Decadentia de Compostella

Ik koester een overweldigende voorliefde voor die heerlijk onbereikbare decadentie die wars van de tijdgeest, economische malaise of imminente oorlogsdreiging gewoon altijd maar doordendert als in een van God gegeven tweede dimensie waarin mensen leven die ons van op grote hoogten, vanuit met goudbeslagen vipboxen glimlachend en wat meewarig bezien. Zo’n beetje zoals de eeuwige grijsaard dat waarschijnlijk zelf ook doet dus.

Slechts een schrale beurs verhoedt mij non-stop rond de wereld te reizen op luxe cruiseschepen of nog luxueuzer vervoer over de ijzeren baan. Men afficheert dergelijke droomreizen op een wijze waar de gewone sterveling, u en ik dus, alleen maar likkebaardend van kan stilvallen. Doorgaans wordt een en ander gesteld in het snelle marketingjargon van de gemiddelde autopooier: “Deze auto voor een dikke ton? Nee joh, ben je mal, slechts 99.998.- voor dit stalen prijsdier!”. Zo’n ‘reisje langs de Rijn’ boekt u al voor de schappelijke som van een slordige duizend ballen per dag.

Partijen die exclusieve reizen aanbieden bedienen zich ook graag van verbale rookgordijnen. Een 10-daagse reis kost slechts 10.998.-, doodsbang als men is voor de vermogende, snelcalculerende consument die meteen de desastreuze gevolgtrekking becijfert; “Dat is dus een dikke rug per dag..” .    

Van een ronduit aandoenlijke aard zijn daarbij de kleine lettertjes. Men koestere bij een dergelijk schappelijk reissom namelijk niet de illusie dat de boekingskosten daarbij zijn inbegrepen (21,25 p.p.). Dat dit de prijs van twee tap-cervezaatje’s aan boord nauwelijks overstijgt snapt iedereen. Ook de toeslag van ruim 3500,- die de asociale welgestelde neer moet tellen omdat hij zonodig alléén wil reizen is natuurlijk een fooi. Wat denkt dat volk eigenlijk wel? Flink in bonus en en dan ook nog es alleen een hut claimen terwijl dit rijdend Utopia sowieso maar aan zestig personen plaats biedt!? En wat zou zo’n toeslagje ons trouwens ook aan de welgestelde konten kunnen roesten?  

Wat moet het een genot zijn vanuit de eersteklas privé-couchette de paupers te aanschouwen die te voet, boetedoend of anderszins geestelijk verdwaasd hun weg te zien zoeken naar Santiago de Compostella. Een gekoeld glaasje champagne smaakt ongetwijfeld op z’n best bij het aanschouwen van het aards geploeter dezer stervelingen die lijden voor een ideaal of andere geestesverdwazing en zich ontberingen laten welgevallen die vanuit het voorbij denderend paradijs mijlenver en vooral onvoorstelbaar zijn.

Glimmend gewreven houten armleuningen en met fraai zeeblauwzijde bespannen banken maken onmiddellijk duidelijk dat we hier daadwerkelijk mogen spreken van Belle Epoque. Smaakvollere interieurs treft u wellicht alleen in Wassenaar nog aan.

‘Culinaire maaltijden’ is ongetwijfeld een ongelukkige vertaling, maar dat we ons aan boord van dit Eldorado uitstekend kunnen laven aan fijne en exclusieve spijzen lijkt niet anders dan logisch. Dat het gebodene een ‘historische reis’ betreft lijdt ook enige twijfel en wat men met ‘dichtbij huis’ (buurland Spanje?) bedoelt blijft ook in nevelen. Voor de ‘chosen few’ is uiteraard alles dichtbij huis. Is ‘the world’ immers niet ‘their oyster’?

Heerlijk is het ook te lezen dat met alle zwaar betaalde overdadigheid de toiletartikelen ‘gratis’ zijn. Ook de vermogende mens geniet immers van een douceurtje zo nu en dan. Opmerkelijk is overigens dat het grote verschil tussen de ‘Gran Clase’ en het ‘Deluxe’-compartiment welgeteld twee vierkante meters betreft. Wellicht is het in alle compartimenten aanwezige badkamertje hier uitgerust met een extra (voeten-)badje. Ideaal, mocht u een deel van deze luxe pelgrimage alsnog te voet wensen af te leggen.

Overdag wordt men omgeven door ‘Engelssprekende gidsen’ en voor de laaggeschoolde mazzelmiljonairs; ‘Nederlandse reisbegeleiding’. Ook blijkt men de luxe treinreis slechts zes nachten in eigen privécompartiment door te brengen. Het arrangement rept van vier overnachtingen in luxe vijf-sterren accommodatie. Een fijne balans derhalve die de mobiele ongemakken smoort in dikke donzen dekbedden.

Voor een schijntje met het treintje! Ik ga vast sparen.