De gruwelijke waarheid achter de Mobiele Dodings Unit MDU

Het moment dat er geld kan worden verdiend aan dieren zal de vee-industrie, met welwillende medewerking van de overheid, alles uit de kast trekken om de consument vooral te laten geloven dat het belang van het dier voorop staat. Daarom tijd om de gruwelijke werkelijkheid te belichten van de Mobiele Dodings Unit (MDU), ofwel de mobiele slachterij.

Alleen dieren die gezond zijn mogen geslacht worden in een slachthuis. Maar om in een slachthuis terecht te komen moet het dier vervoerd worden. Er zijn regels gesteld in de Europese Transportverordening om te proberen het welzijn tijdens het vervoer te borgen. In de Transportverordening is opgenomen wanneer dieren in ieder geval niet geschikt zijn om te worden vervoerd. Zo zijn dieren die gewond, ziek of zwak zijn, niet geschikt. Ze moeten op eigen kracht pijnloos kunnen bewegen. Dat is voor de industrie vervelend want deze dieren leveren dus geen of veel minder geld op en geld daar draait het allemaal om.

Op het moment dat een dier niet vervoerd mag worden, kan het dier dus ook niet geslacht worden. De enige mogelijkheid is het bedwelmen en doden van het dier op het bedrijf en het kadaver vervolgens laten vervoeren naar de slachterij. Dit heet dan noodslachting en is alleen toegestaan wanneer het dier een ongeval heeft gehad, daardoor gewond is geraakt en niet zonder pijn kan lopen en dus niet vervoerd mag worden. Buiten het ongeval is het dier verder gezond. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als het dier een poot heeft gebroken. Qua verdiensten brengt het dier dan wel minder op omdat het vlees alleen maar in Nederland verkocht mag worden.

Naast een ongeval zijn er ook dieren die volgens de Transportverordening niet mogen worden getransporteerd maar mogelijk (gedeeltelijk) wel nog geschikt zouden zijn voor de slacht. De noodslachting is dan niet toegestaan omdat er geen sprake is van een ongeval. Dat is het geval als een dier bijvoorbeeld een lokale ontsteking heeft. Voor deze dieren zou, zo heeft men bedacht, de Mobiele Dodings Unit, MDU, ingezet kunnen worden. Dit heeft dus niets van doen met welzijn want transport is sowieso verboden, maar alles om de boer en slachter nog wat geld te laten verdienen aan de laatste restjes van een dier omdat anders het dier ofwel door de dierenarts behandeld, ofwel geëuthanaseerd zou moeten worden.

Om de voordelen van de MDU in de praktijk te kunnen beoordelen is er een pilot uitgevoerd. Aan het Bureau Risicobeoordeling en Onderzoek van de NVWA (BuRO) is achteraf gevraagd deze pilot te beoordelen. De risico’s voor dierenwelzijn, diergezondheid en voedselveiligheid bij het afvoeren van dieren met behulp van de MDU zijn door BuRO vergeleken met het scenario waarbij de MDU niet wordt ingezet. Zonder inzet van de MDU zouden deze dieren afgevoerd zijn via andere kanalen zoals de noodslacht, via euthanasie of via regulier transport naar het slachthuis. In het evaluatierapport zijn heel veel documenten niet bijgevoegd, zo blijk uit diverse Kamervragen.

Verder zijn mij de volgende 2 zaken opgevallen aan de pilot: Degenen van de NVWA die aan de pilot hebben meegedaan zijn de inspecteurs en de bijbehorende leiding van Keuren. Hetzelfde team dat verantwoordelijk was voor de ellende in de Noordelijke slachthuizen en die door de minister onder curatele zijn gesteld. Deze dierenartsen hebben echt alles maar dan ook álles geaccepteerd en goedgekeurd dat aangevoerd werd. Zieke en gewonde dieren werden aangevoerd onder het toeziend oog van en goedgekeurd door de desbetreffende dierenartsen met medewerking van de leidinggevenden van de NVWA.

Hoe is het mogelijk dat juist dit team betrokken is? Het antwoord is simpel. Met dit team Keuringen en Toezicht weet je zeker dat alles wordt geaccepteerd zolang het bedrijfsleven maar geld kan blijven verdienen. Klokkenluiders bij Keuren hebben, wederom door de angstcultuur die er heerst, de media moeten opzoeken.

Het Bureau Risicobeoordeling en Onderzoek van de NVWA (BuRO) geeft in haar beoordelingsrapport het volgende aan: “Doordat er in de pilot onvoldoende gedetailleerde informatie was verzameld en vastgelegd om de vragen te kunnen beantwoorden, is er op verzoek van BuRO extra informatie verzameld in de periode tussen 20 november en 20 december 2019” , en “ Erzijn weinig concrete gegevens beschikbaar die een kwantitatieve beoordeling mogelijk maken.”

