Als we écht geven om mensenrechten vallen we Israël nu binnen

Uitgemergelde baby’s. Dode kinderen onder puin. Uitgehongerde gezinnen in vluchtelingenkampen. Kinderen die met lege pannetjes bedelen om een beetje eten terwijl ze riskeren verdrukt te worden in de mensenmenigte. Artsen die huilend moeten kiezen welk kind ze nog kunnen redden en wie ze moeten laten sterven. Israël heeft Gaza veranderd in een hel op aarde en moet door de internationale gemeenschap desnoods met geweld worden teruggedrongen.

Stop met doen alsof dit een conflict is tussen twee partijen en geen complete uitroeiing, een Israëlische eindoplossing voor het “Palestijnenprobleem”, compleet met concentratiekampen. Israël maakt zich schuldig aan genocide, koloniale overheersing, apartheid en georganiseerde terreur. En nee, dat is niet op 7 oktober 2023 begonnen maar is al ruim drie kwart eeuw aan de gang.

In vergelijkbare situaties aarzelde de internationale gemeenschap niet om in te grijpen. Wat maakt de situatie in Palestina anders? In Kosovo bombardeerde de NAVO Servië om etnische zuiveringen te stoppen. In Oost-Timor stuurden Australië en andere landen troepen om burgers te beschermen tegen Indonesische milities. In Sierra Leone zette het VK militairen in om een eind te maken aan een bloedige, nietsontziende oorlog. De hele westerse wereld schaart zich met miljarden aan wapens achter Oekraïne om de Russische invasie te keren.

Dus, wat maakt Palestina anders?

Waarom hebben Oekraïners recht op bevrijding, maar Palestijnen niet? Waarom spreken we van “verzet” bij de Franse partizanen in WOII, maar van “terrorisme” bij Palestijnen die hun onderdrukker met stenen en zelfgemaakte raketten proberen te weerstaan? Waarom was de Apartheid in Zuid-Afrika voor het overgrote deel van de wereld een gruwel, maar is het geaccepteerd wanneer Israël het uitvoert?

De Verenigde Naties zijn lamgeslagen. De Verenigde Staten blokkeren elke resolutie die Israël ook maar symbolisch bekritisert. Europa piept wat maar blijft wapens, diplomatieke dekking en economische steun steun leveren terwijl duizenden Palestijnse kinderen sterven door Israëlisch geweld en door Israël veroorzaakte hongersnood en een compleet volk collectief wordt gestraft en uitgemoord.

Net zoals de internationale gemeenschap troepen stuurden naar Irak om een invasie van Koeweit te keren, of naar Libië om een slachtpartij in Benghazi te voorkomen, moet er nu een internationale coalitie ontstaan die Israël dwingt om de genocide te stoppen, de bezetting te beëindigen, het apartheidssysteem af te breken en de blokkade van Gaza op te heffen. Als dat niet met woorden lukt, zou militaire druk geen taboe meer mogen zijn.

Een “coalition of the willing” is meer dan ooit nodig. Dat betekent niet alleen economische sancties zoals tegen Rusland en geen wapens meer naar Israël. Het betekent ook een no-fly zone boven Gaza, noodhulp die desnoods onder gewapende bescherming wordt afgeleverd en als Israël zijn militaire agressie niet indamt, boots on the ground.

De tijd van huichelen over vredesprocessen waarvan we weten dat die nooit tot vrede zullen leiden is wel voorbij. Palestina heeft geen tijd meer en Israël luistert niet naar vermanende woorden. Als Israël zich niet onmiddellijk terugtrekt is militaire interventie en hard ingrijpen het enige wat nog rest om de totale vernietiging van het Palestijnse volk te voorkomen.