Als Witte de With een straat verdient, kan Leopold Senghor er ook wel een krijgen

Enkele progressieve partijen in Rotterdam hebben op instigatie van D66 voorgesteld meer diversiteit te brengen in de straatnamen. Men heeft namelijk ontdekt dat ze voor 92% “witte” mannen eren. En dat terwijl maar de helft van de bevolking blank is. Daar valt wat voor te zeggen. Weliswaar is de Zwartjanstraat zowel op de linker- als de rechter Maasoever algemeen bekend maar dat kan onmogelijk tot tevredenheid strekken.

Ergens in de oostelijke nieuwbouwwijken van de Maasstad zijn de straten van een hele buurt naar jazzmusici genoemd onder wie een aantal zwarten. Toen de stad de befaamde Kid Dynamite met een straat wilde eren, kwamen de bewoners in opstand. Ze wilden niet in de dynamietstraat wonen. Daarom maakte men gebruik van Kid’s echte naam: Arthur Parisius.

Als Rotterdam daadwerkelijk ernst wil maken met meer diversiteit in de keuze der straatnamen, dan zijn de blanken voorlopig hors concours. Zelfs als je tevreden zou zijn met 30% onwitte straatnamen. Toch zou het best lukken want er zijn kandidaten zat: schrijvers uit Azië, Afrika en Latijns-Amerika bijvoorbeeld: Pramudya Ananta Toer bijvoorbeeld of Machado de Assis. Cesaria Evora verdient absoluut een straatnaam, evenals Leopold Senghor of Fantz Fanon. Als je straten noemt naar Griekse filosofen of naar Karl Marx, dan horen zij zeker in dit rijtje thuis.

Er is een probleem: de straatnamenkeuze wordt nu gepolitiseerd. Men zal al die schrijvers, filosofen en politici uit verre buitenlanden naast de meetlat van het politiek correcte denken leggen: waren zij wel loepzuivere democraten? Hebben zij (zoals bijvoorbeeld Martin Luther King) een #MeToo-verleden? Als je Michiel de Ruyter van zijn heldenstatus wilt ontdoen, moet je niet verbaasd zijn als anderen het met jouw helden doen. En vuil zal altijd worden opgegraven. Neem bijvoorbeeld de manier waarop de grote held van de Indonesische vrijheidsstrijd Soekarno met politieke tegenstanders omging. Of kijk naar de beroemde zanger Paul Robeson, die zijn leven lang zijn grote bewondering voor het rijk van Stalin tot uiting bleef brengen.

Dit is geen reden voor de Rotterdamse straatnamencommissie om zich te laten intimideren. Als Witte de With een straatnaam verdient, dan kan dat rustig ook gelden voor de filosoof Leopold Senghor, ook al vormde hij als president zijn vaderland Senegal om tot een eenpartijstaat. Dat deden er zoveel: Kenneth Kaunda en Julius Nyerere maakten ook een einde aan de democratie en de vrije pers omdat die hen in de weg zaten bij de natievorming. Een Land met J.P. Coenstraten kan ook een Nyereredreef hebben. Of niet soms.

Afrikaanse, Latijns-Amerikaanse en Aziatische helden zat: Jose Rizalstraat. Rui Barbosaplein, Jahawarlal Nehrutunnel, Emiliano Zapatalaan. Lao Tse Park, Alexandre Petionhof. Fela Kutidijk. Wat nooit van gehoord? In Blijdorp heb je de Van der Horststraat. Weet U wie die Van der Horst is? Nou, een ding is zeker, ik ben het niet.