De kiezers onderschatten hoe afhankelijk we zijn van arbeidsmigranten

De politiek is eensgezind over een beperking van migratie, onder welk begrip arbeidsmigranten en asielzoekers vallen. Voor het maatschappelijk debat kan arbeidsmigratie niet op één hoop gegooid worden met de politieke discussie over minder instroom van vluchtelingen. Minder arbeidsmigratie is zeker niet de oplossing  voor woningnood, zorgtekorten en betaalbaarheid. Ondoordachte plannen over minder arbeidsmigratie leggen ons land in de praktijk lam, in voor de samenleving essentiële sectoren.

Arbeidsmigranten moeten niet als last worden gezien. Door vergrijzing en schaarste aan personeel zijn  ze inmiddels de ruggengraat van onze economie. Zonder de Poolse plukker blijft de paprika in de kas hangen. Zonder de Roemeense vrachtwagenchauffeur ligt de distributie stil. Zonder de Bulgaarse bouwvakker komt de woningbouw tot stilstand. En zonder de Indiase kenniswerker loopt de digitale economie vast.

Het idee dat je de ene groep kunt weren, de zogenaamde “laagopgeleiden” in de kas of de bouw  en tegelijk de andere kunt behouden, de “kenniswerkers” in de hightech of zorg  is een gevaarlijke gedachte. Het zijn schakels in dezelfde keten. De hoogopgeleide architect heeft niets aan zijn briljante ontwerp als er geen metselaars zijn om het huis te bouwen. De medisch specialist kan nog zo kundig zijn, maar zonder arbeidsmigranten krijgt de toekomstige patiënt zijn zorg niet.

Wie pleit voor een fikse beperking van arbeidsmigratie, kiest voor een samenleving die vastloopt. Hogere prijzen in de supermarkt, lege schappen, nog langere wachtlijsten in de zorg en bedrijven die hun innovatieve activiteiten verplaatsen naar andere landen. Het is de prijs van populisme dat weigert de werkelijkheid onder ogen te zien. Populisme dat het toekomstig verdienvermogen van Nederland flink zal aantasten.

De huidige praktijk is helaas nog steeds dat malafide uitzendbureaus profiteren van goedkope krachten die in slechte huisvesting worden gestopt en mensonwaardig worden uitgebuit. Dat is het werkelijke probleem van arbeidsmigratie die we tot nu toe kennen onder de laaggeschoolde arbeidsmigranten. Een schril contrast met de arbeidsomstandigheden van kenniswerkers die méér dan goed kan worden genoemd. Vanwege de afhankelijkheid van arbeidsmigratie kunnen we niet snel genoeg afscheid nemen van de mensonwaardige uitbuiting van de laagopgeleide arbeidsmigranten.

Wie arbeidsmigratie echt wil aanpakken lost alle misstanden in deze sector voor laagopgeleide migranten op,  zorgt voor fatsoenlijke lonen, goede huisvesting en arbeidscontracten met een fatsoenlijke rechtsbescherming. Zodat we een fatsoenlijke arbeidsmigratie als het nieuwe normaal in onze economie kunnen beschouwen. Dan zijn arbeidsmigranten geen bedreiging maar een noodzakelijke aanvulling van onze tekortschietende arbeidscapaciteit. Om onze economie en welvaart toekomstbestendig te houden.