Het is niet gek dat aandeelhouders, die in de meeste gevallen een oceaan of nog verder verwijderd zijn van het bedrijf dat zij deels bezitten, weinig compassie hebben met het bedrijf, zijn omgeving en de werknemers
“De aandeelhouders staan niet langer op nummer één.” Dat verklaarden topbestuurders van 181 grote Amerikaanse bedrijven onlangs. Iedereen lijkt het er tegenwoordig over eens dat bedrijven zich meer zouden moeten richten op de lange termijn in plaats van snelle winsten. Zelfs het kabinet. Maar juist de groep mensen die er bij gebaat is dat hun bedrijf succesvol en gezond blijft, namelijk de werknemers, worden in deze discussie genegeerd. Daarom organiseerde de Tweede Kamer deze week op verzoek van de SP een hoorzitting over hoe Nederlandse bedrijven zich meer op de lange termijn kunnen richten, in plaats van maximaal rendement voor aandeelhouders. Niet alleen namen alle grote politieke partijen deel, maar ook academici, aandeelhouders- en werkgeversorganisaties en vakbond FNV.
In de afgelopen jaren trok niet alleen de overheid zich terug en liet allerlei nutsvoorzieningen over aan de markt, maar er vond ook een flinke machtsverschuiving richting aandeelhouders plaats. Zo werden beschermingsconstructies tegen vijandige overnames afgebouwd en verspreidden aandelen in Nederlandse bedrijven zich over de hele wereld. Roofkapitalisten die enkel winstmaximalisatie voor ogen hebben, deden hun intrede. Snelle winsten werden de maatstaf, werknemers een sluitpost.
Gelukkig is sinds de economische crisis het geloof dat winstmaximalisatie uiteindelijk het beste is voor iedereen tanende. In de herziene Corporate Governance Code , waarin is vastgelegd hoe beursgenoteerde ondernemingen in Nederland bestuurd zouden moeten worden, staat dat bedrijven dienen te streven naar continuïteit op de lange termijn.
Het kabinet heeft ook twee maatregelen in het regeerakkoord staan: het wil de mogelijkheid voor een bedenktijd invoeren voor bedrijven wanneer ze dreigen te worden overgenomen, zodat iedereen, ook werknemers, gehoord kan worden. Daarnaast wil het kabinet de wettelijke meldplicht voor aandeelhouders verlagen. Zij dienen een melding te doen wanneer ze twee procent of meer van de aandelen in een bedrijf bezitten. Dat is een verlaging ten opzichte van de drie procent die nu geldt.
Dit zijn kleine stappen in de goede richting, maar ondanks dat het kabinet al ruim twee jaar aan de slag is, zijn zelfs deze maatregelen nog niet ingevoerd. Het voornemen om de meldplicht naar twee procent te verlagen is zelfs al een afzwakking ten opzichte van het regeerakkoord. Het is tekenend dat twee zeer bescheiden voorstellen met zoveel ogenschijnlijke tegenzin worden behandeld door het kabinet. Oprechte bereidheid om tegenmacht te organiseren ten opzichte van aandeelhouders, lijkt te ontbreken. Kapitaal blijft voorlopig dus oppermachtig.
Het is niet gek dat aandeelhouders, die in de meeste gevallen een oceaan of nog verder verwijderd zijn van het bedrijf dat zij deels bezitten, weinig compassie hebben met het bedrijf, zijn omgeving en de werknemers. Het bevreemdt mij en mijn partij dan ook dat de potentiële rol die werknemers zouden kunnen spelen bij het bieden van tegenmacht aan aandeelhouders niet ter sprake komt in deze discussie. In de hierboven genoemde Corporate Governance Code wordt enkel gesproken over drie spelers in het bestuur van een vennootschap: de bestuurders, de commissarissen en de aandeelhouders. De werknemers en de ondernemingsraad lijken te worden vergeten of te worden weggelaten.
Werkenden zijn bij uitstek gebaat bij het voortbestaan, zelfs het floreren van ‘hun’ bedrijf. Ze zijn er immers voor hun brood en de onderhoud van hun gezin van afhankelijk. Als we hen een stevige stem geven in strategische keuzes van bedrijven, dan wordt er logischerwijs minder gestuurd op risicovolle kortetermijnwinsten en meer op het voortbestaan en lange termijn successen van de onderneming.
Personeelszaken heet tegenwoordig "human resources": een inkoopafdeling.
Dat trouw van de wetgever trouw van de werknemer oplevert zegt boekhouders niets.
