800 miljard voor oorlog? Europa moet kiezen voor vrede

Door: Alejandra Slutzky en Arne Verkerken

Terwijl de wereld wankelt tussen klimaatcrisis, groeiende ongelijkheid en toenemende geopolitieke spanning, beraadt Europa zich op een gigantische investering: 800 miljard voor militaire opbouw. Op de komende NAVO-top in Den Haag (24/25 juni) ligt deze keuze op tafel. Maar wie denkt dat meer wapens meer veiligheid brengen, vergist zich ernstig. Dit is waarom.

Een wapenwedloop is geen defensieve reflex, maar een politieke keuze. Door zich vol in de militaire industrie te storten, riskeert Europa mee te glijden in een logica van angst en confrontatie. Meer tanks, drones en raketten maken ons niet veiliger, ze maken conflicten waarschijnlijker. Zoals de Koude Oorlog ooit liet zien: staten die zich bewapenen om zich veiliger te voelen, creëren juist meer angst en onzekerheid bij andere staten – wat leidt tot tegen-bewapening en spanningsopbouw. Deze logica dreigt ook nu weer de kop op te steken. Dus, hoe voller het wapenarsenaal, hoe kleiner de diplomatieke speelruimte en de kans op vrede.

Wapens beslechten geen oorlog. Integendeel. Oorlogen worden geproduceerd en doelbewust verlengd om almaar meer wapens te verkopen. 

De dreigende militarisering maakt Europa medeverantwoordelijk voor een economie die draait op dreiging. Wapenindustrieën bloeien niet in vredestijd, maar gedijen bij conflict, onrust en oorlog. Want wie profiteert er van deze investering? Niet jij. Niet ik. Maar de wapenfabrikanten die tijdens de NAVO-top wellicht aan de onderhandelingstafel aanschuiven. Giganten als Rheinmetall, Lockheed Martin en Thales staan te trappelen en kijken watertandend uit naar vette contracten. Voor hen betekent elk conflict meer winst.

Hoe langer de politiek meegaat in dit oorlogs-kapitalistisch discours, hoe moeilijker het wordt om nog onafhankelijk na te denken en te handelen.

Dat die 800 miljard bijna volledig zal verdwijnen in de diepe zakken van de defensie-industrie, is geen vraag, maar een zekerheid. Wat betekent dit voor andere maatschappelijke uitgaven? Het is nou niet alsof er verder geen problemen spelen. Heel simpel: elk miljard dat naar defensie gaat, ontbreekt op de balans van onderwijs, zorg of armoedebestrijding. Elk miljard dat in tanks, drones en raketten wordt gestoken, heeft minder sociale huurwoningen tot gevolg, minder zorg voor oud en jong. Kortom, gaat het hier écht om een ‘noodzakelijke’ investering? Andere problemen staan schrijnend in de rij te dringen.

Wat vooral ontbreekt in het debat, is visie. In plaats van leiderschap te tonen op het gebied van klimaat, solidariteit of vrede, staat Europa op het punt om te kiezen voor spierballentaal en directe confrontatie.

Leiderschap ontbreekt ook bij extreemrechts. Hoewel Wilders de extra investering in defensie ook van de hand wijst, komt deze keuze voort uit de wens om dictators zoals Poetin en Trump de vrije hand te geven op het wereldtoneel. De gevolgen die we nu in Oekraïne zien, dreigen ook voor Groenland, voor Panama: de groten eten de kleintjes.

Wij staan voor het recht op zelfbeschikking. Juíst ook daarom zijn we vierkant tegen de miljarden investeringen: dit geld zal de kloof tussen militair machtige en onmachtige landen enkel vergroten.

Tegelijkertijd biedt de NAVO-top een kans. Niet om het defensiebudget blind op te voeren, maar om te heroverwegen wat echte veiligheid betekent. Geen militair machtsvertoon, maar politieke moed. Geen miljarden voor wapens, maar investeringen in duurzame vrede. Wie vrede wil, moet durven kiezen tégen oorlog!

Laat de NAVO-top geen top van escalatie worden! Laat het een moment zijn waarop een duidelijke tegenstem te horen is! Geen wapenwedloop. Geen militarisering van onze toekomst. Doe mee aan de Tegentop! En houdt onze actieagenda in de gaten.