De oorlog tegen Iran. Wat als wel? Wat als niet? Allemaal ruis

“Ik vind het nu toch wel gevaarlijk worden”, zei mijn vrouw donderdagavond toen zij naar het nieuws op kanaal 12 van de Israëlische TV keek. Ik ken die bezorgde uitdrukking maar al te goed. Ik weet waar zij aan denkt. Zeker vanuit Nederland.        
“Ach ”zei ik, “allemaal ruis van Bibi en Trump bij de onderhandelingen met Iran”. Trump wil niet vechten en hij heeft Bibi’s handen voor nu gebonden. Het zal wel loslopen. Zondag wordt er weer onderhandeld. Er gebeurt voor shabbath helemaal niets.”

Ik wilde haar en mijzelf geruststellen. Maar ik was niet gerustgesteld. Want kundige politieke commentatoren, defensie- en veiligheidsfunctionarissen die ik zeer respecteer, beluister en vertrouw, zeggen al een tijd dat een aanval op Iran NU echt nodig is. Dit is het moment! De vijand is verzwakt! Het nucleaire gevaar verdwijnt niet vanzelf! Koers op een einde van de Gaza-oorlog en val Iran aan!

Een oorlog met Iran: ik weet dat het onvermijdelijk is, maar ik slaak iedere keer een zucht van verlichting als het niet gebeurt of zoals enkele malen eerder tijdens de Gaza-oorlog het na gevechtsrondes kalmeerde. De argumenten voor en tegen het starten van een oorlog over Iran’s nucleaire bewapening zijn allemaal geldig. Mijn standpunt wisselde steeds. In dat opzicht, was de start van de Gaza oorlog na 7 oktober 2023 eenvoudiger. Er was na de Hamas aanval geen alternatief. Hamas moest militair kapot. Helemaal kapot! Dit zal nooit meer gebeuren! Emoties van diepe geschoktheid, razernij en wraak, bloeddorst voerden de boventoon. Ook bij mij. Gisteren voelde het nog anders. Voor en tegen. De argumenten voor en tegen het aanvallen van Iran wogen tot vannacht wat mij betreft tegen elkaar op.

Waarom niet doen?
Trump is onvoorspelbaar. Hij spoort niet. Hij ademt fascisme en vervuilt alles in zijn omgeving. Je kunt niet op hem rekenen. Niet op zijn fatsoen, niet op zijn deskundigheid, niet op zijn politieke betrouwbaarheid en rustig oordeel. Die onbetrouwbaarheid als bondgenoot bleek bijvoorbeeld uit de overeenkomst die Trump met de Houthi’s heeft gesloten. Een overeenkomst waarbij het Israëlische belang op zijn best zeer secundair was. De Make America Great Again (MAGA-) politici willen geen oorlogen ver weg meer. En zeker geen Amerikaanse “boots on the ground” in het Midden-Oosten.

Voordat je dan als Israël gaat vechten, moet je een gefundeerd, stabiel vertrouwen kunnen hebben in de langdurige onmisbare militaire, politieke en economische steun van de VS. Dat is essentieel. En vecht Israël met Trump niet op een bodem van Amerikaans drijfzand? Trump is geen Biden. Op Biden ’s woord kon je vertrouwen. Of je het nu met hem eens was, of niet.

- Israël is al anderhalf jaar in oorlog. Met alle soorten ellende, spanningen, slachtoffers van dien. Het land is verdeeld, de politieke radicalisering neemt door de oorlog een grote vlucht. De democratie is in gevaar. Fascisten zitten in de regering. De gegijzelden zijn nog niet allemaal thuis. Israël wordt door de bombardementen en blokkade internationaal een paria. Dit is geen goed moment om een oorlog met een geduchte tegenstander als Iran te starten.
- Een regionale oorlog met Iran kan een groot internationaal conflict worden. Ik wil daar niet eens aan denken!! Om wakker van te liggen!
- Iran en diens bondgenoten zijn sinds 2023 ernstig verzwakt. Maar niet in zijn geheel militair verslagen. Het vernederen van Iran, het aanvallen van de offensieve kracht van het Iraanse leger en de nucleaire installaties zal leiden tot een harde Iraanse militaire reactie. Israël is klein wat omvang betreft en zeer dicht bevolkt. Israël kan worden geraakt. De verdediging is gelukkig op orde (hoop ik dan maar).

Ja, dat is allemaal waar!  Maar ja, de andere argumenten zijn er ook.

Waarom wel doen?
Is er een goed moment om een oorlog met Iran te starten? Het antwoord is duidelijk: je moet niet wachten tot Iran weer aanvalt en je het initiatief kwijt bent. Dan word je overrompeld. Zoals in oktober 2023! Die les is geleerd. Bovendien: Iran en Hezbollah en Hamas hebben klappen gehad die een positief en essentieel verschil maken.

30 januari 1939 bestond Israël niet toen Hitler tijdens de Parteitag voor de zoveelste maal werd bejubeld en hij zei “Als het internationale financiële Jodendom binnen en buiten Europa erin slaagt de landen in een nieuwe wereldoorlog te storten, zal het resultaat niet de bolsjewisering van de wereld zijn en daarmee de overwinning van het Jodendom, maar de vernietiging van het Joodse ras in Europa." Iran is ook duidelijk geweest over wat het van plan is met Israël als het de kans krijgt. Het is geen 1939 meer. Israël bestaat anno 2025 en het is tot de tanden bewapend. Je moet de herhaaldelijke geuite woorden van je vijand serieus nemen. Als je dat niet doet, dan…..

En wat gebeurt er als je niets doet en de dingen op zijn beloop laat en anderen de koers laat bepalen? Zoals met het eerste Iran-akkoord van Obama en Europa (waaruit Trump zich in zijn eerste regeringsperiode had teruggetrokken). Van de 15 jaar termijn van het akkoord zijn er 10 voorbij. En Iran is inmiddels vlak bij de nucleaire drempel. Europa bleef praten en schoot niet op. Van uitstel kwam geen afstel. Volgens het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) is Iran buiten controles om verder gegaan met het ontwikkelen van een kernwapen.

De storm brak los. In vertrouwen en op hoop van zegen.
En toen werd het nacht. De eerste Israëlische aanvalsgolf was een feit. Meer aanvallen volgden. De hele dag door waren er beelden van oorlog op de Israëlische TV. De ene commentator weet het nog beter dan de andere. En naar het zich nu laat aan zien, gaan de aanvallen door. Hoe lang? Geen idee.

Alle voors en tegens van donderdag zijn er nog steeds, maar de realiteit is ingrijpend veranderd. Nu gaat het om vragen als de aard en omvang van de Iraanse reactie. De eerste twee Iraanse raketgolven zijn vrijdagavond gekomen. De derde is onderweg. Hoe gaat dit de komende dagen aflopen? Wat zijn haalbare oorlogsdoelen, hoe reageren Trump en de andere machthebbers in deze wereld? Escaleert deze oorlog het tot een breder conflict?

Ik heb meer vragen dan antwoorden. Het enige wat nu kan, is vertrouwen hebben in de motivatie, vechtkracht en deskundigheid van het leger . En als je religieus bent, kan een extra gebed voor de staat en haar verdedigers geen kwaad. En de grote verdeeldheid in Israël is voor nu verdwenen. Raketten komen en gaan.