Door overdreven strengheid geeft de Amstelveense politie het virus juist meer ruimte

De politie in Amstelveen heeft de oorlog verklaard aan bewoners van studentenhuizen. Die hebben namelijk de neiging om buiten bij elkaar te gaan zitten. Ook vertonen zij zich met meer dan vier personen tegelijk op balkons. Daardoor schenden zij de regel dat mensen een afstand van anderhalve meter tot elkaar moeten bewaren. Daar staat een boete op van 390 euro.

De bewoners van studentenhuizen zijn het daar niet mee eens. Zij houden staande dat zij in hun panden en op hun verdiepingen wel degelijk een huishouden vormen. Zij delen immers de keuken en in veel gevallen ook de badkamer en de WC. Hoe moet je een huishouden anders definiëren?

Nou, bijvoorbeeld op de manier van de gemeente Amstelveen: “De niet van tafel of bed gescheiden echtgenoot, geregistreerde partner of andere levensgezel en ouders, grootouders of kinderen.” Studenten vallen daar NIET onder, stelt de politie vast en daarom gaan zij onverbiddelijk op de bon. Pak ze aan, die studenten.

Ook in Utrecht bestaan rond zulke studentenhuizen vergelijkbare problemen. Het bewonersoverleg van de Studentenhuisvesting in die stad heeft al in een brief aan burgemeester Jan van Zanen om hulp gevraagd. Ze zouden graag zien dat de bewoners van studentenpanden ook tot huishoudens worden gerekend, als zij tenminste sanitair en/of kookgelegenheid met elkaar delen. Omdat Van Zanen nog voorzitter is van de Vereniging Nederlandse Gemeentes (VNG) kan hij er misschien zijn best voor doen dat in heel het land studentenhuizen met rust laten worden.

Het gedrag van de Amstelveense politie getuigt van een contraproductieve koddebeiersmentaliteit. De agenten hebben de opdracht om ervoor te zorgen dat mensen die niet bij elkaar wonen, onderling voldoende afstand houden. Het is niet zinvol dat zij daarbij kijken naar de achtergrond van dat met elkaar wonen. De definitie van een huishouden: “de niet van tafel of bed gescheiden echtgenoot, geregistreerde partner of andere levensgezel en ouders, grootouders of kinderen” ziet op de onderlinge relatie en niet op de woonvorm. Dat valt op straat trouwens net zo min te controleren, of je moet naar trouwboekjes vragen, dan wel bewijzen dat twee personen op hetzelfde adres ingeschreven staan. (O mijn hemel, als Aboutaleb hierdoor maar niet op een idee wordt gebracht). Mogen overigens partners met een LAT-relatie, die regelmatig bij elkaar slapen, hand in hand over straat gaan? Of moeten zij ook een boete vrezen?

Uit de ervaring van Amstelveen blijkt maar één ding: dat de definitie van een huishouden niet klopt, althans niet in het kader van het coronabeleid. Een huishouden zou gedefinieerd moeten worden als een groep mensen die onder hetzelfde dak wonen en daar gebruik maken van dezelfde keuken en/of sanitair. In dat geval ontstaat namelijk een niet te vermijden nabijheid net als in een klassiek gezin.

Het gaat hier niet alleen om studenten. Ook de deelnemers aan een begeleid wonen-project vormen door het gezamenlijk gebruik van keuken en sanitair in feite een huishouden. Datzelfde geldt trouwens voor het brede scala aan woongroepen dat Nederland kent. Daarom is de strijd van de Amstelveense studenten tegen het hun aangedane onrecht van betekenis. De manier waarop zij – en straks misschien anderen – geheel ten onrechte worden opgezadeld met loodzware boetes, ondermijnt de geloofwaardigheid van de overheid en het draagvlak onder de lockdown. Zo krijgt het virus niet minder maar meer ruimte. Daar hebben we in deze tijd van crisis geen behoefte aan.