De luchtledige sensatiejournalistiek van Aribs vriendjes

Beste mensen,

Velen vragen mij te reageren op de laatste ontwikkelingen rondom Khadija Arib. Ben net terug van een magnifieke reis door Noord-Afrika (het zand plakt nog aan mijn huid) en kan eerlijk gezegd mijn tijd beter besteden dan aan politieke voetnootjes, maar om de vele mensen niet helemaal met lege handen te laten zitten, ben ik er nog eens voor gaan zitten.

Al het geroeptoeter gaat nu over ‘lekken’ en wie daar dan achter zou zitten. Alsof het fenomeen ‘lekken’ groot nieuws is in Den Haag. Ik heb in mijn hele leven nog geen Prinsjesdag meegemaakt zonder lek naar de media. Iedereen haalt er intussen zijn schouders over op.  Maar nu dat bij Arib is gebeurd staat opeens jan en alleman (lees: het rechts-populistische smaldeel van NL) op de achterste benen en roept ‘Schande!’

Allemaal doorzichtige afleiding. Het ooit goed werk leverende Follow the Money mag zich onderhand omdopen tot Follow the Sjonnie.

Want weet u wat echt schande is? Het reilen en zeilen van Aribs voorzitterschap. Bijna het voltallige ambtenarenapparaat plus presidium kotsten haar uit. Twee topambtenaren zijn opgestapt, waaronder de Griffier (een unicum), en vele andere medewerkers zaten ziek thuis met hele en halve burn-out verschijnselen.

De betere journalist zou zich moeten afvragen: hoe is dit mogelijk? En ja, dan blijkt: Arib voerde achter de schermen een waar schrikbewind. Ze schoffeerde, beledigde, kleineerde, muilkorfde en schreeuwde tegen ondergeschikten. Maar naar bovengeschikten smeerde ze honing aan de reet. In normaal Nederlands: schoppen naar beneden, likken naar boven.

Het wordt erger: Arib bleek tijdens debatten en besloten vergaderingen allesbehalve een neutrale voorzitter. Bepaalde Kamerleden en partijen trok ze voor, met name die van de PVV, BBB, VVD en FvD (bijv. het huiselijk geweld van Dion Graus stopte ze gauw in de doofpot), en andere, vooral linkse Kamerleden (Sylvana Simons, Dierenpartij, SP, Denk) die snoerde ze de mond door o.a. te pas en te onpas de microfoon uit te zetten. Dit zijn kwalijke praktijken voor een parlementsvoorzitter. Dit verklaart ook de bijval voor haar vanuit met name de rechts-populistische hoek – en níet omdat ze zo’n capabele voorzitter zou zijn.

Dus toen bekend werd dat ze zou terugkomen als voorzitter van de parlementaire enquêtecommissie (Corona) riepen vele ambtenaren verschrikt: “O help, Arib komt terug! Alsjeblieft niet zij wéér!“ En toen pas ging de beerput open: de lijst aan klachten is indrukwekkend en schokkend. Zie het officiële rapport van het feitenonderzoek.

Deze klachtenlijst is toch behoorlijk langer en ernstiger dan het bagatelliserende ‘ze sprak met enige stemverheffing’ waar o.a. de Volkskrant en Follow The Sjonnie over repten.

Vera Bergkamp kon niet anders dan deze waslijst aan klachten serieus nemen en ze laten onderzoeken. Dat is elke voorzitter verplicht aan zijn stand en functie.  

Welnu: Dít is de hoofdzaak, en niet het lekken. Niet gek dus dat Arib er alles aan deed om te voorkomen dat deze beerput naar buiten zou komen. Want ja, daar gaat je charmante januskop die je voor de tv-camera’s zo goed wist op te houden om zo de publieke opinie om je vingers te winden.

Dat er vervolgens naar het NRC is gelekt over het onderzoek, tja, niet netjes, maar dat gebeurt wel vaker. De resultaten van dit feitenonderzoek waren anders sowieso op zeker moment openbaar gemaakt – vond ook de rechter.

Trouwens, over lekken gesproken. Niemand vraagt zich verder ook af hoe het strafdossier bij o.a. Follow the Sjonnie terecht is gekomen en wie daar belang bij had, zodat journalisten vrijuit kunnen ‘schieten’. Gevalletje pot verwijt de ketel, nietwaar?

Kortgezegd: Laten we nu niet vooruitlopen op de zaken. De vriendjes van Arib die roeptoeteren maar. En al dat moddergooien naar Vera Bergklamp komt ook telkens uit dezelfde hoek.

Laten we dus liever bij de feiten blijven: de Haagse rechtbank vonniste al op 5 februari dat het onderzoek naar Aribs gedrag “rechtmatig” was en “conform de daarvoor geldende regels” was uitgevoerd. Het presidium was volgens de rechtbank verplicht de meldingen te onderzoeken. De verwerking van Aribs persoonsgegevens was gerechtvaardigd en er werd volgens het vonnis voldoende rekening gehouden met haar belangen. Geen van Aribs (absurde) eisen zijn door de rechtbank ingewilligd.

Bovendien: onlangs is ook Sonja K. (slachtoffer van roddel en achterklap uit precies weer dezelfde hoek) door de rechter vrijgesproken van lekken. Rechter: ‘Het lek hadden veel meer mensen kunnen doen, Kamerleden bijvoorbeeld, maar die zijn niet onderzocht. Daarbij is veel van het ‘bewijs’ tegen Sonja K. gebaseerd op ‘vermoedens en aannames.’

Need I say more? 

Laten we, kortom, even de kop onder de kraan houden en rustig het eindoordeel afwachten van het enige instituut dat zuiver en zonder persoonlijke preoccupaties spreekt: de rechter. 

En nu gauw het veld in want de engelen des hemels, fitissen en puttertjes, wachten op mij – Ciao!