Bring Your Own Device verloedert het onderwijs

Je hoeft niet over een reusachtige talenknobbel te beschikken wil je begrijpen wat ‘Bring Your Own Device’ inhoudt. Het principe is namelijk vrij eenvoudig: scholieren nemen zelf een laptop mee naar school om daar toetsen of opdrachten op te maken. Hoewel deze trend steeds vaker wordt toegepast op middelbare scholen en digitalisering en modernisering zo nadrukkelijk worden gepropageerd dat zelfs Sovjets last zouden krijgen van plaatsvervangende schaamte, is deze ontwikkeling om meerdere redenen op z’n zachtst gezegd twijfelachtig.

In de eerste plaats zorgt het meebrengen van een laptop ervoor dat de inkomensongelijkheid tussen gezinnen nog zichtbaarder is. De ene zal een Macbook tevoorschijn halen, doorgaans kosten die dingen zo’n 900 euro, terwijl de ander het moet doen met een goedkoop, krakkemikkig ding dat zelfs op Marktplaats voor nog geen stuiver verkocht zou worden. Het is stigmatiserend en zorgt ervoor dat er een sterkere aanleiding tot pestgedrag ontstaat. Deze situatie geldt in het bijzonder voor leerlingen uit de lagere jaarlagen, zij zijn extra kwetsbaar voor dergelijke praktijken, waardoor littekens als gevolg van BYOD, niet uit te sluiten zijn.

Naast stigmatisering leidt het gebruik van uiteenlopende laptops tot ongelijkheid als het om leermogelijkheden gaat. De ene laptop functioneert nu eenmaal beter dan de ander. Gevolg: scholieren, wiens ouders een minder grote portemonnee hebben, lopen achter. Laatst was er bij mijn geschiedenisles een aantal jongens dat bepaalde opdrachten niet kon maken in de les, waardoor zij die dag 13 opdrachten extra moesten maken. Waarom zouden we, als we voor de wet gelijkwaardig zijn, verschil in inkomen ook in dit facet van de samenleving tot uiting willen brengen?

Bovendien heeft het onderwijs de verplichting om scholieren een zekere hoeveelheid aan sociale vaardigheden en begrip voor elkaar mee te geven. Dat scholen hierin al (gedeeltelijk) falen is evident, kijkend naar bijvoorbeeld de duizenden jongeren die aangesloten zijn bij de JFVD, beter bekend als de Baudet-jeugd.

Los daarvan is het gebruikelijk dat er, tijdens het maken van opdrachten op papier, nog wel eens woorden uitgewisseld worden tussen scholieren. Wanneer er ineens een laptop op de tafel staat wordt het wel heel verleidelijk om huizen te gaan bouwen via Minecraft of in te loggen op Habbo Hotel. Zo zullen scholieren er niet socialer op worden, wat de huidige maatschappelijk tendens vol onbegrip jegens elkaar alleen maar versterkt.

Dus: wanneer het VO wil voorkomen dat ongelijkheid, stigmatisering en gebrek aan sociale vaardigheden nog meer terrein winnen op het speelveld, doen scholen er verstandig aan om de BYOD-ontwikkeling een halt toe te roepen. Al realiseer ik me wel dat dat niet zal gebeuren, aangezien velen roepen dat dit de toekomst is. Maar de waarheid onttrekt zich gelukkig aan het tellen van de neuzen.