Werknemers aan de macht zie je "goed" bij staatsbedrijven. Hoge salarissen, slechte dienstverlening, veel stakingen, kortom Air France.
Werknemers kijken JUIST NIET naar het bedrijfsbelang maar JUIST naar hun eigen KORTE-TERMIJN-BELANGEN. Al die utopische linkse waandenkbeelden ten spijt.
Bij een staatsbedrijf is de staat aan de macht, niet de werknemers.
Gefaald doet weer eens een poging om een mening tot feit te promoveren. Volgens eigen zeggen bedrijft hij daarmee smerige propaganda.
De reden dat extreem rechts systematisch liegt, kan geen andere zijn dat dat ze met de waarheid niets weten te beginnen.
@ Katootje
Jij schrijft: En Daan Ouwens heeft nog 2 vragen onbeantwoord gelaten.
Ik geef slechts antwoord op vragen als ik denk dat de steller een antwoord kan begrijpen. Want anders is het een overbodige activiteit.
Gefaald.. Tja, je faalt nog steeds. Zeker nooit gewerkt!
Anders piepte je wel anders.
Het is gewoon lariekoek wat je verkoopt.
Hoe hoger men op de ladder staat, des te minder is men genegen, de belangen van het bedrijf en de medewerkers te behartigen. De leidinggevenden aan de top zijn dikwijls compleet wereldvreemd. Laat me niet lachen!
Het land van de korte-termijns-aandeelhouderswaarde trekt miljoenen immigranten per jaar. De president daar vindt het zelfs nodig er een muur tegen aan te gooien. Als al die mensen gewoon door zouden lopen naar Canada zou er minder naar die muur gesmacht worden. Kennelijk is de aantrekkingskracht op werknemers groot, ondanks het gebrek aan inspraak voor werknemers.
Zoals met heel veel dingen, als je je doelstellingen verspreidt worden de resultaten per doelstelling slechter. Als bedrijven er "eigenlijk" vooral voor de werknemers zijn, en voor natuur & milieu, dan zullen ze minder belastingen betalen, die wel nodig zijn voor zorg en onderwijs en spoorrails.
In Joegoslavië had je het arbeiderszelfbestuur met volop medezeggenschap van de arbeiders.. Het gevolg was dat dat Joegoslavië niet meer bestaat en het arbeiderszelfbestuur ook niet.
Als je dat transponeert naar Nederland steekt er naast "Redt de wereld op enorme spandoeken" ook nog een klein stukje karton omhoog waarom staat: leve de DDR.:
"Het gevolg was..." Zou je die oorzaak-gevolg relatie eens wat nader uit de doeken kunnen doen, of probeer je alleen maar wat te suggereren?
Zoals in Stalin, Mao, Pol Pot, USSR, China en de DDR...?
Ik vind het wel een verfrissend idee. Ik heb zelf in een inspraak orgaan gezeten en ook in meerdere werkgroepen. Al twijfel ik of het slim is om werknemers echt mee te laten beslissen over strategische keuzes. En omdat nu te zwaarwegend te maken.
Het idee van een aandeel in het bedrijf vind ik ook verfrissend. Het zal ook wel eens een betere band kunnen vormen tussen werknemer en werkgever. Een goed idee is dit dus.
De oplossing is simpel: dien een wet in die beursgenoteerde bedrijven verplicht om werknemers als onderdeel van hun beloning jaarlijks een bonuspakket in aandelen en/of aandelenopties in het bedrijf toe te kennen.
Dit zal werknemers verder motiveren om de waarde van deze aandelen/opties te vergroten, zowel uit eigenbelang, als in belang van aandeelhouders "aan de overkant van de oceaan".
Katootje 2 november 2019 at 23:09
U bedoelt uitgeven van bedrijfsobligaties aan werknemers? M.i. niet echt een "incentive", omdat obligaties niet in waarde toenemen bij een beter presterend bedrijf.
Maaruhm, we hebben voor bedrijven met meer dan 50 werknemers toch de Wet op de Ondernemingsraden? Dus op zich is inspraak wel geregeld. Misschien moet daar een en ander aan aangepast worden, en moeten ORen professioneler worden ingericht. Want vooral aan dat laatste schort 't nog wel eens.
"Maaruhm, we hebben voor bedrijven met meer dan 50 werknemers toch de Wet op de Ondernemingsraden?"
Aha, de belangentegenstelling tussen arbeid en kapitaal is al overwonnen door de invoering van de democratie! Zeg dat dan gelijk!
