BVNL is meer dan een politieke curiositeit

Belang Van Nederland (BVNL) mag dan electoraal bescheiden ogen, de partij verdient aandacht als symptomatisch verschijnsel binnen de Nederlandse politiek. Opgericht door Wybren van Haga, na diens breuk met zowel de VVD als Forum voor Democratie, fungeert BVNL als een toevluchtsoord voor politieke verschoppelingen. De kandidatenlijst voor 2025 illustreert dit treffend: naast Van Haga zelf vinden we voormalig PVV-Kamerlid Harm Beertema, ex-VVD’ers, oud-50PLUS-bestuurders zoals Dorien Rookmaker, Geert Dales en Toine Manders, en zelfs een vaccinatiecriticus als Theo Schetters. Dit heterogene gezelschap van ondernemers, vastgoedeigenaren en politieke nomaden vormt een curieus samenraapsel.

De relevantie van BVNL schuilt echter niet in haar omvang, maar in de ideologie die zij belichaamt. Het partijprogramma ademt een mentaliteit die diep geworteld is in de Nederlandse geschiedenis: die van de koopman. Het klassieke beeld van Nederland als handelsnatie, waar pragmatisch winstbejag vaak prevaleerde boven morele overwegingen, weerklinkt in BVNL’s pleidooi voor een minimale overheid, lage belastingen, afschaffing van erf- en schenkbelasting, privatisering van sociale huurwoningen, verwerping van klimaatverdragen en een rigoureuze asielstop. Het individu en de markt staan centraal; thema’s als zorg, onderwijs en maatschappelijke cohesie blijven opvallend afwezig.

Hierin schuilt het venijn. BVNL presenteert zich als een marginale speler, maar haar gedachtegoed sluit naadloos aan bij een oude, nog altijd levendige reflex in de Nederlandse samenleving: de triomf van de koopman over de dominee, van kapitaal over moraal. Dit maakt de partij niet slechts een politieke curiositeit, maar een strategische actor die bewust hengelt naar kiezers van de PVV, de rechterflank van de VVD, BBB en JA21. Door polarisatie te versterken en het politieke discours te verschuiven naar ongebreideld individualisme en afkalvende solidariteit, oefent BVNL invloed uit die haar electorale gewicht overstijgt.

Wie BVNL als irrelevant afdoet, miskent de subtiele verschuiving die de partij bewerkstelligt. Ze legitimeert een wereldbeeld waarin eigenbelang prevaleert boven gemeenschapszin, en maakt die keuze opnieuw politiek salonfähig. Daarmee vormt BVNL een grotere uitdaging voor de morele en sociale balans van Nederland dan haar bescheiden omvang suggereert.