vooral als je je echt wil gaan settelen in een land. Ze maken het je erg moeilijk. In Nederland is dat ook het geval. Maar als er een wil is dan is er een weg. Dan gaat het je lukken en moet je het gewoon doen. Volg altijd je dromen!”