De OR heeft maar in beperkte mate instemmings- of adviesrecht. Verder de OR voornamelijk recht op informatie, maar kan met die informatie vaak weinig meer mee dan er over praten.
Kato: Ik begrijp je antwoord niet helemaal. Elaborate please.
Eirda: Ik ken de WOR vrij goed. De OR heeft adviesrecht op algemene zaken en instemmingsrecht op personeelszaken. Mijn ervaring is (ik ben 4 jaar lang OR-lid geweest) dat OR-en vaak niet precies weten wat hun rechten zijn. Als informatie niet wordt gedeeld met de OR, dan kunnen beslissingen teruggedraaid worden. Zelfs als het om adviesrecht-zaken gaat. Dat informatierecht is cruciaal. Maar dat moet je dan wel weten.
Ik vind dit verhaal nogal mager. Het aandeelhouders belang is duidelijk, ook de financiers van het bedrijf dus de banken hebben een belang en de werknemers hebben een belang. Maar daarmee zijn we er nog niet. De klanten hebben een belang bij het functioneren van het bedrijf, de samenleving/de overheid heeft een belang en er is een milieubelang. Het gaat dus niet alleen om de werknemersbelangen die volgens de SP onvoldoende behartigd worden maar er is veel meer nodig. Zoals altijd zit de SP vast in oubollige analyses en gedateerde oplossingen. En hele grote aandeelhouders zoals pensioenfondsen hebben trouwens een lange termijn belang en niet een korte termijn belang. Dus het artikel is niet geheel correct.
Er gebeurd wel het een en ander op dit gebied. De Social Enterprise is het concept voor een nieuwe manier van ondernemen. En het zijn vooral nieuwe startende bedrijven die werken volgens dit concept. https://www.social-enterprise.nl/
Het gaat vaak om jonge startende ondernemers die hiermee aan de slag gaan. Maar ook grote multinationale bedrijven zoals Google zijn gestart op basis van de filosofie en op die manier is de eerste generatie werknemers ook ruimschoots miljonair geworden. De ellende is dat de idealen die tijdens de start de leidraad waren dan weer ingeruild worden voor het grote geld. Heel veel geld doet idealen uiteindelijk geen goed.
Maar de ideeën zijn er en er vindt een langzame verandering plaats bij ondernemers. Naar mate er meer tijd verstrijkt zal deze filosofie meer invloed krijgen. Jammer dat de SP daar niet bij aanhaakt want dan ik winst te boeken voor iedereen. Maarde SP kijkt liever ideologische achterom dan vooruit en baseert zich op de ideeën van Marx die al meer dan 100 jaar dood is.
Maar buiten dat is dit initiatief toe te juichen. Nu zou de SP nog moeten nadenken over de vraag hoe de werknemers kunnen bijdragen aan het voortbestaan van het bedrijf. Want de manier waarop het in dit artikel wordt geformuleerd willen ze de werknemers vooral ruimte geven om verandering tegen te houden. Terwijl het voortbestaan van bedrijven afhankelijk is van het vermogen om te veranderen.
Maar liever zou ik een soort brede innovatie beweging op gang zien komen die een nieuwe manier van ondernemen stimuleert door wetgeving, vestigingsbeleid, milieubeleid en arbeidsmarktbeleid. Maar voordat mijn idealen leidend worden op de agenda is vermoedelijk nog wel wat tijd nodig. Gelukkig zullen de komende generaties die uitdaging wel oppakken. Het is slechts afwachten totdat de oude garde met pensioen is.
"De ellende is dat de idealen die tijdens de start de leidraad waren dan weer ingeruild worden voor het grote geld. Heel veel geld doet idealen uiteindelijk geen goed."
Het is wat oubollig geformuleerd, maar inderdaad, het kapitalisme corrumpeert zelfs de beste bedoelingen. Afwachten totdat de oude garde met pensioen is, zal dan ook slechts door de corrumpering van de jonge garde gevolgd worden.
Helaas lijkt de bevolking tegenwoordig alleen nog maar te bestaan uit mensen die denken dat het zo hoort en mensen die denken dat uiteindelijk het goede zal overwinnen.
@ Ton14024
Jij schrijft: De werkvloer heeft ook een andere, vaak efficiëntere kijk op het bedrijf.
Vergeet het maar. Dat is een mythe gebaseerd op geen enkele onderbouwing. Maar die wel met aanzienlijke vasthoudendheid wordt uitgedragen. De werkelijkheid is dat de houding op de werkvloer als een bedrijf onder druk staat vaak de problemen veel groter maakt.
