Donkere economische toekomst voor Nederland en alle EU-lidstaten als hoge productiviteitsgroei uitblijft

Arbeidsmigranten in sectoren met hoge productiviteit kunnen niet gemist worden.

Terwijl Nederland zich druk maakt over de migratiecrisis en de vele arbeidsmigranten die in ons land vaak onder slechte omstandigheden werkzaam zijn, ontvouwt zich in ons belangrijkste exportland Duitsland een stille economische ramp in de auto-industrie. Duitse auto’s zijn op de wereldmarkt te duur geworden ten opzichte van elektrische auto’s die in China worden geproduceerd.

Als de economie in Duitsland problemen heeft, dan merken we dat direct in onze economie. Duitsland is onze belangrijkste handelspartner. Oud-president van de Europese Centrale Bank Mario Draghi heeft de EU recent gewaarschuwd voor de lage productiviteit in alle lidstaten ten opzichte van China en de VS. Daardoor is onze concurrentiekracht afgenomen ten opzichte van deze beide landen.

Een sterke stijging van de productiviteit is niet alleen noodzakelijk om de concurrentiekracht in de wereld  te verbeteren, maar ook om de negatieve gevolgen van de krimpende beroepsbevolking en de vergrijzing in de EU op te kunnen vangen.

De discussie in Nederland over het vraagstuk van de arbeidsmigranten kan vanuit voornoemde noodzakelijke productiviteitsgroei beter door politici en beleidsmakers uitsluitend beoordeeld worden aan de mate van productiviteitsbijdrage aan onze economie van de sectoren waarin ze veelal werkzaam zijn.

Sectoren met een blijvend relatief lage productiviteit zouden dan bijvoorbeeld helemaal geen arbeidsmigranten mogen hebben of slechts een beperkt aantal. Sectoren met een hoge productiviteit zouden dan juist door de overheid gestimuleerd kunnen worden om arbeidsmigranten te kunnen blijven aantrekken.

Economisch is de ramp niet te overzien als onverhoopt zou blijken dat we de echte concurrentieslag feitelijk al verloren hebben van de VS en China. Er zijn al indicatoren die op het  ergste zouden kunnen wijzen: te hoge inflatiecijfers, de politieke en economische ontwikkelingen in Frankrijk en Duitsland, de lidstaten met relatief hoge staatsschulden en de verdergaande polarisatie en instabiliteit in de EU en een aantal lidstaten.

Niet echt hoopvolle indicatoren die snel tot een binnen de EU gezamenlijk beleid zullen leiden om de concurrentiekracht te verbeteren en om de voorstellen van Draghi uit te gaan voeren.