#MijnEindeWereld met The Helpers of Mary

In de Rubriek #MijnEindeWereld vertellen we iedere week een bijzonder verhaal. Deze week is het aan Natasja van Aalst. Zij voelde altijd al de drang om een andere wereld te ervaren en om uit haar comfortzone te stappen. Daarom gaf zij zichzelf voor haar vijftigste verjaardag het cadeau om anderen te helpen. Ze zocht contact met The Helpers of Mary, een vrouwencongregatie gevestigd in onder andere Kenia en Ethiopië. In Kenia heeft ze een tijd met de nonnen mogen doorbrengen om te ervaren hoe zij leven en wat zij doen voor de vrouwen-community.

Wie zijn The Helpers of Mary?

Welk doel had je voordat je vertrok naar het einde van de wereld?

‘’Het klinkt cliché, maar ik wilde ervaren hoe het is om aan de andere kant te staan. Ik wilde weten hoe het is om daar te leven. Mezelf uitdagen. Mijn doel was om mensen te helpen, in de meest brede zin van het woord. Ik zet namelijk altijd het belang van anderen voorop en ik help graag. Daarnaast vind ik het super interessant om te ontdekken wat mensen beweegt. ben ik nieuwgierig naar en dat onderzoek ik graag. Wat ik me van tevoren niet realiseerde is dat het leven van de nonnen in Afrika net zo indrukwekkend is als het leven van de Afrikaanse bevolking of de vrouwen-communities zelf. Ik dacht eigenlijk dat zij een soort ‘middel’ waren om in contact te komen met de bevolking, maar man-o-man… Wat zat ik fout.’’

Hoe is het om mee te draaien in een gemeenschap als The Helpers of Mary?

‘’Het is lastig om er één betekenis aan te geven. Ik heb enorme bewondering voor de nonnen. Zij hebben als het ware een ‘huwelijk’ met elkaar. De nonnen zijn moeders en zusters van de kinderen en vrouwen in de community, maar ze dragen zelf ook een bijzonder verhaal met zich mee. Ik stond versteld van hun toewijding. Zij cijferen zich compleet weg om als anderen te kunnen helpen. De meeste nonnen komen uit India en Ethiopië.  In hun thuisland hadden zij geen vrij leven. Zij zijn gevlucht om stabiliteit en vrijheid te kunnen creëren, zowel voor zichzelf als voor de community. Het geloof is voor hen echt een soort reddingsboei van hoop. Het geloof helpt hen door de meest donkere tijden heen en dat is prachtig om te zien.

In eerste instantie waren de nonnen nog een beetje terughoudend en voorzichtig in de omgang. Gelukkig vertrouwden we elkaar snel. We waren immers op elkaar aangewezen. Zo heb ik met een van de jongste nonnen een reis moeten maken naar een andere stad, dit was een verantwoordelijkheidstest voor haar. Ze was nog maar 12 maanden bij de nonnen en vond het erg spannend om mij mee te nemen. Het uiterlijk van een Westerse vrouw straalt toch iets uit waar mensen misbruik van zouden kunnen maken. Maar ze gaf me een erg veilig gevoel, en dat op zo’n jonge leeftijd. Tijdens deze reis heeft ze mij veel verteld over haar leven als non. De dame in kwestie was van Ethiopische afkomst. Toen ze ervoor koos om zich aan te sluiten bij The Helpers of Mary is haar leven erg veranderd. Ze heeft geen contact met haar familie en gaat slechts een keer per drie jaar terug naar ‘huis’. Dit soort verhalen hebben mij diep geraakt en hebben ervoor gezorgd dat ik enorme bewondering heb voor de nonnen. Hun missie is zó intens dat al het andere in de wereld, zelf familie, ervoor moet uitwijken. Ze offeren zichzelf compleet op om non te mogen zijn.‘’

Hoe zag een gemiddelde dag eruit?

‘’Er was een strak dag-regime. De nonnen staan iedere dag om vijf uur in de ochtend op en dan begint het daggebed. Hier hechten zij veel waarde aan en ze missen het dan ook nooit. Na het gebed gaat iedereen zijn eigen weg. Ik heb met verschillende nonnen een dag meegedraaid. Zo heb ik met Nancy, een van de leiders van The Helpers of Mary, een dag mee mogen draaien. Zij is onderwijzeres en leider van een vrouwencommunity. Voor deze community organiseert ze een soort ‘vergaderingen’ waarin ze vrouwen helpt om zelfstandiger te worden. Ze leert hen lezen en helpt anderen om kleine bedrijfjes op te zetten. Haar kennis en kunde, haar intelligentie en zelfstandigheid waren uitermate admirabel.’’

Wat was jouw grootste obstakel tijdens deze reis?

‘’Ik vond het moeilijk om de vergelijking met mijn leven in Nederland los te laten. De kinderen die daar leven hebben daadwerkelijk niets, en tóch zijn ze zo enorm blij en gelukkig. Puur en alleen omdat ze een nieuw persoon mogen ontmoeten. Er werd constant gezongen en gedanst. Dit bracht veel positiviteit met zich mee waardoor ik ging nadenken over mijn leven thuis. Er speelt zich hier zoveel problematiek in ons hoofd af, wat helemaal niet nodig is. We maken ons druk om van alles en nog wat. De vergelijking met het sobere leven en de simpele gedachtegang dat zich daar afspeelt is onwerkelijk.’’

Wat is de grootste les die je hebt geleerd aan het einde van de wereld?

‘’Toen ik terug in Nederland kwam wilde ik mijn ervaring met hun leven van de daken schreeuwen. Ik moest accepteren dat mijn ervaring in Kenia een les was voor mijzelf, het zou geen nut hebben gemaakt om de bellerende oude bes uit te hangen. The Helpers of Mary hebben mij geholpen mezelf beter te leren kennen, daarvoor plaats ik ze graag op een voetstuk. Juist de mensen die zich zo voor een ander kunnen inzetten, maken de wereld een stukje mooier. Ik heb onwijs veel respect en bewondering voor hen. De nonnen van de The Helpers of Mary zorgen ervoor dat veel kinderen en vrouwen een toekomst hebben en zichzelf leren respecteren.’’

Wat is jouw boodschap aan anderen?

‘’Ga ervoor. Wacht niet met het maken van een beslissing dat anderen ofwel jezelf kan helpen. Iedereen heeft zijn eigen redenen om uit zijn of haar comfortzone te stappen, maar blijf eerlijk naar jezelf. Luister naar jezelf en blijf leven in het moment. Iedere dag kan de laatste zijn.’’

Meer weten over The Helpers of Mary? Klik hier!

http://www.societyofthehelpersofmary.org