Daders dragen lintjes

Het is weer raak. Marco Kroon, oorlogsheld, onderscheiden met de hoogste militaire eer, wordt aangeklaagd. Niet door een vijandige mogendheid, maar door vijf demonstranten die hij beleefd doch kordaat tegenhield tijdens de nationale viering van onze vrijheid. Hun vrijheid. Onze herdenking. Hun podium. Zijn fout? Hij deed iets. Hij handelde. En dat mag dus niet meer.

Welkom in Slachtofferland. Waar handelen verdacht is, opstaan gevaarlijk, en ingrijpen juridisch onverstandig. We zijn niet langer een land van nuchterheid en redelijkheid. We zijn Amerika achterna, niet met hun lef of hun rechtsstatelijkheid, maar met hun absurde slachtoffercultus. Iedereen heeft recht op klagen, zolang je je maar gekwetst voelt.

De demonstranten in kwestie, pro-Palestijns, want dat is tegenwoordig het enige moreel toegestane protest, besloten hun punt te maken tijdens de speech van de minister van Defensie. En dat mag, maar timing is alles. Elk moment is blijkbaar geschikt om je gelijk te halen. Herdenken, vieren, trouwen, begrafenissen, alles is een canvas voor je eigen verontwaardiging. En als iemand dan zegt: “hé, dit is niet het moment,” dan ben jíj de dader.

We zijn trouwens al eerder deze kant op gegleden. Herinner je Simon Lindeman nog? De vakkenvuller die in 2003 een overvaller overmeesterde die een caissière met een mes bedreigde. Heldenmoed, zou je denken. Justitie dacht: mishandeling. Hij kreeg een boete. Prins Bernhard voelde een opwelling van rechtvaardigheid en koos ervoor de boete persoonlijk te betalen.

Of neem Filip Moens, juwelier in België. Overvallen door twee gewapende mannen met onder andere een kalasjnikov. Ze bedreigden zijn zus, zijn hoogbejaarde vader. Ze sloegen op de vlucht met een half miljoen aan buit. Moens pakte zijn vuurwapen (waar hij een vergunning voor had), achtervolgde hen en schoot één overvaller neer, dodelijk. Wat deed Justitie? Ze klaagde hém aan voor uitgelokte doodslag. Tien maanden voorwaardelijk. 800 euro boete. Pas in hoger beroep werd hij vrijgesproken, omdat hij door acute paniek zijn vrije wil zou hebben verloren. Heldendom wordt blijkbaar alleen toegestaan als het per ongeluk gebeurt, in een staat van verstandsverbijstering.

En nu dus Kroon. Zijn daad? Hij greep in waar anderen toekeken. Hij deed wat honderd mensen dachten, maar niet durfden. En nu mag hij zich verantwoorden voor mishandeling en het verstoren van een demonstratie. De ironie. Wie een nationale ceremonie verstoort, is slachtoffer. Wie dat voorkomt, is dader.

We zijn niet meer het land van ‘doe normaal’. We zijn het land van ‘doe vooral niets, tenzij je gekwetst bent’. Dan doen we alles voor je. Aangifte en applaus. En degene die optreedt? Die mag zich melden bij het OM. Of bij zijn werkgever. Of op sociale media voor de openbare schandpaal.

En straks komt de rechter. En die zal vast begrip hebben. Voor beide kanten. Want zo doen we dat in Slachtofferland. We begrijpen iedereen. Behalve zij die iets doen.