De mythe van 'Nederland als vanouds'

Een stem op Wilders is geen protest tegen de macht, maar overgave aan machteloosheid.

Veel Nederlanders verlangen naar “Nederland als vanouds”. Geert Wilders speelt daar handig op in. Met beloftes van eenvoud, veiligheid en controle. Maar die tijd komt niet meer terug. En wie denkt het via de PVV te forceren, stemt zichzelf de marge in.

Wilders schetst een beeld van een land dat overzichtelijker en eerlijker zou zijn geweest. Maar dat Nederland was ook kleiner, gesloten en ongelijker. Vrouwen, LHBTIQ+ en migranten hadden nauwelijks rechten.
De wereld van nu is complexer, maar ook vrijer. Globalisering, technologie en migratie kun je niet volledig terugdraaien, wel beperken en meer beheersbaar maken.

De PVV mag dan groot zijn in de peilingen, maar ze blijft politiek geïsoleerd. De grote partijen hebben Wilders uitgesloten voor regeringsdeelname. Volkomen terecht: wie bevolkingsgroepen wegzet en de rechtsstaat aanvalt en ondermijnt, hoort niet aan de onderhandelingstafel.

Een stem op de PVV klinkt hard, maar blijft machteloos. Ze verandert niets, omdat Wilders zelf niet wil veranderen.

Het Nederland van nu heeft geen behoefte aan mythen over vroeger, maar aan oplossingen voor nu: betaalbare woningen, eerlijke lonen en een betrouwbare stabiele overheid met competente bestuurders. Wie écht verandering wil, kiest een partij die verantwoordelijkheid neemt en niet eentje die boos blijft staan roepen vanaf de zijlijn.

Wilders belooft het oude Nederland terug te brengen, maar door politieke uitsluiting blijft zijn invloed beperkt. Zijn kiezers verdienen beter dan een stem die weinig oplevert.