De politieke zelfmoord van Wilders: bedankt voor helemaal niets

Een jaar geleden gloorde er hoop voor de rechtse kiezer. Maar wat begon als een historische kans, eindigt in een fiasco van ruzie, wanbeleid en zelfdestructie. Geert Wilders heeft niet alleen zijn eigen geloofwaardigheid opgeblazen, maar ook de kans op stabiel rechts beleid voor de komende jaren vernietigd. De conclusie is hard, maar onvermijdelijk.

Geert Wilders heeft Nederland in de steek gelaten
Een jaar geleden dacht Nederland een rechts kabinet te krijgen, en terecht. Het hoofdlijnenakkoord van PVV, VVD, NSC en BBB was er een waar rechts Nederland zijn vingers bij kon aflikken. Hoop, lef en trots, noemde het akkoord zich. Precies datgene wat ontbrak in deze samenwerking.

De rechtse kiezer is bedrogen. Na een jaar lang ruziemaken wordt Nederland in een politieke crisis gestort door de man die beloofde dat de zon weer zou gaan schijnen. Waar hoop, lef en trots werden beloofd, kregen we argwaan, chaos en schaamte.

De PVV wist het zelf ook niet meer
Met nieuwe verkiezingen in het vooruitzicht is het praktisch ondenkbaar dat er opnieuw een rechtse meerderheid wordt gekozen die daadwerkelijk rechts beleid kan uitvoeren. Geert Wilders begon zijn campagne vorige week met een persconferentie waarin hij het PVV-verkiezingsprogramma begon voor te lezen. Waarom? Omdat Faber overduidelijk niet in staat was om beleid te formuleren. Dat gaf ze overigens ook zelf toe. Tijdens haar eerste grote mediaoptreden wist ze amper de lijnen van het akkoord toe te lichten. Wilders greep in. Niet uit leiderschap, maar uit paniek, omdat de peilingen begonnen te kelderen.

Chapeau, Wilders. De PVV zal vast ietsjes stijgen in de peilingen, omdat het lijkt alsof ze daadwerkelijk iets voor elkaar wil krijgen. Maar wat als ze de verkiezingen opnieuw zouden winnen? Gaan we dan wéér proberen iets op te bouwen op drijfzand? Het falen van Faber en de PVV maskeren met een rookgordijn van chaos en vingerwijzen naar anderen is geen verantwoordelijkheid nemen. Het is een teken van zwakte en incompetentie.

Ook ik ben erin getuind
En wat heb ik me vergist in de PVV. Een jaar geleden durfde ik nog hardop te zeggen dat het uitsluiten van de PVV anti-democratisch is, en dat men moest ophouden met oude koeien uit de sloot halen over Rutte I. Ook Dilan Yesilgöz gaf Wilders een kans. Tevergeefs. Dilan, je was niet de enige die zich heeft vergist. Ook ik had beter verwacht en schaam me met terugwerkende kracht een ongeluk. Wat blijkt? Iedereen die zei dat een samenwerking met de PVV onbetrouwbaar en onverantwoord is, heeft gelijk gekregen.

Ook links heeft verloren
En hoewel links Nederland staat te juichen bij de val van kabinet-Schoof I, realiseert men zich onvoldoende dat ook links vandaag heeft verloren. Een linkse meerderheid lijkt eveneens onhaalbaar. Als we kijken naar de huidige politieke tendens, komen alle partijen die als links kunnen worden gekwalificeerd samen niet eens in de buurt van een meerderheid.

Het lijkt erop dat een nieuw paars kabinet het hoogst haalbare is. Een situatie waarin links en rechts beide verliezen, waarin Nederland verliest, en waarin een nieuwe periode van spanning en onzekerheid aanbreekt. Ook de PVV verliest. Ik hoop dat niemand zich, zoals ik een jaar geleden, nogmaals zo vergist en deze partij opnieuw een kans geeft. De PVV heeft zichzelf gediskwalificeerd en Wilders heeft politieke zelfmoord gepleegd.

Nederland zal, ongeacht de uitslag van de komende verkiezingen, in een situatie belanden waarin socialisme en liberalisme de handen ineen moeten slaan om nog aan een meerderheid te komen. Iets wat nooit heeft gewerkt en ook nooit zal werken.

Bedankt voor helemaal niets
Bedankt, Geert. Bedankt voor het verraad van Nederland. Bedankt voor de chaos, voor de valse hoop voor velen en voor je eigen kiezers. Bedankt voor een aanstaand paars kabinet. Bedankt voor helemaal niets.

Semir Lazim is student bestuurskunde aan de Hogeschool van Amsterdam. Hij volgt de Nederlandse politiek op de voet vanuit een diepgaande interesse en betrokkenheid.