Dilan Yesilgöz, alias mevrouw Teflon

Één dag na de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2023 schreef ik dat, als ze een beetje opschieten met de formatie van dat kabinet-waar-rechts-Nederland-zijn-vingers-bij-af-kan-likken, we over een jaar weer naar de stembus zouden kunnen gaan, omdat zo’n kabinet alles in zich heeft om het nog geen jaar vol te houden. Ze schoten dus niet op, want het schrijven van dat hoofdlijnenakkoord kostte de dames en heren welgeteld 223 dagen, maar desondanks hebben ze het inderdaad nog geen jaar volgehouden en zo gaan we op 29 oktober 2025 dus weer naar de stembus. Wat een kneuzen, zo’n kans krijgen ze nooit meer, zeg ik Baudet en Eerdmans na.

Naast dus wat Schadenfreude over rechts-onvermogen, overheerst toch de ergernis over het feit dat er na het hopeloze Rutte IV weer twee jaar verloren is gegaan, c.q. niet besteed is aan de aanpak van de problemen waar dit land al tijden mee worstelt (stikstof, klimaat, woningnood, toeslagenchaos om maar wat te noemen).

Tweemaal is een kabinet ten val gebracht door dezelfde hoop kiezelsteentjes: asiel. Rutte IV omdat mevr. Yesilköz leugens verkondigde over duizenden nareizigers op nareizigers (het waren er slechts tientallen en hebt u haar daar ooit excuses voor horen aanbieden?). Schoof I viel omdat die man met dat ‘stikdode’ haar (St. Willibrordster in de Volkskrant van 6 juni ‘25) het koekje van Yesilköz nog eens overbakte (populistische onzin over de aanpak van asiel).

Beide onverlaten die die kabinetsvallen veroorzaakten speculeerden erop dat zij daarmee bij de volgende verkiezingen meer stemmen zouden trekken. De eerste keer mislukte dat en ik gok erop dat dat ook de tweede keer het geval zal zijn, zeker als in de tijd tot 29 oktober door de Tweede Kamer een aantal van die kiezelsteentjes wordt opgeruimd; de staatscommissie Demografische ontwikkelingen onder leiding van Richard van Zwol (informateur van het kabinet Schoof) heeft er vele adviezen en vooral bruikbare voor aanbevolen.

Tijd dus dat na 29 oktober een regering gevormd gaat worden die dit land weer gaat besturen, dat wil zeggen knopen gaat doorhakken, problemen gaat aanpakken en de vier jaar volmaakt. Daarvoor is nodig een regering die gevormd wordt door partijen die die verantwoordelijkheid op één zetten. Over de leiders van de centrumpartijen van oudsher D66 (Jetten) en het uit haar as opgestane CDA (Bontenbal) geen twijfel; ook de fusiepartij GroenLinks-PvdA stelt zich bij monde van Timmermans zeer gouvernementeel op en omarmt het rapport van de commissie van Zwol, maar…. over de opstelling van de leidster van de VVD (Yesilgöz) zijn er ernstige twijfels: mevrouw weigert ernstige fouten uit het recente verleden in te zien, laat staan te erkennen. De eerder genoemde nareiziger-leugen en het opheffen van de Rutte-regel: nooit niet meer regeren met de PVV.

Ze weigert zelfs nu ze is pootje gelapt door de man met dat ‘stikdode’ haar, die regel weer in te voeren. Daarop aangesproken gaat ze jij-bakken tegen Timmermans, want, zo lijkt het mij en kennelijk ook Sander Schimmmelpenninck (Linkedin, 3 juni ‘25): ‘‘links’ is zogenaamd erger’ dan extreemrechts.

Mevrouw Yesilgöz, zo lees ik op Wikipedia, was nog in 2004 bestuurslid van de Amersfoortse afdeling van de SP en organiseerde een betoging tegen de asielpolitiek van mevrouw Verdonk. Vervolgens werkte ze voor GroenLinks. In 2009 werd ze lid van de VVD en vandaar was ze (carrièrematig) niet meer te houden. Wat is er gebeurd dat ze van links-lover links-hater werd, dat ze van Verdonk-hater Verdonk-lover werd ?

In mijn werk (1975-2010) had ik vaak liever te maken met VVD-wethouders dan met bestuurders van CDA- of PvdA-huize, want VVD-ers waren betrouwbaar: als het spel verloren was, namen ze hun verlies en voerden ze een onwelgevallig besluit netjes uit en probeerden ze niet via een omweg (achterbaks) alsnog hun (door God of iets dergelijks gegeven) gelijk te krijgen.

Hoezeer verschilt mevrouw Yesilgöz van dit beeld van de betrouwbare VVD-bestuurder? Mevrouw Yesilgöz praat - met een fraaie glimlach, dat wel - alles recht wat krom is. Mevrouw Yesilgöz liegt, Sander Schimmelpenninck noemt haar ‘een aartsleugenaar’ (in bovengenoemd stuk). Jarl van der Ploeg omschrijft het politieke gedrag van mevrouw mooier, maar wellicht ook beter: ‘...ze bedrijft parasitaire politiek d.w.z. ze nestelt zich voortdurend in het populairste idee van het moment en probeert zich daar te vermenigvuldigen, tot er een ander populair idee voorbij komt, en hop, daar gaat de parasiet….’ (Volkskrant, 4 juni ‘25)

Ik zou mevrouw Dilan Yesilgöz een bijnaam willen geven: Teflon, mevrouw Dilan Teflon Yesilgöz dus. Teflon, u weet wel van de niet-aanbakpannen, pannen waar niets aan hecht, alles vanaf glijdt. Teflon bevat echter veel pfas en zoals bekend dat is kankerverwekkend. Op Teletekst las ik net dat het VVD-bestuur mevrouw Yesilgöz als lijsttrekker wil voor de verkiezingen van 29 oktober, omdat ze ‘in haar de leider ziet die Nederland nu nodig heeft.’ en ‘de afdelingen van de VVD hebben tot 22 juni de tijd om met tegenkandidaten te komen.’. Ik roep de VVD-afdelingen in het land bij deze op met tegenkandidaten te komen, die beter passen in het good-old betrouwbare bestuurlijke VVD-profiel.