Beste Han van der Horst, leer zwijgen waarover je geen kennis hebt

Beste Han van der Horst

Ik voel me genoodzaakt te reageren. Je zet in dit stuk een aantal dingen bij elkaar waarin zoveel mis gaat, zoveel verwrongen denken zit, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Niemand zal tegen vergroten van weerbaarheid zijn, maar laten we toch even kijken naar wat Spong zei: 

Hij zei dat “vrouwen zich toch snel laten verkrachten. Ze geven gauw hun verzet op. Ik heb het idee dat een goed weerbare vrouw het aantal verkrachtingen drastisch zal doen afnemen.”

Uitermate victim-blaming hieraan is het “zich laten verkrachten”. Dat is zo lelijk gesteld. Zo verschrikkelijk pijnlijk voor iedere vrouw die ooit met seksueel geweld in aanraking is gekomen. Wie gaat bepalen wanneer het “te snel” of “snel genoeg” is? De woordkeus is hier zo idioot en stupide. Ik begrijp dat het geheel de taak en de zorgvuldige overweging van vrouwen moet zijn om te bepalen of iets dreiging kent, gevaarlijk is, of verzet nog mogelijk is, en zo ja, wat een goede manier zou zijn... Enzovoort.

Eigenlijk zeg je: kom, niet zo emmeren. 

Goed. In bullet points.

* Je hebt geen idee. Je weet niet waar je over spreekt. Zwijg waarover je geen kennis hebt! 

En ja, ik, weerbare, gaf een knietje aan de klootzak die tegen me aan stond te rijden in een discotheek, met een flits van het besef: ik ben niet alleen, maar ik moest wel duiken voor zijn vuisten…

* Je hebt geen idee. Je weet niet waar je over spreekt. Zwijg waarover je geen kennis hebt.

En ja, ik weerbare, stribbelde tegen toen ik na dronken te zijn gevoerd met bessenjenever werd aangevallen door twee jongens van wie ik dacht dat ze mijn vrienden waren. Een hield me vast. De andere graaide…

Je hebt geen idee. Je weet niet waar je over spreekt. Zwijg waarover je geen kennis hebt.

En ja, ik, weerbare, beet in de lip van de jongen die me in een donker tunneltje tegen een muur duwde en zijn tong en vingers bij me naar binnen duwde, en kon gelukkig wegkomen voor hij me, met zijn vrienden, had ingehaald…

Je hebt geen idee. Je weet niet waar je over spreekt. Zwijg waarover je geen kennis hebt. Je kent de risico's niet. Je weet niet wat het betekent om terecht bang te moeten zijn. 

En ja, ik, weerbare, drukte de deur open van de rijdende auto omdat degene die me een lift gaf ineens andere plannen had, met de moed van de gedachte: dit is misschien mijn enige kans…

Wat betekenen deze voorbeelden? Wat betekent het dat ik ze onthouden heb?

Wat betekent het dat ik wéét dat ik deze ervaringen deel met honderdduizenden vrouwen en meisjes? Dat we allemaal weerbaar moeten worden en dat het dan gewoon bij dit soort dingen blijft, die er kennelijk zo’n beetje bij horen? 

Ik heb echt even lopen vloeken. Van Spong wist ik wat we konden verwachten, maar deze column, waarom voelde je dat die geschreven moest als je zo lui wilde kunnen blijven denken? 

Luister. Informeer je. En leer zwijgen waarover je geen kennis hebt en je het inzicht in ontbreekt.