Daan Ouwens: "De werkelijkheid is dat de houding op de werkvloer als een bedrijf onder druk staat vaak de problemen veel groter maakt."
Als de aandeelhouders en de CEO's zich jarenlang verrijkt hebben ten koste van de werknemers, dan kun je ook moeilijk anders verwachten.
De bedoeling is nu juist om daar verandering in aan te brengen.
@DaanOuwens en Ton14024 - Het zit er een beetje tussenin wat mij betreft. Ik heb op beide niveaus veel ervaring en zou willen zeggen dat een goede manager of ondernemer de werkvloer betrekt bij beslissingen of in elk geval er heel goed naar luistert. Maar een goede afweging maken tussen verschillende belangen en tussen de korte en lange termijn, (financiële) risico's inschatten, de markt- en concurrentiesituatie beoordelen, de gevolgen van wet- en regelgeving incalculeren, etc.; dat lijken me zaken voor het management. Maar het blijft een wisselwerking.
Klopt Ton, mensen die op de werkvloer staan hebben vaak sneller in de gaten of iets praktisch haalbaar is of niet.
De universitair geschoolden maken erg veel fouten die wij op de werkvloer weer weg kunnen poetsen. Afgelopen maanden een hoop herstelwerkzaamheden mogen uitvoeren omdat de heren op kantoor hun berekeningen niet op orde hadden of weer eens goedkoop wilden en ondertussen de verwachting hadden dat we konden toveren.
Het is de hoge heren er alles aan gedaan om maar zo snel mogelijk naar huis te rijden in hun dure auto opdat ze nog een sociaal leven kunnen hebben, wij staan uren in de drek om hun laksigheid weer recht te breien. Gelukkig stinkt de drek minder dan de arrogantie van die lui.
@KM
Jij schrijft: De universitair geschoolden maken erg veel fouten die wij op de werkvloer weer weg kunnen poetsen.
Dit is exact de manier van denken op de werkvloer dit maakt dat hun bijdrage niets oplevert.
@ Katootje
Jij schrijft: Als de aandeelhouders en de CEO’s zich jarenlang verrijkt hebben ten koste van de werknemers, dan kun je ook moeilijk anders verwachten.
Als dat het beleggingsbeleid is van jouw pensioenfonds moet jij je diep schamen.
Modern management lijkt vaak gedreven door de gedachte dat het niet uitmaakt of een zorginstelling, een koekjesfabriek of een onderwijsinstelling geleid wordt. Je bouwt wat tussenlagen die de informatie filtert en weergeeft in (altijd stijgende) powerpointgrafiekjes en huurt een accountant in de uitkering aan de aandeelhouders en de bonussen goed regelt.
In die situaties weet de werkvloer het wel degelijk beter dan het management.
Daan,
Ik snap niet precies naar wie je refereert naar "hun" (bijdrage) en wat bedoel je met "manier van denken", de manier van denken van de mensen op de werkvloer of die van de planning/manangment?
En daarnaast is er 1 manier van denken?, want ik zie bij ons op de werkvloer een uitgebreid aanbod van mensen die allemaal weer anders in het leven en tegenover werk staan. Wat we allemaal gemeen hebben is dat we mooie en goede zonneparken willen bouwen die tenminste 20 jaar meegaan.
DaanOuwens - Ik ben niet aangesloten bij een pensioenfonds, dus dat ad hominem is totaal misplaatst. Om bij het onderwerp te blijven:
Zijn er dan pensioenfondsen die niet gaan voor de hoogst mogelijke opbrengst van beleggingen (tenzij gedwongen door regelgeving)?
Aardig verhaal, maar hoe relevant is het voor Nederland? Wij hebben totaal 1.828.160 bedrijven. Daarvan
1.421.160 met één persoon in dienst, 1.813.000 met minder dan 50 personen, 1.824.875 met minder dan 250 personen en slechts 1.695 met meer dan 250 personen. 99% is dus MKB. Van al die bedrijven zijn er 365.670 een BV en 1.085 een NV. Van de BVs zijn de aandeelhouders veelal DGAs, families, etc. In Nederland zitten de meeste aandeelhouders dus helemaal niet aan de andere kant van de oceaan.
Nederland is een MKB land en verstandige ondernemers beseffen heel goed hoe belangrijk werknemers zijn. Laten we daar alsjeblieft niet nog meer regels voor bedenken, vooral niet als ze niet passen bij een MKB economie zoals de onze.
