Broodje banaan

Dagboek van een reclame-jongen

“De bananen van Chiquita smaken niet alleen geweldig, maar zijn ook van nature vetvrij.”. De copywriter van deze zin heeft óf nog nooit een banaan gegeten óf heeft geen idee wat een banaan überhaupt is. Vetvrij fruit… Eureka, wat een u.s.p. (‘unique selling point’ voor niet ingewijden).

Laten we even in het hoofd kruipen van deze beroepscreatief. Mensen zijn doodsbang voor vet dus van ieder flauwekulstukje aangaande voeding laat ik even weten dat er vooral géén vet in zit. 1-0 voor ons. Laat ik sowieso even wat open deuren intrappen, dat maakt alles altijd zo lekker overduidelijk. De gemiddelde huisvrouw heeft toch geen idee wat ze haar familie voorzet dus zal ik nog even laten weten dat dat apenvoer ook geen cadmium, kwik en lood bevat of leg ik het er dan al te dik bovenop?

Bananen bevatten tenslotte ook geen teer en nicotine, dus steek gerust een banaan op. Verstandige keuze!

Mwoah, misschien nét iets te gekke claim. Zul je altijd weer zien dat er één zot daadwerkelijk zo’n ding opsteekt en ons aanklaagt (interne memo: zouden we de banaan wellicht kunnen pushen als alternatief voor vape?!).

“Daarnaast bevatten ze geen gluten en zijn het dus fantastische gezonde en glutenvrije snacks”. Top, ik benoem gewoon eerst alles wat er níet in zit zodat het domme klapvee daarna alles vreet wat ik ze voorzet.

Zal ik ook nog schrijven dat bananen lactosevrij zijn of… neee dat is te doorzichtig, ha ha. We hebben eerder al zo gelachen toen we het labeltje van Albert Heijn lenteuitjes ontwierpen. Labeltekst: ingrediënten lenteuitjes.

Hi hi, die hebben we inmiddels maar laten vervallen, het werd een beetje te gek. Maar sinds iedereen een pinda- en noten-allergie heeft schrijven we dat wel gewoon overal op. Straks waait die malle claimcultuur uit de U.S.A. over en moeten we ons gaan verdedigen tegen de zonderling die vindt dat er op een pindareep hoort te staan dat ‘deze reep sporen van noten en pinda kan bevatten’. We dekken ons dus vast in en nemen het zekere voor het onzekere. Volgen die malle trend van vermelden wat er logischerwijze niet eens in producten kán zitten. Ha ha ha, meer werk voor de copywriter!

Of het die copywriters zijn of de algoritmen, het onderscheid is inmiddels enigszins diffuus. Als men ‘kokosnoot’ opzoekt op de supermarktsite volgt het onnavolgbare advies: Omschrijving ‘Kokosstukjes’, Andere soorten (?); verse watermeloen. Uiteraard lijkt een kokosnoot met héél veel fantasie wel op een harige watermeloen maar dit kan de Nederlandse Bond van Huisvrouwen toch nooit zo bedoeld hebben. Lachen geblazen dus zo’n algoritme.

Na het kopje ‘Anderen kochten ook’ volgt overigens de rest van het supermarktfruit-assortiment… tsja, iemand die een appel heeft gekocht zal ook wel eens een banaan kopen, dat snapt zelfs een algoritme.

Op de site van de Albert Heijn-supermarkten zelf gaan de copywriters helemaal in overdrive (wellicht door het veelvuldig roken én inhaleren van meerdere bananen). Men spreekt van ‘eigen mensen’ (lijfeigenen/slaven?) die het fruit oogsten en verpakken voor een ‘leefbaar loon’ (net boven de armoedegrens?)

“Deze tros groene Chiquita bananen koop je niet om direct op te eten, maar voor later in de week. Bestel ze samen met de gele Chiquita’s; dan heb je de hele week bananen met de juiste kleur in huis”.                                     

Kleurcodering als interieuradvies voor de keuken. Zou het publiek nu werkelijk zover van de realiteit af staan dat het niet weet dat bananen worden afgerijpt middels gas in de koelcellen van de bananenboot? En dat dat gas doorwerkt op de fruitschaal thuis waardoor ander fruit vrolijk meerijpt?

Zou men werkelijk niet begrijpen dat Chiquita nu het briljante idee heeft gehad de consument fijn zelf voor die afrijpcel te laten spelen waardoor ze minder kosten maken en in feite onrijp/oneetbaar product verkopen? Briljant, en wat kosteneffectief! De Keizers nieuwe kleren zijn er niets bij.

Hier wordt onder het kopje van ‘De keuze is aan u’ een oneetbaar product door de onwetende strotten geduwd. Geniaal! Benieuwd wanneer de rest van het fruitassortiment groen en onrijp in de schappen belandt met het advies die producten vooral nog even in de vensterbank te zetten alvorens men het kan consumeren. Serveertip: Als de boel een beetje begint te rotten kan het grote genieten beginnen.

“Chiquita bananen zijn ook als ingrediënt de lekkerste keuze”, besluit de tekst. ‘Ook’? Impliceert men hiermee dat de banaan los sowieso het lekkerste op aarde is maar ‘ook’ in verwerkte producten?

De hallucinante teksten waarschuwen in al hun bolle onwaarschijnlijkheid in elk geval níet tegen het al te diep inhaleren, mocht u tóch in de verleiding komen een banaantje op te steken.