Arbeidspotentieel is veel groter dan lage werkloosheidscijfers doen vermoeden

Veel uitkeringsgerechtigden zouden heel graag willen werken en zich beschikbaar willen stellen voor de arbeidsmarkt.

Recent heeft het Centraal bureau van de Statistiek (CBS) de laatste cijfers over de werkloosheid bekend gemaakt. Er zijn in Nederland nu 348.000 mensen werkloos en dat is de helft minder dan tien jaar geleden. Een cijfer dat economisch tot juichen stemt in een tijd van een structureel tekort aan arbeidskrachten. Alleen dat juichen kunnen we beter achterwege laten. Voornoemde cijfers geven namelijk geen betrouwbaar beeld van het arbeidspotentieel dat in Nederland in theorie aanwezig is.

Om in de officiële werkloosheidscijfers te kunnen komen moet een werknemer voldoen aan de definitie die het CBS daarvoor hanteert. Een beschikbaarheid van minimaal 12 uren werk per week en geen betaald werk hebben. Buiten die strikte definitie vallen alle uitkeringsgerechtigden. In de bijstand zijn dat er 397.000. Tellen we er de werkloosheidsuitkeringsgerechtigden bij, 197.000, dan komen we uit op het aantal van 594.000 mensen die niet in de werkloosheidscijfers van het CBS zitten.

Veel uitkeringsgerechtigden zouden heel graag willen werken en zich beschikbaar willen stellen voor de arbeidsmarkt. Alleen ons huidig toeslagen-en belastingheffingssysteem maakt dat financieel vaak onmogelijk. Netto erop vooruitgaan lukt niet als je meer uren wil werken of als je vanuit een uitkeringssituatie een beperkt aantal uren wil gaan werken. De toeslagenaffaire heeft dat wel duidelijk gemaakt.

Een nieuwe regering doet er verstandig aan om elke prikkel om onnodig lang in een uitkeringssituatie te blijven zitten vanwege het huidige toeslagensysteem, zo snel mogelijk weg te nemen. Door het toeslagensysteem snel te vervangen door een nieuw belastingsysteem. Waardoor werken weer loont voor iedere werknemer die graag zelf zijn eigen financiële boontjes dopt en dat qua gezondheid ook daadwerkelijk kan.

In een participatiesamenleving past het niet dat veel arbeidspotentieel tegen hun wil aan de zijlijn moet blijven staan omdat een inefficiënt toeslagensysteem het financieel onmogelijk maakt om zelf je bestaanszekerheid door werken te kunnen regelen of verbeteren.