De NVWA heeft dus niet bedacht om van tevoren BuRO om advies te vragen welke gegevens zij nodig hebben om wel een op concrete gegevens gebaseerd onderbouwd advies te kunnen geven. De Inspecteur Generaal NVWA schrijft op grond van de beoordeling door BuRO in zijn brief aan de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) het volgende:

Lees ik dit nou goed? Zegt de inspecteur generaal van de NVWA nu echt dat zonder de MDU niet-transportwaardige dieren via noodslacht afgevoerd kunnen worden en staat er echt dat niet-transportwaardige dieren toch op regulier transport gezet worden naar het slachthuis en dat we er beter voor kunnen zorgen dat deze dieren op het bedrijf worden geslacht via een MDU? En zegt dezelfde IG ook dat de MDU het dierenwelzijn van niet transportwaardige dieren beter kan borgen?

Wat is dat nu voor een onzin? Als er sprake is van een noodslacht, is er sprake van een noodgeval, en is er helemaal geen tijd om een MDU te bestellen en bij wijze van spreken 3 dagen te wachten totdat het dier op het bedrijf kan worden geslacht. Nee, dat dier moet per direct geholpen worden, ofwel door een diergeneeskundige behandeling ofwel via een noodslacht ofwel door euthanasie. Dan is het wachten op een MDU juist in strijd met het zorgdragen dat het welzijn van het dier niet nog verder wordt geschaad. Het niet per direct helpen van het dier staat gelijk aan het onthouden van de noodzakelijke zorg en dat is een misdrijf. Dus voor deze dieren is een MDU helemaal geen optie. Als de IG NVWA meent dat dit wel het geval is, dan verleent hij zijn medewerking aan een misdrijf.

Het tweede argument dat deze IG gebruikt snijdt ook geen hout. Als er sprake zou zijn van transport van niet-transportwaardige dieren naar een slachthuis, dan is er sprake van een ernstige overtreding. De desbetreffende NVWA dierenarts op het slachthuis moet de boer, handelaar, transporteur en slachthuis beboeten. En als dat structureel gebeurt moet er een onderzoek worden gestart. Het niet willen optreden was nu net het probleem in de Noordelijke slachthuizen. En omdat dit nu in de openbaarheid is gekomen gaan we dus een andere manier bedenken om toch vooral het geld verdienen door te laten gaan. We bedenken gewoon met de sector een uitweg en dat is nu de MDU geworden. Dit is ronduit schandalig.

Niet alleen beloon je de sector voor hun structurele overtredingen op het gebied van transport, nee je zorgt er ook nog eens voor dat de sector hun dieren die zorg nodig hebben, de zorg kunnen onthouden en daar dan beloond voor gaan worden doordat de dieren via de MDU geslacht worden.

De MDU dient helemaal niet om het welzijn van de niet transportwaardige dieren te respecteren. De MDU dient ervoor het welzijn van de dieren nog verder aan te tasten en de laatste centen uit het dier geperst kunnen worden.

Waar vroeger de boer het dier wel liet behandelen omdat het sowieso niet getransporteerd mocht worden naar een slachthuis (met uitzonering van de Noordelijke slachthuizen…), zal hij er nu voor kiezen om het dier in ieder geval niet te behandelen. Als blijkt dat het dier toch niet uit zichzelf beter wordt, zal hij als het dier nog een beetje leeft een afspraak maken voor een slacht via de MDU. Dus hoe dan ook zal er gewacht worden met het geven van de noodzakelijke zorg aan het dier, alleen maar uit winstbejag.

Je zou kunnen beargumenteren dat indien dit het geval is, het geconstateerd zal worden bij de levende keuring en dat de NVWA de boer dan hierop kan aanspreken. Ja, dat zou kunnen maar het juridisch bewijzen dat het dier al een paar dagen met die ontsteking loopt, of al een paar dagen die botbreuk heeft, blijft lastig en kostbaar. Dat gaat dus niet gebeuren.

De NVWA is niet eens in staat om de transporten van niet-transportwaardige dieren tegen te gaan, zo blijkt uit de brief van de IG NVWA, en keurt gewoon zieke dieren goed, zoals blijkt uit de Noordelijke slachthuizen. Hoe kan de IG NVWA nu toch aangeven dat er steekproefsgewijs gecontroleerd zal gaan worden of de noodzakelijke zorg wordt onthouden en dat de MDU beheersbare risico’s op het gebied van dierenwelzijn oplevert? Hoezo steekproefsgewijs? Je kunt het al niet wanneer de dieren op het slachthuis aankomen en nu opeens zou het wel kunnen als de dieren via een MDU geslacht worden?

Het functioneren van de NVWA wordt met de regelmaat van de klok bekritiseert. Dierenartsen van binnen de NVWA hebben al jarenlang aangegeven wat er steeds fout gaat en wat voor ernstige welzijnsaantastingen een MDU met zich mee gaat brengen. Maar niets van dat alles is meegenomen. De oplossing is handhaven op niet transportwaardige dieren en daar capaciteit op inzetten.

Is de MDU dan per definitie een slecht idee? Nee, dat ook weer niet. De MDU heeft wel degelijk waarde, maar dan ook alleen met als doel transport te voorkomen. Juist in het voorkomen van het transport van wel transportwaardige dieren ligt het welzijnsvoordeel, niet in het voorkomen van transport van niet-transportwaardige dieren. Dus zeker niet om wrakke dieren nog wat geld te laten opbrengen.