Depressie is het tweede probleem

Het eerste probleem is dat er een ramp in je leven gebeurt. Je relatie is kapot. Je partner overlijdt. Je kind wordt ziek. Of overlijdt. Je verliest je werk. Of je vermogen. Of je reputatie. Of dit allemaal tegelijk.

Niet iedereen die dit overkomt, gaat vreselijk piekeren. Maar ik wel. Ik ga doemdenken. In plaats van mijn relatie is kapot, ga ik denken: mijn relatie is kapot en dus is mijn hele leven nu OOK kapot.

In plaats van mijn kind is dood, ga ik denken: mijn kind is dood en ik dus OOK, mijn hele leven is dood.

In plaats van mijn vermogen is naar de knoppen, ga ik denken: mijn vermogen is naar de knoppen en nu is mijn hele leven dus OOK naar de knoppen.

In plaats van mijn reputatie is naar de kloten, ga ik denken: mijn reputatie is naar de kloten en nu is mijn hele leven OOK naar de kloten.

In plaats van ik ga er alles aan doen om hier overheen te komen, ga ik denken: nee, ik weet echt 100% zeker dat dit allemaal NOOIT meer goedkomt.

In plaats van ik had dit of dat echt beter kunnen doen, wat een pech, ga ik denken: het is verdomme allemaal mijn stomme SCHULD, wat ben ik toch een grote klootzak!

Dat ga ik 24/7 denken, piekeren, doemdenken. Dat levert een voortdurende, extreme stress op en je lichaam en kop ontploffen, kortom een depressie. Dit is een probleem erbij, het tweede, grotere probleem.

Ze gaan je niet behandelen voor het eerste probleem (verlies relatie, werk, enz.). En ze gaan je niet behandelen voor het tweede probleem (depressie). Ze gaan je behandelen voor de symptomen van het tweede probleem. Dat wil zeggen pillen, antidepressiva. Zij noemen het medicijnen.

Die antidepressiva werken averechts, niet of nauwelijks, dus je gaat wanhopig op zoek naar andere manieren om iets aan die verschrikkelijke pijn te doen. Je wil de pijn verdoven met afleidingen, verleidingen, obsessies en verslavingen, maar al die dingen werken maar even, de kater doet meer pijn en de depressie wordt erger.

Maar je kan ook wakker worden uit je destructieve doemdenk-zelfhypnose. Je dwangmatige denkziekte. Je depressie, je extreme piekerziekte. Je hebt jezelf onbewust, zonder het te beseffen (dus geen verwijt, schuld of schaamte), behekst met al die overdreven, rampzalige gedachten. Die automatische gedachten zijn het die je depressie hebben veroorzaakt. En sindsdien voedsel geven en in leven houden. Dus ga aan de slag met die voortdurende, automatische, negatieve gedachten die je terroriseren, pesten, je bekritiseren en uitschelden, de leugenachtige gedachten die beweren dat je hele leven is verneukt… en zó je leven verneuken.

Hoe doe je dat? Je moet je vanaf nu bewust worden van die negatieve gedachten. Hee, ik denk dat ik een stomme klootzak ben. Hee, ik denk dat mijn leven niks meer voorstelt en dat ik er maar beter een eind aan moet maken. Hee, ik denk dat… enzovoort. Bewust worden van negatieve gedachten is positief. Je bewust worden van je depressieve gedachten is het begin van het einde van je depressie. Dit heet mindfulness.

Zo kan je het tweede probleem oplossen. Dan is er hopelijk eindelijk tijd en aandacht om mogelijk iets aan het eerste probleem te doen.