Als puntje bij paaltje komt, is Rutte het werktuig van Trump

Als ik een slechte karikaturist was, zou ik nu Mark Rutte afbeelden als een pedicuur die serviel lachend de tenen en de kalknagels van president Trump verzorgt. Zo kwam hij zondagmiddag over in Buitenhof tijdens zijn eerste grote interview op de Nederlandse televisie sinds zijn aantreden als secretaris-generaal van de Navo.

Rutte nam geen millimeter afstand van de escapades waar de Amerikaanse president nu al een maand in uitblinkt. Hij liet zelfs in het midden of Europa een plaats moest hebben naast de Verenigde Staten als het om vredesonderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne ging. De secretaris-generaal zocht niks achter het gegeven dat Trump niet naar Kiev gaat maar president Zelensky op het Witte Huis heeft ontboden. En uit zijn woorden viel op te maken dat de Krim en misschien zelfs de Donbas de prijs zouden kunnen zijn voor vrede met Rusland. Rutte verwees naar de gebroken akkoorden van Minsk en benadrukte dat Rusland na het sluiten van de vrede nooit meer zou mogen proberen een vierkante centimeter van de Oekraïne in handen te krijgen. Van de rest Oekraïne dus. En het was helemaal niet duidelijk of het dan meteen lid kon worden van de Navo.

Tegelijkertijd riep Rutte de Europese landen op hun defensie uitgaven aanmerkelijk te verhogen omdat ze anders door de Russen worden overklast. Hij verzweeg dat ze bij elkaar nu al veel en veel meer aan defensie uitgeven dan het Kremlin maar dat geld niet efficiënt besteden. Ook sprak Rutte nauwelijks over wat de grootmachten werkelijk van oorlog afhoudt: de atoomdood.

Het was duidelijk: aan deze secretaris generaal hebben de Europese landen weinig. Als puntje bij paaltje komt, is hij het werktuig van een Amerikaanse president die onze vriend niet meer is en Europa hoogstens wil gebruiken om zijn eigen belangen te dienen. Hij zal niet aarzelen – om een uitdrukking te gebruiken uit het Zuiden van zijn land to sell us down the river.

Daarom moeten de Europese landen Rutte’s oproep om meer te investeren in defensie wel degelijk serieus nemen. Drie procent van het nationaal inkomen in elke lidstaat is echter alleen gewettigd als dit geld besteed wordt aan de doorontwikkeling van onze eigen producten zoals de Franse Mirages, de Zweedse Viggen, Duitse tanks, drones, raketten, cyber en wat al niet. En bovendien om de strijdkrachten te standaardiseren zo dat in elk land op elkaar afgestemd wapentuig wordt gebruikt. En we niet meer afhankelijk zijn van de Amerikaanse wapenindustrie. Ten slotte dient de nucleaire capaciteit versterkt te worden. Het zou mooi zijn als Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk op dit gebied de handen ineenslaan.

Bij dit alles hoort zoveel mogelijk economische samenwerking met Mercosur in Latijns-Amerika en met de Brics-landen. Want Europa moet zelf voor zijn veiligheid zorgen.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten toch open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Trump: poker of blufpoker