Banken worden gered, maar een jeugdzorginstelling niet

De jeugdzorginstelling De Hoenderloo Groep dreigt om te vallen. We kunnen wel stellen dat geldtekort niet de reden is: het kabinet heeft een overschot van 11 miljard euro. Het gaat hier om politieke wil en keuzes. Banken konden immers ook gered worden en dat vroeg veel meer van onze samenleving. Onderdak voor onze meest kwetsbare jongeren lijkt niet zo’n hoge prioriteit te hebben.

We houden in de gaten dat het allemaal goed verloopt en dat geen kind de dupe wordt, belooft minister Hugo de Jonge. Dat is een wassen neus. In de gaten houden is heel iets anders dan harde garanties geven. En dat kan minister De Jonge dan ook niet.

De vele mails die ik van medewerkers heb gekregen, laten namelijk een heel ander beeld zien. Zij schrijven dat er lange wachtlijsten zijn bij andere instanties. En als er dan een plek gevonden is, is het nog maar de vraag of deze wel geschikt is. Andere instellingen hebben niet dezelfde specialistische zorg in huis. Sommige jongeren zijn al als postpakketjes verhuisd van de ene naar de andere instelling voordat ze bij De Hoenderloo Groep terecht kwamen. Hier hebben ze te horen gekregen dat ze kunnen blijven. Daar zijn ze in gaan geloven: dit is hun thuis geworden.

Er wordt ingezet op het eventueel terug naar huis sturen van deze jeugdigen. Denkt minister De Jonge niet dat dit niet allang was gebeurd als dat een optie was? Het resultaat is dat ouders en jeugdigen overstuur en ongerust zijn. Hoe durf je deze mensen in zulke zorgen te storten in een rijk land als Nederland?

En hoe heeft dit nou allemaal zover kunnen komen? Het ligt niet aan de 200 kinderen, 400 betrokken en gepassioneerde medewerkers op de werkvloer of de ouders. Het ligt aan politieke keuzes en de top van De Hoenderloo Groep. Politieke keuzes omdat de jeugdzorg bij de gemeente over het hek is gegooid met minder geld en minder kennis. De top van de Hoenderloo Groep omdat deze niet in staat is te luisteren naar de medewerkers op de werkvloer. Waardoor goed personeel vertrok. Waardoor teams niet meer compleet waren en medewerkers zich een burn-out werkten.

Wat krijg je met marktwerking in de zorg, het overdragen van complexe vraagstukken aan gemeenten, en managers die alleen hun ogen op het geld hebben gericht in plaats van op de zorg? Nou, een ongekend drama: jeugdzorginstellingen die omvallen in een land waar banken wel worden gered!