De Friese stilte is voorbij: tegen haat en voor menselijke waardigheid

Te lang is er gezwegen. Niet alleen in Den Haag, maar ook in lokale en regionale bestuurskamers werd gekozen voor de strategie van stilte. Geen olie op het vuur, geen weerwoord op de dagelijkse verdachtmakingen van Geert Wilders en Marjolein Faber. Maar wie haat negeert, laat haar groeien. En wie zwijgt, wordt medeplichtig aan normalisering van ontmenselijking.

In Fryslân is nu iets wezenlijks gebeurd. Gedeputeerde Sijbe Knol (FNP) brak het zwijgen. In een krachtig pleidooi in de Leeuwarder Courant nam hij het op voor de kinderen in het AZC – kinderen die niets anders willen dan veilig opgroeien. Hij kreeg bijval van partijen als PvdA Fryslân en FNP, die duidelijk maken dat dit niet slechts een politieke kwestie is, maar een moreel kompas vraagt.

De Leeuwarder Courant schreef het hard en raak op: “Cynische clowns.” Een treffend etiket voor politici die met een glimlach haat verspreiden en hele bevolkingsgroepen tot zondebok maken. De ontsporende retoriek van Faber – waarin jonge asielzoekers zonder bewijs worden verdacht gemaakt – is niet alleen giftig, maar ook gevaarlijk. Ze zet bestuurders onder druk en vergiftigt het maatschappelijk debat.

Wat Faber onderschat heeft, is wat haar woorden hebben losgemaakt. Niet alleen politieke verontwaardiging, maar iets dat sterker is: moreel besef. De overtuiging dat er grenzen zijn. Dat er momenten zijn waarop je niet kunt zwijgen.

De Friese aanpak is geen grootse mediashow, maar wel krachtig: vasthouden aan fatsoen, menselijkheid en verantwoordelijkheid. Geen haat. Geen holle leuzen. Maar solidariteit met kinderen die onze bescherming verdienen.

Laat dit een voorbeeld zijn. Niet alleen voor de rest van Nederland, maar ook voor al die communicatie-adviseurs, bestuurders en politici die worstelen met de vraag of ze zich moeten uitspreken.

Het antwoord is simpel: ja. Want wie nu nog zwijgt, kiest de verkeerde kant.