Antarctica is hot!

Wat een simpel dienstbericht wel niet teweeg kan brengen in het eenvoudige burgerbrein.

Bijna dagelijks doet de overheid mededelingen aangaande zaken waarvan een desbetreffend departement de regie voert. Het gaat om kennisgevingen in de breedste zin des woords. Burgers dienen geïnformeerd, mogen meedenken en uiteraard bezwaar maken. (De rooivergunning van uw buurman in het plaatselijk sufferdje maakt dus geen deel uit van dit soort boodschappen, dat moge duidelijk zijn).

In een democratie is het uiteraard ons zwaar bevochten recht elke intentie van de overheid te toetsen naar redelijkheid en billijkheid maar het leeuwendeel van de bouwvergunningen, plannen tot aanleg van wegennet of ingewikkelde (inspraak-)procedures aangaande ruilverkaveling glijden toch grotendeels langs onze lekenruggen.

Deze week echter trok het nieuwsgierig oog naar een ‘Kennisgeving aanvraag ontwerpbesluit wet bescherming Antarctica’ van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Wordt eindelijk het leger ingezet om dit unieke gebied te vrijwaren van allerlei invasieve soorten zoals ‘De Mens’ of slaat de opwarming van de aarde dermate grote gaten dat we dit Internationaal beschermd gebied met onorthodoxe middelen gaan ondersteunen?

Niets van dat alles. Het blijkt de aanvraag van ene mevrouw dr. F. Schaafsma te betreffen “..op grond van de Wet bescherming Antarctica, voor het verrichten van handelingen in het Antarctisch gebied”. Een heuse wetenschapper dient een aanvraag in om voor een periode van een half jaar onderzoek te doen in het kader van o.a. het ‘Weddell Sea Observatory of Biodiversity and Ecosystem Change (WOBEC)’. Men zou zo’n plompverloren mededeling in het ochtendblad gerust sensationeel mogen noemen!

In een notendop volgt, voortvloeiend uit deze aanvraag, het ‘curieuze’ besluit dat; “Voor de activiteit, het naar Nederland meenemen van aan dek gevonden vogels voor onderzoek naar het dieet en plasticinname van de vogels, geen vergunning wordt verleend”. Een ontwerpbesluit ligt ter inzage en ook valt e.e.a. digitaal op het spannend, exotische adres Antarctica@rws.nl op te vragen.

Mogen wij ons daadwerkelijk moeien met welke maag-inhoud van welke dieren mevrouw Schaafsma wel of niet naar Nederland mag vliegen? En waarom zo’n focus op die “..aan dek aangetroffen vogels”. Kan de krabbeneter of de Weddell-zeehond wel in een krat gepakt of doet dr. Schaafsma uitsluitend onderzoek bij vogels, en wie bepaalt dat eigenlijk? Wat een simpel dienstbericht wel niet teweeg kan brengen in het eenvoudige burgerbrein.

Twee dagen later volgt het bericht dat er blijkbaar al een maand of twee een Amerikaanse jongeman (19) vastzit op Antarctica. Dat wereldnieuws was mij destijds blijkbaar ontgaan. Een jongen, op Antarctica en nog wel in het Chileense deel! De ongelukkige blijkt bezig met een solovlucht rond de wereld in een eenmotorig vliegtuigje, en dat ook nog eens allemaal voor het goede doel. Malle internationale afspraken staken een fors stokje in zijn vliegwiel.

Zouden James Bond en Austin Powers niet voor één keer de handen ineen kunnen slaan om dit leed te verhelpen? Een geheime atoomonderzeeër erheen, kidnappen die gozer en neem dan gelijk die verboden specimen van mevrouw Schaafsma mee. Iedereen blij.

Tot slot volgde op 12 augustus ook nog eens de fantastische tijding van een onlangs gevonden Britse wetenschapper die sinds 1959 (!) werd vermist. Op de archipel King George was de onfortuinlijke Dennis Bell in een gletsjerspleet komen vast te zitten en pas nu, door het smeltend ijs, waren zijn stoffelijke resten vrij komen te liggen. Na ruim 65 jaar alsnog duidelijkheid en opluchting voor zijn nabestaanden.

Tussen de drie- en vijfduizend wetenschappers uit alle landen van de wereld blijken jaarlijks op Antarctica het meest uiteenlopend onderzoek te doen. En wij maar denken dat in die ijzige contreien vooral zeeolifanten ronddobberen.