De burger heeft recht op volledige informatie over die twee ontvoerde kinderen uit Dalfsen

Je kunt er niet zonder meer op vertrouwen dat Jeugdzorg het goed aanpakt.

Televisiekijkers naar welke Nederlandse zender dan ook konden er dinsdagavond niet aan ontkomen. Steeds weer werd een Amber Alert herhaald. Het publiek zag kleurenfoto's van een elfjarig meisje en haar vijfjarige broertje met hun voornamen erbij. Ze waren voor het laatst gezien op het station van Dalfsen en daarna ontbrak van hen elk spoor. Ze waren niet thuisgekomen bij hun pleegouders want ze waren – zo werd gemeld – uit huis geplaatst.

Het Amber Alert had succes. Diezelfde avond al deed de politie huiszoeking bij de biologische vader van de meisjes. Deze man was de laatste dagen bij de buren opgevallen omdat hij allerlei spullen in zijn auto zou hebben geladen, zo meldden de media.

De volgende ochtend werden de beide kinderen in goede gezondheid aangetroffen bij hun biologische ouders in het Vlaamse Oudenaarde. Die ouders zitten nu vast en Nederland vraagt uitlevering.

De eerste reactie van de media is om nu de aandacht voor deze zaak te verliezen. Zo hoort het ook, zeggen allerlei deskundigen. De kinderen hebben recht op rust en anonimiteit. De autoriteiten praten hen na. Eerst hebben ze ervoor gezorgd dat nauwelijks iemand hun foto en hun namen kon ontgaan. Nu moeten wij ze zo snel en zo volledig mogelijk vergeten.

De identiteit van de kinderen is inmiddels op de sites van de reguliere media niet meer te vinden. Deelnemers aan het Media Forum op NPO Radio 1 – allen journalist van professie - toonden zich hier heel tevreden over: het was na deze goede afloop geen nieuws meer. De overheersende termen zijn nu "opgelucht" en "dankbaar".

O ja? Is watJeugdzorg aanricht, dan altijd welgedaan? De gedachten gaan automatisch uit naar dat meisje uit Vlaardingen die aan haar liefdevolle pleegouders een zware hersenbeschadiging overhield na maandenlang te zijn mishandeld, uitgehongerd en vaak in een kooi opgesloten. Ze vroeg overal – op school, in de buurt, bij allerlei gezagsdragers – om hulp. Ze werd niet gehoord. Menigeen zal ook denken aan de slachtoffers van het toeslagenschandaal die hun kinderen uit huis zagen geplaatst. Dezer dagen liet NRC één moeder aan het woord. Ze is het contact met haar inmiddels jongvolwassene vrijwel verloren maar weet wel dat hij inmiddels al twee keer in voorarrest heeft gezeten. Mariette Hamer schreef een ontluisterend rapport over zulke uit huis plaatsingen in samenhang met de toeslagensaffaire .

Er is dus geen enkele reden om de ogen te sluiten voor de twee nu opnieuw aan hun ouders ontrukte kinderen. Wat zal hun lot zijn? Gezien de staat van dienst van de Jeugdzorg – een op vele punten falende instantie – heeft het publiek er récht op te weten wat er met deze kinderen is gebeurd en zal gebeuren. Waarom zijn zij destijds uit huis geplaatst. Wat valt er over de biologische ouders te zeggen? Hoe was de relatie tussen de pleegouders en de kinderen? Waren de kinderen blij hun echte ouders weer te zien of juist niet? Was er na de uithuisplaatsing contact tussen de kinderen en hun biologische ouders? Zo nee, waarom niet en zo ja, hoe verliep dat dan? Wat zouden de kinderen zelf het liefste willen? Als de biologische ouders ten tijde van de uithuisplaatsing problemen hadden, bestaan die dan nog of inmiddels niet meer? Hoe verliep het contact tussen de biologische ouders en jeugdzorg? Wat dreef hen ertoe hun kinderen te ontvoeren?

Dat mogen burgers weten. Al was het alleen maar omdat zij een reële kans lopen in hun eigen omgeving met Jeugdzorg te worden geconfronteerd. En al was het alleen maar omdat deze instantie omwille van de incidenten uit de laatste jaren niet meer voetstoots alle vertrouwen verdient. We hebben geen reden meer om bestuurders te geloven als zij in talkshows oreren over hun overbelaste en hard werkende personeelsleden die met hun allen zo hun stinkende best doen.

Die tijden zijn voorbij.

Het is best mogelijk opening van zaken te geven zonder de privacy van de betrokkenen aan te tasten.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijken. Tevens noem ik de PVV een extreemechtste partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de strijd om de rechtsstaat.