Dat het volk nu een dagje Efteling betaalt voor asielzoekers is een belangrijk politiek feit

Een paar dagen nadat minister Marjolein Faber persoonlijk een uitstapje naar de Efteling verboden had voor bewoners van het AZC in Sint Anna Parochie kwam er een spontane inzamelingsactie op gang. Weldra overschreed de teller de €100.000 euro. Als dit zo doorgaat kunnen straks de jeugdige azielzoekers van heel Nederland een dagje naar Kaatsheuvel.

Dat is op de eerste plaats leuk voor de bewoners van de asielzoekerscentra, want zij leiden daar op bevel van de politiek een sober, sober, sóóóber bestaan. Niet voor niets zijn ook de voor miljoen per week gehuurde passagiersschepen eerst ontdaan van alles wat naar luxe zweemt, terwijl het zwembad aan dek principieel gesloten blijft. Anders komt er maar een aanzuiuiuiuigende werking van. Wij zijn gekke Henkie niet met zijn allen.

De goedgeefsheid van het publiek heeft echter een grotere betekenis dan dat. Het is een politiek feit. Dat laat zien dat er naast het naargeestige vaderland van Geert Wilders en Marjolein Faber een ander Nederland bestaat, een lichtvoetige natie, een vrije samenleving waar de mensen elkaar wat gunnen, een democratische maatschappij die je niet de maat neemt op grond van je etnische afkomst of je geloof.

Dát Nederland, het échte Nederland, staat de laatste jaren in de schaduw. Dat komt omdat zowel de media als de politieke partijen burgerrecht hebben gegeven aan de electorale uitdrukking van de rancune, van het grote misgunnen en van de jaloezie.

Je herkent ze zo in elk winkelcentrum, de verongelijkte echtparen die de hele tijd uitstralen dat zij het kind van de rekening zijn terwijl anderen altijd voorrang krijgen en hun kinderen rond laten crossen op fatbikes. Het zijn de types die de bal niet teruggooien als die in hun tuin terecht komt. Zulke zuurpruimen zijn van alle tijden maar ze werden pas echt zichtbaar sinds ze door politieke ondernemers als de vergoddelijkte Pim als doelgroep erkend en aan de lopende band gepamperd werden. Ze krijgen te horen dat zij hard werken terwijl anderen er met de buit van door gaan, dat hun manier van leven wordt bedreigd door buitenstaanders, dat het tijd wordt als die hele bende profiteurs eens een poepie te ruiken krijgt.

Zo´n Faber, die asielzoekers in een dorp waar ze waarschijnlijk nooit van haar levensdagen is geweest, een uitje ontzegt, is de perfecte belichaming van deze mentaliteit. Het zijn gewoon geen prettige mensen die op Wilders, Van der Plas, Baudet of Joost Eerdmans stemmen. Ze zijn verongelijkt, ze voelen zich miskend. Ze vinden dat ze niet gewaardeerd worden. Dat wijten ze niet aan zichzelf maar aan anderen. Zes jaar terug al  schreef Peter Breedveld van Frontaal Naakt een stuk over al de jonge mannelijke aanhangers van Thierry Baudet. Ze hadden een kamelenteen in de broek. Dat is een ongewenste vouw net boven de dijen, die bewijst dat ze slecht zittende kostuums dragen. Zo ontmaskeren de dragers zich als pseudo-heren want het kostuum van een heer zit als gegoten.

In Duitsland heeft de geheime dienst dergelijke types en hun partij, de Alternative für Deutschland, gedefinieerd voor wat ze zijn: een extreemrechtse beweging die de vrijheid bedreigt. De andere partijen hebben dit onmiddellijk onderschreven. En toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio het opnam voor de  AfD, kreeg hij te horen dat Duitsland van de geschiedenis had geleerd. En voor de rest niks.

In Nederland gaat het anders. Bij ons probeert een wezenlijk deel van de Staten-Generaal aan te pappen met de rancuneuze vleugel in de politiek. In Nederland speelt die zelfs een dragende rol in de regering.

Daardoor wordt de indruk gewekt dat Wilders, Faber of van der Plas de grondtoon belichamen van het Nederlandse volk.  Dat teringstreken zoals dat met die uitstap naar de Efteling daarvan een uiting is.  Dat we niet het land van Rembrandt zijn maar van Droogstoppel en veldwachter Flipsen.

Elke euro die dezer dagen voor de asielzoekers wordt ingezameld, bewijst het tegendeel. De grote meerderheid van de Nederlanders is wars van rancune. Ze voelen zich miskend, noch verraden. Ze hebben er genoeg van zulke gevoelens serieus te nemen als een of andere volksmenner ze als een vaandel voor zich uitdraagt en verklaart dat de mensen het niet meer pikken.

Marjolein Faber is op welsprekende wijze terecht gewezen en overklast. Zij en haar mentaliteit vertegenwoordigen op geen enkele manier de levensbeschouwing van de meeste Nederlanders. Het wordt tijd dat serieuze politici  in Nederland eens wat strepen leren trekken. Duitsland wijst de weg. Isoleer de rancuneuzen. Pamper ze niet. Laat ze in hun sop gaar koken. Ze richten alleen maar schade aan. We hebben niets aan hen bij de zware taken die ons land de komende jaren wachten staan.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: box 3