Carola Schouten, de minister voor Armoedebeleid die zich niet laat zien of horen

Paging Carola Schouten….paging….. Minister Schouten….

Mevrouw Schouten..hallo. De minister voor Armoedebeleid, toch? Waar bent u? 

Nog steeds op reces? 

Je zou als burger toch meer daadkracht verwachten van een bewindspersoon met zo een specifieke portefeuille? Een supergrote energiecrisis waar burgers de dupe van worden. Alsmaar stijgende inflatie. Koopkrachtverlies. Als burger mag je toch hopen op een klein gebaar van de regering? Desnoods een vage belofte. Dat er gerepareerd zal worden. Iets. Maar het blijft oorverdovend stil. 

Minister Sigrid Kaag, minister van Financiën liet wel snel van zich horen. "Nee. Het is te laat om nog iets te repareren." Waarom kwam zij het vertellen? 

En ook: hoezo te laat? Iedereen wordt geconfronteerd met mega hoge energierekeningen. En de regering doet niets? Budget Energie,  zo'n groene energieprijsvechter weet u wel, verhoogt zijn tarief van €200 naar €800. Aldus de Volkskrant van vrijdag 20 augustus. En dat kan dus zomaar? Hoe dan? Deze prijsverhoging betekent dat sommige mensen amper nog een bordje diepvriespatat op tafel kunnen zetten. 

Er zijn kinderen die zonder ontbijt het nieuwe schooljaar beginnen, vrouwen die geen mandverband kunnen kopen, mensen die hun huur niet meer kunnen betalen. Allemaal werkenden. Geen uitkeringers… en de minister zegt dat het "te laat is"? Dat de regering niets kan doen aan deze verstikkende situatie? “We moeten maar accepteren dat wij allemaal armer gaan worden”. 

Nogmaals de vraag. Mevrouw Kaag, minister van Financiën, die gaat toch niet over het Armoedebeleid? Waarom komt juist zij melden dat het te laat is voor reparaties? Waar is mevrouw Schouten? Besturen in crisistijd vraagt toch juist om vliegensvlugge aanpassingen van het regeerakkoord? 

Rutte IV beloofde bij het aantreden dat alles anders zou worden. Beter. Socialer. Menselijker. Vele bestuurlijke gedrochten zoals bijvoorbeeld, de Participatiewet, zouden worden herzien. Minder strum und drang. Lucht voor de mensen aan de onderkant van de samenleving. Nu blijkt dat het niet alleen de mensen aan de onderkant zijn die lijden onder de crisis. Ook de modale groep kan amper rondkomen. 

Saillant is dat het kabinet begin van dit jaar een wet aannam die het lenen voor mensen met een smalle beurs moeilijker maakt. Jarenlang had het Nibud om deze maatregel zitten zeuren, zonder zich te druk te maken om de negatieve effecten van een dergelijke verkrappingsmaatregel. Payday Lenders. Woekeraars. Loan Sharks. Allemaal hyena's, die  wachten op de nering van kwetsbare mensen die zó krap bij kas zitten dat ze akkoord gaan met een rentepercentage van 25% en meer. 

Nog zo'n onding: het 'sociale incassobureau'. In een reclame op de radio roepen die gasten dat ze mensen helpen bij het oplossen van betalingsachterstanden in plaats van naar de rechter te stappen. Hulpverleners die flinke rente opstrijken voor het “helpen”, zul je bedoelen. De industrie van armoede: mensen die veel geld verdienen aan armoede en sociaal-economische ontluistering. 

Niemand had deze energie crisis voorzien. Of misschien toch wel? Goedkoop gas uit Rusland. Poetin de dictator te vriend houden?  Ook nadat bewezen was dat de Russen betrokken waren bij het neerhalen van de MH17? Nederlanders die de hoofdprijs mochten betalen voor gebrekkig geopolitiek inzicht. Nadat de Russen landjepik hadden gedaan op de Krim? Business as usual. Want liever een bitch van Poetin dan werken aan goede en duurzame alternatieven voor dat spotgoedkope gas dat via de Nord Stream onze kant opstroomde. 

De huidige geopolitieke verhoudingen en de gierende inflatie in Nederland van vandaag hebben dezelfde moeder: politieke inertie. Als het over armoede gaat roept Den Haag steevast Keine Ahnung. En  nu moeten ze de handjes laat wapperen. Zorgen voor reparatie van de koopkracht. En wat doen ze? Niets. Maandag verscheen er in de Volkskrant een interview met de Rotterdamse huisarts Michelle van Tongerloo over de armen van Rotterdam. Een ontluisterd relaas over bureaucratische onkunde en Kafkaiaanse onzinnigheid. Mevrouw Van Tongerloo stelt op basis van eigen ervaringen vast dat je armoede makkelijk en snel kunt verhelpen door proactief op te treden. Al lezend begrijp je waarom de kansenongelijkheid een verdienmodel is.  

En precies daarom is de regering niet geïnteresseerd in het oplossen van de armoede. Het armoedebeleid is onderdeel van de (gemeentelijke) bureaucratie. Werkverschaffing. Voor de lagere rangen ambtenaren, uitvoerders, die de deskundigheid en de menselijke maat missen om daadwerkelijk iets aan de armoede en maatschappelijke uitsluiting te doen. 

Op maandagavond in het programma Kassa. Weer dezelfde verhalen. Werkende armen. Mensen die net teveel verdienen en daarom niet in  aanmerking komen voor de energietoeslag of de voedselbank. Over mensen die met gierende zenuwen krapjes vijf minuten douchen. Over mensen die amper €30 per week aan eten kunnen te besteden. Kinderen die niet mee kunnen doen. Huizen waar internet een luxe is. Leuk is anders. De armen van vandaag. De slachtoffers van de vorige crisis. Zo is het. En niet anders.

Tussen al dat gewoel van verhalen en ervaringen zocht ik tevergeefs naar de bewindspersoon die aangesteld werd om armoede te bestrijden. Ze was bij het stikstofoverleg, als mede-regeringsleider….terwijl haar collega vice premier kwam melden dat ze niks aan de groeiende armoede gingen doen. Het was te laat. 

Gebrek aan politieke wil… zeg ik.  

Wopke Hoekstra, die zei ook iets. Hij blies het regeerakkoord op. Bezorgd en bang om helemaal leeggegeten te worden door Caroline van der Plas en haar Boerenbeweging. Mark Rutte sprak over een “constitutionele crisis”. Hoezo? Matennaaierij. Dat heeft niks met constitutie te maken hoor. 

Terwijl ze over elkaar buitelen daar op het Binnenhof, zijn daar de CBS cijfers die zeggen dat de situatie precair is. Ondertussen zitten de mensen te wachten. Zij die niet weten hoe ze volgende maand hun gas en stroom moeten betalen, zitten met buikpijn te wachten op verlichting. En zo te zien kunnen ze nog lang wachten. 

Ze hebben geen tijd daar in Den Haag. Veel te druk met navelstaren. 

Paging Carola Schouten, mini-ster voor armoede. Carola Schouten!? Waar bent u?