Denemarken pakt de plofkip aan. Maar waar blijft Nederland?

Kennen we de plofkip nog? Ooit stonden de kranten bol met het vleeskuiken dat na zes weken van onnatuurlijk snelle groei onder zijn eigen buitenproportionele lijfje bezwijkt. Tegenwoordig horen we er weinig meer over. Vreemd, als je bedenkt dat de meerderheid (55%) van alle kippen in de Nederlandse veehouderij een plofkip is.

Voor de meeste Nederlandse politici lijkt het echter een gedane zaak, nu supermarkten geen plofkippen meer in het schap hebben. Dat ze vervolgens nog wel in restaurant en bij de kwaliteitsslager worden verkocht, is blijkbaar gemakkelijk opzij te schuiven.

Hoe anders gaat dat bij onze bovenburen. Denemarken besloot in 2023 om plofkippen uit te faseren uit de restaurants en catering van de overheid. De eerste maatregelen gaan van start in 2026 – te laat, vonden meerdere Deense gemeenten, die dus maar zelf vooropgingen en de aankoop van plofkippen verboden. En aangezien ze toch bezig waren, sprak Denemarken zich ook nog uit voor een EU-breed verbod op het houden van plofkippen. Een krachtig signaal: dierenwelzijn hoort niet het sluitstuk van beleid te zijn, maar het uitgangspunt.

De rest van 2025 is Denemarken voorzitter van de Europese Raad. Dit biedt een unieke kans om ook in Brussel door te pakken en de plofkip Europees uit te faseren. Als Nederland écht de plofkip aan wil pakken, is dit het moment om naast de Denen te gaan staan en actie te ondernemen. Want hoewel de Nederlandse regering de opdracht heeft om de veehouderij in 2040 dierwaardig te maken, ontbreekt het wettelijke verbod op het fokken van dieren op hoge productie, en op de verkoop van producten van dieren die door deze fokkerij structureel lijden, nog steeds.

De plofkip is hét toonbeeld van een systeem dat niet meer van deze tijd is
Wat is er nu precies mis met de plofkip? Deze kippen – kuikens, met hun maximale leeftijd van zes weken – groeien in razendsnel tempo naar slachtrijp gewicht. Ze kampen daardoor massaal met pootproblemen, hartfalen, dorst, honger en benauwdheid. Ook hun ouderdieren lijden: zij worden bewust chronisch op rantsoen gehouden om niet te snel te groeien, wat resulteert in chronische honger en frustratie. Van natuurlijk gedrag — een essentiële bouwsteen van een dierwaardige veehouderij — is bij een plofkip geen enkele sprake.

We willen dus toe naar een volledig dierwaardige veehouderij in 2040. Dat heeft de Tweede Kamer uitgesproken. En daarvoor zijn nu al stevige keuzes nodig. In de onlangs gepubliceerde plannen van minister Wiersma ontbreekt de nodige ambitie. Op cruciale punten blijft ze vaag. Zo is er een ‘voornemen’ om ouderdieren van plofkippen iets meer ruimte te geven en is het onduidelijk hoe kooien worden afgeschaft. Maar zonder concreet verbod op fokken op hoge productie, en een commitment van horeca om dit niet meer te serveren, blijft verandering vrijblijvend – en misschien zelfs wel onhaalbaar.

Daarom roepen wij de minister op: pak door — nationaal én Europees
Gebruik het momentum van het Deense voorzitterschap. Werk samen met Denemarken aan een Europees verbod op het fokken en houden van plofkippen. En vul de Nederlandse dierwaardigheidswet aan met heldere, afdwingbare regels, ook over genetica en afzet. Dieren hebben recht op een dierwaardig leven waarin zij natuurlijk gedrag kunnen vertonen. — óók kippen.

Het is tijd om afscheid te nemen van de plofkip. Écht, dit keer. In Nederland én in Europa.