De oorlog in zes losse flodders

Nico schrijft een serie over oorlog, dit is aflevering 63.

Losse flodders zijn hulzen met kruit zonder een kogel.

1. Net toen Trump zijn zoveelste ultimatum aan Poetin stelde reed ik met mijn Russische vriend Zenja door Rotterdam. Zenja groeide in dezelfde buurt in Sint-Petersburg als Poetin op. Ik vroeg hem langs mijn neus weg wanneer Poetin in Oekraïne stopt met bombarderen. “Nooit”, reageerde hij direct. “Jullie in het westen snappen Rusland niet. Ik ben geen aanhanger van Poetin, maar zolang Amerika en Europa Oekraïne met militaire middelen steunen, zal hij blijven aanvallen. Je hebt veel meer kans op succes als je daarmee stopt en daarna probeert over vrede te onderhandelen.”

2. De beste opinie over de oorlog tot nu toe las ik in de NRC. Willem Schinkel, hoogleraar sociale theorie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, schrijft: ‘Laten we weigeren onze kinderen op te offeren in naam van een natiestaat of civilisationele zone. Het minimum dat we moeten eisen is de weigering van de oorlog als permanente conditie. Als dat collaboratie is, dan lange leve het ideologisch landverraad.’  Schinkel maakt gehakt van de NAVO-top en constateert dat de geesten worden klaargemaakt voor een permanente mobilisatie. Hij roept op om te werken aan twijfel. Geeft vervolgens zijn visie op de oorlog in Oekraïne om tenslotte een aantal conclusies te trekken. Voor Schinkel dient de klemtoon op het nastreven van vrede te vallen. (NRC 12/7/25)

3. Als ik nadenk over het thema oorlog, dan hink ik op meerdere gedachten. Het pacifisme en vredesstreven spreekt mij sterk aan, maar ik ben, zoals ik eerder in deze serie schreef, evenmin blind voor de manier waarop de schrijver Tommy Wieringa zich actief tot de oorlog verhoudt.

Hij steunt Oekraïne en dat mag wat hem betreft ook met wapens. En laat hij nou uitgerekend met Willem Schinkel de degens kruisen. In zijn column op 17 juli gaat hij in op het begrip dat Schinkel voor Rusland toont. ‘Volgens Schinkels redenering verklaart niet het Russische imperialisme de grootschalige vernietigingsoorlog in Oekraïne, maar twee mislukte westerse pogingen om Rusland te veroveren: een hallucinante omdraaiing. Bij Russia Today zien ze hem graag aanschuiven als duider. Vredesapologeten zoals Ewald Engelen en Marianne Thieme hanteren allen dezelfde drieslag: 1) Rusland is door de VS en de NAVO tot de inval in Oekraïne geprovoceerd, ten behoeve van het Amerikaans militair-industrieel complex. 2) We worden massaal bang gemaakt om de herbewapening te legitimeren. 3) Als je vindt dat het Westen moet de-escaleren en met Rusland moet onderhandelen over vrede, word je weggezet als Poetin-Versteher. In hun mond krijgt het eerzame woord ‘vrede’ een vieze klank. Wat ze eigenlijk bedoelen is: dit is niet onze oorlog.’ Aldus Tommy Wieringa.

4. Israël kan er maar geen genoeg van krijgen om allerlei plekken in het Midden-Oosten te bombarderen. Deze week was het – na Gaza, Libanon en Iran - weer raak in Damascus. Het Westen lijkt dat allemaal prima te vinden. Mijn satirische suggesties voor eventuele volgende aanvallen: Egypte, Dubai en Saoedi-Arabië. Zet hem op.

5. Max Pam schrijft dat hij aandelen Rheinmetall bezit. ‘Die heb ik destijds bewust gekocht. Moet ik die nu wegdoen? Ook al vind ik wat zich in Gaza afspeelt weerzinwekkend, dat ben ik niet van plan. De oorlog in Oekraïne mag niet verloren worden en daar is Rheinmetall voor nodig.’ (Vk 16/7/2025)

6. In het zomerdubbelnummer van De Groene Amsterdammer (10/7/2025) begint op pagina 32 een mooi portret van het Israëlische vredesdorp Neve Shalom/Wahatal-Salam. Dat is mijn leestip in deze sombere tijden.