De bron voor de cijfers: https://opendata.cbs.nl/statline/#/CBS/nl/dataset/81588ned/table?fromstatweb
@ Middenman
Jij schrijft: Nederland is een MKB land en verstandige ondernemers beseffen heel goed hoe belangrijk werknemers zijn.
Het zijn nou net die kleine ondernemers en die familiebedrijven die helemaal geen enkele belangstelling hebben voor hun personeel. Niet investeren in nieuwe medewerkers, geen goed arbobeleid, discrimineren bij aanname van nieuwe mensen, niet investeren in opleiden en het maximaliseren van winst om het eigen inkomen te maximaliseren zie je juist vaker bij het MKB dan bij multinationals. Merkwaardig genoeg neemt Albert Heijn meer arbeidsgehandicapten aan dan het midden en klein bedrijf. Kortom jouw betoog staat op drijfzand. Het is helaas wel het verhaal dat mensen graag horen. Maar het waarheidsgehalte is nihil.
Hoho Daan, toevallig werk ik zelf voor twee kleine ondernemers en ik kreeg na mijn proeftijd meteen een vast contract. De enige andere vaste medewerker is van Marokkaanse afkomst. Er wordt goed voor ons gezorgd, en wij zorgen goed voor onze klanten. Toen ik ooit zelf ondernemer was namen we onze mensen ook gewoon in dienst. Het is niet allemaal kommer en kwel.
@DaanOuwens - "Het zijn nou net die kleine ondernemers en die familiebedrijven die helemaal geen enkele belangstelling hebben voor hun personeel." Dat zou betekenen dat 99% van het bedrijfsleven in Nederland geen belangstelling heeft voor hun personeel. Zo'n uitspraak is te zot voor woorden en ik daag je uit om dat aan te tonen.
Daartegenover staat aantoonbaar dat de bazen van de multinationals, grote Nederlandse bedrijven en de (semi)publieke sector blijven graaien ten koste van de werkvloer: https://www.volkskrant.nl/economie/een-grotere-loonkloof-en-minder-sociale-cohesie-het-is-goed-cashen-aan-de-top~bfe4e5b2/. Let wel: ook de publieke sector! De loonkloof bij het MKB is veel kleiner: https://www.businessinsider.nl/loonkloof-tussen-baas-en-werkvloer-bij-mkbers-veel-kleiner-dan-bij-grote-beursbedrijven/
Mijn zoon werd bij Albert Heijn op straat gezet toen hij voor zijn bijbaantje de leeftijd kreeg voor het minimum jeugdloon. Na zijn exitgesprek liep hij naar buiten langs de posters met 'personeel gevraagd'. Voor hem in de plaats iemand die een paar euro minder verdient per uur. Zo doen de grote bedrijven dat.
Kijk daar zijn Karingin en ik het met elkaar eens! Ik ken hier een familiebouwbedrijf dat structureel asielzoekers een kans geeft en met veel succes! Zelf geef ik als MKB-ondernemer mijn mensen na een jaar een vast contract en neem ik regelmatig iemand met een WIA uitkering aan om een nieuwe start te maken. 1/3 van mijn medewerkers verdient meer dan ik. En ik ben echt geen uitzondering. Natuurlijk zijn er ook veel MKB-ers die het heel anders doen, maar je kunt het niet algemeen zo zeggen.
@DaanOuwens
Het zijn nou net die kleine ondernemers en die familiebedrijven die helemaal geen enkele belangstelling hebben voor hun personeel.
Hoe kom je daar bij?
Niet investeren in nieuwe medewerkers, geen goed arbobeleid, discrimineren bij aanname van nieuwe mensen, niet investeren in opleiden en het maximaliseren van winst om het eigen inkomen te maximaliseren zie je juist vaker bij het MKB
Ook hier vraag ik me af waarop je dit baseert?
Ik heb een hele andere indruk op basis van mijn eigen ervaring. Om je voor te zijn geef ik direct toe dat mijn ervaring niet maatgevend is. Ik ben echter wel benieuwd waar jij je mening op baseert.
Middenman komt met allerlei cijfers als ondersteuning van zijn verhaal. DaanOuwens heeft geen enkel cijfer maar zoals zo vaak beweerd hij dat Middenman het helemaal fout heeft. Daan voortaan je beweringen svp ondersteunen dmv cijfers en als je dat niet kan: hou dan je commentaar voor je.