Doe of je in Manila bent, dan is het best uit te houden

De Manilenyo weet wel hoe de hitte tegemoet te treden: met de genade meewerken en er niet tegenin gaan. En verder: airco is de pest

Er wordt nogal alarmistisch gedaan over de komende twee dagen maar de Nederlandse media zijn heilig vergeleken met wat de ontbijttelevisie van de BBC deze maandag presteert. Voor grote delen van het Verenigd Koninkrijk is een nationale ramp voorspeld. In Andalusië heeft die inmiddels plaatsgevonden. Zaterdagnacht kreeg mijn lief een telefoontje van een vriendin die ergens in de buurt van Marbella op een berg woont. Ze zag  aan drie kanten de branden oplichten. Verscheidene vrienden – Nederlandse pensionado’s – waren geëvacueerd. Een belangrijke verbindingsweg was door rook en as voor alle verkeer afgesloten.

Maar ik moest denken aan de stad Manila waaraan de herinnering in mijn hart woont.

Zoals het oude lied  zegt: Take me back in your arms Manila and promise me you never let go.

Manila ligt tussen een baai en een lagune in. Her is er  overdag zo´n beetje 30 tot 35 graden,  zomer en winter, daar zit weinig verschil in. Deze maandagochtend was het al 29 graden met een gevoelstemperatuur van 34. De vochtigheidsgraad binnen bedroeg 76%.

Denk niet dat de mensen geen last hebben van de hitte omdat ze er nu eenmaal aan gewend zijn. Ze zuchten en puffen. Dames hebben een waaier in hun tasje. De Manilenyo weet wel  hoe de hitte tegemoet te treden: met de genade meewerken en er niet tegenin gaan. Vroeg het bed uit als het nog maar een graadje of 25 is. Schaduw is je vriend. Je ziet stampvolle trottoirs terwijl aan de overkant geen mens loopt. Daar staat de volle zon op. Slenteren. Nooit stevig doorstappen. Kalm aan, dan breekt het lijntje niet. Je hoort in Nederland veel racistische praat over hoe mensen uit zuidelijke streken zoveel mogelijk de lijn trekken. Mañana, mañana en meer van zulk dom gelul. Dat is een erfenis uit de koloniale tijd toen men zich op de veranda van de sociëteit met een splitje of wat in de welgedane mik druk maakte over de luiheid van de inlanders. Dat is geen luiheid. Dat is klimaatadaptatie. De blanken probeerden aan het tropische weer te ontsnappen  door elektrische ventilators uit te vinden en vervolgens air conditioning (1902, door de New Yorkse ingenieur Willis Haviland Carrier. 1933 is het oprichtingsjaar van de Carrier Air Conditioning Company of America).

Airco is de pest. Men stapt een kunstmatig miniklimaat binnen. Dat voelt verfrissend aan maar op deze manier leer je nooit goed leven met het tropische weer buiten. De kans dat je een verkoudheid of schele hoofdpijn oploopt is groot. Ook heb je er gezien de huidige energietarieven niet genoeg geld voor. Het laten snorren van de ventilator is trouwens ook een dure grap. Houd je rustig. Ga liggen op het heetst van de dag en blijf ’s avonds lang op. Drink de hele tijd water. Dan is er weinig aan de hand. Wie vandaag hard begint te werken zal merken dat de productiviteit na een tijdje inzakt. Uiteindelijk overtreft het verlies de winst. Sta niet tegen de warmte op. Geef je over. Capituleer. Doe of je in Manila bent. Dan is het best uit te houden.

Voor ervaringstips uit Cairo, Karachi of vergelijkbare plaatsen houd ik mij gaarne aanbevolen. Nu we vanwege oorlog en zo geen tijd hebben voor een fatsoenlijk klimaatbeleid, is dat tenslotte ons onvermijdelijk voorland. Als het daar tenminste bij blijft.

Maak een wandeling door Manila:

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.

cc-foto: rachinmanila